..

Cok uzun zaman oldu.. Sacma sapan zorluklarimi, aptalliklarimi, kafa bulantilarimi kendi kendime soylene soylene yazmayali cok  uzun zaman oldu.. Yazmayi kendi ufak basarilarimdan biri olarak gorurdum onu bile birakmisim cogu seyin sonunu getiremedigim gibi. Sonu gelen onlarca seyin guzelligini onemini anlamini sonradan farkettigim gibi bunun da elimde avucumda kalan nadir guzelliklerden oldugunu unutmus gitmisim. Aklima gelen, hayata gecirmek istedigim onlarca aptal basit sacma fikirden biriydi yazmak. Kimsenin okumadigini bile bile yazmakti zamaninda. Kimsenin umrunda olmasini istemedigim seylerdi zaten yazdiklarim da. Umrunda olanlar anlamazdi anlayan da zaten istedigim tepkileri veremezdi hicbir zaman. Ufak hesaplarimi yapardim hep aptal ve gereksiz sikintilarimi toplardim bi kenarda cozmeye calisirdim. Sonra da gurur duyardim satir aralarinda sokup cikardigim laflarla. Gurur duyulacak, sirtimin sivazlanacagi cok sey yapamadim aslinda.. Ufak ya da gec kalinmis, komsunun oglunun coktan kazandigi basarilari sundum onune.. Bak dedim ben de yaptim hadi gulumse. Mahcubiyetin en alasini yasatmaktan baska hicbisey basaramadim. Zaten herseye bir bahanem vardi neden olmasin ki.. Kucuk aklimla buyuk resmi gordugumu anladigimi ve yolumu cizdigimi sandigim her anda tokezlemeye mahkum degil miydim? Eksikliklerimi savundum hep.. O eksiklikleri hicbir zaman tamamlamaya calismadim.. Geri plana attigim her ya hallederiz anindan nefret ettim ama hicbirini halletmedim. Eline sadece iki parca anlamsiz kagit tutusturabildim.. Daha fazlasi yok iste.. Daha fazlasini yapabilecegim ama o sirada daha eglencelisi icin vazgectigim her an hic kaybetmeyecekmisim gibi yasadim hay lanet olsun.. Saygi sevgi sorun degildi ki ben de o kadar kotu degildim.. Ama aptaldim demek ki. Tamamlayabildigim her projem her fikrim her anlamsiz cabamin tum anlamini yitirecegi gunun gelecegini hic farketmedim.. Aptalligim buydu ve anlami hep eksik kalacak onlarca sey varken onumde hicbirini gerceklestirmeye halim kalmayacak.. Bunu farkedemedim de sadece hallederiz genisliginde yasadim.. Tek bi anin gelip halledilebilecek hicbiseyin kalmadigini ama elinde de sadece koca bir hiclik oldugunu farketmek koyuyor aslinda.. O sifirin ne kadar cabalarsam cabalayim asla bir bile olamayacagini gormek cok koyuyor.. Ufak hesaplarla devam edecegimi bilmek ve kazanacagim basarilarin ve sirtimi sivazlayacak ellerin eksikligini dusunmek, gosteremeyecegim kazanclar ve benimle gurur duyamayacak olmasi daha bir zor geliyor simdi.. Keskelerle ah vahlarla varamayacagim hedefler hala cok uzak benim icin.. Ne icin kim icin ama kendim icin ama cevrem icin ama niye ama ne anlami var ki zaten diye dusunurken kaciracagim ya da vazgececegim onlarca sey olacak yine.. Vazgecmedigim seyler de sadece anlik mutluluklarimla aynada kendime bakabilmemi saglayacak daha fazlasini degil.. Kazandigimi dusunup kendimi kandirdigim anlarda kaybettiklerimle yasanacak onlarca sey var hay nalet olsun..