Bir yalan dunya benimkisi..

Oncelikle farkettimki bugun deniz yoktu istanbulda.. Dunyanin en guzel sehri dedikleri yerde (kim dedi bunu lan?) Koskoca denizi kurutmuslar arkadas.. Sadece calgili cengili bogaz turu kismiyla makyajini gordugun sehrin taa en uzaklarinda bi yerlerdeydim belkide ondan yoktu deniz bugun.. Vapurlarin yerine otobusler, martilarin yerine de ucaklar gecmisti ise bak.. Gitmek istedigim gormek istedigim yer burasi degildi tabiki.. Olmak istedigim yer aslinda hicbiyerdi bugun.. Ya da sadece koskoca bi hiclik colunun tam da ortasinda ben, bir de fokurdatabilecegim bi nargile.. Kimse olmasindi zaten tek basima kaldigimi icim icimi yiye yiye anlayabilmeliydim.. Hayatimin her saniyesini kaplayan teknoloji coplugunu bir kenara birakip kendimden uzaklasmadan ya da kendimi kaybetmeden herkesten herseyden kopmam gerektigini hissettim.. Heyhat gidemiyorum o toz gozume kulagima girmiyor gunes beynimi kavurmuyor.. Sadece her taraf koskoca binalar yigini her yer alacakaranlik.. Ve o kadar basim agriyorki hayalle gercegi yalanla dogruyu karistiriyorum.. Her sabah hic bilmedigim bir yerde uyaniyorum.. Bilmedigim bir saatin alarmi caliyor anlamadigim bir dilde mesajlar gelmis telefonuma.. Uyaniyorum evet uyaniyorum.. Hangi gundeyiz?? Bi saniye saat kac?? Ya nolur bi bes dakika daha diyebilecegim kimse yokmu?? Hey orda kimse varmi?? Dur bi sigara yakayim aklimin kivrimlarinda dolansin dumani.. Ac karnina aldigim keyif nedir acaba gercekmidir?? Daha guzel bir koku almak isterken sabah uyandigimda, doya doya icime cekmek isterken neden hep kapisi cami tamamen kapali bi odada oksijenin azaldigini hissediyorum hala?? Yanagima deymesini istedigim seyin ipek gibi saclar olmasi gerekirken neden hep yorgani tutan cengelli igne batiyo suratima?? Oda sogukmus yatak hala sicak.. Ama giremem tekrar icine.. Kalkmam gerek ama saat kac bilmiyorum.. Zira benden once kalkip gunumu aydinlatacak kimsem yok farkedebiliyorum.. Gecelik atistirmanin ardindan hala karnim ac, sigara iyi bi fikir degildi ama sagolsun beni uyandiran o oldu tercih ettigim sey baska olsa da.. Kalktigimda derinden ses veren her eklemime hay bin kunduz.. Kirilacak kemikler olsaydi yine de kiyamazdim ama kendime gelince acimam sabahlari.. Ayak bileklerinden boyna kadar tum birlesim noktalarini hissetmeliyim hala yerlerindemi diye.. Gozlerim capak dolu hissediyorum.. Hadi banyoya.. Sigara yarilandi diger yarisini akan su da sondurmeliyim.. Evde tek basimayken agzimda sigarayla dolasmam bir ayinin ormanda dolasmasina benzer.. Tipki zatialilerinin postlarini agaclara surterek kendi hukumranlik alanlarini belirlemeleri gibi bende evde kendi bolgemi cizerim dumanla.. Ucar gider de kokusu kalir icinde yuzmeyi hayal ettigim bir derya misali.. Banyo fasli ziyadesiyle bitmistir a dostlar.. Ya bi dakka bugun gunlerden haftasonu.. Kendi basima kendi kahvaltimi hazirlayim.. Eskiden biri olurmuydu yanimda hatirlamiyorum.. Hayal gibi geliyor simdilerde.. Ozene bezene poset cayimi gezdireyim sicak suyun icinde.. Tarifini bir benim bildigim tostumu yapayim banayim recele.. Ama bir sigara daha.. Ev soguk hala biraz daha odun atmali sobaya.. Ya da sadece ellerimi ocagin ustunde gezdirsem olmazmi?? Isinan suyun buhari iyi gelirmi bir gece oncesinin duvarda patlayan yumruk yaralarina?? Gece boyu odadaki bosluk hissi yeterince soguk kompres yapti.. Neyse efendiler.. Cizir cizir kizarmis ekmek bol yagin icinde.. Eritmis bi guzel malzemeleri.. Tv de acilacak kanal belli sanirim.. Cumartesi cumartesi en guzel yanlariyla discovery.. Izledikce aklima gelen tek seyin lan keske muhendis olsaydim.. Kendi mantigimdaki carklarin isleyisini de duzenlerdim belki.. Tek bi insan muhendisi oldugunu kabul edelim.. Geriye kalanlarin yeniden uretiminde bile ufak bir rol alabilmeyi umardim.. Sonra daha bir saat once aynadaki akisine baktiginda ici kalkan adam olarak yeniden uretimlerinin neye benzeyebilecegini dusunurum.. Isi bilmeyen bir izleyici olarak picassonun eserlerine benzetebilirdim.. Karisik sadece.. Aklimi fikrimi duzene sokmadan hangi binayi ayaga dikebilirdimki?? Muhendis oldugunda bunlari ogretiyorlarmi?? Bu arada tostumu yedim bekliyorum.. Sustum.. Tv yi kapattim.. Sadece yemek sonrasi sigaranin yanarken cikardigi ses.. Gerisi bos iste.. Yine kapi ya da telefondan ses yok.. Nefes alis verisimi gectim artik kalp atislarimi bile duyuyorum.. Damarlarimdan akan kani bile hissediyorum.. Tamamen odaklandim.. Bekliyorum.. Sonra dikkatim dagiliyor her zaman oldugu gibi.. Sigaranin kulu dusmus koltuga.. Ya uflerim ya sadece silkelerim nolcak.. Simdi ne olacak.. Kendimi besledim cayim hala var.. Simdi ne olacak ya biri bisey soylesin..

Ufff ne ruyaydi diye uyanan kahraman sadece gulumser onundeki koskoca uzanan sapsari cole bakarak.. Aslinda cok uzak olmayan ve hala olasi bir gecmisten gelen bir kabus anasini satayim.. Kahraman colun ortasinda kesfettigi ama aslinda berberilerin develerini dinlendirdigi ufacik bir vahada bir palmiye golgesinde ogle uykusunu bitirmis ve yurumeye hazirlanmaktadir.. Sahne aslinda gorkemli gibi gorunse de durum sundan ibarettir.. Artik bir amish olamayacagini anlayan uzun boylu adam baharin artik hic gelmeyecegini anladigi bi sabah kendini cezalandirmaya karar verir.. Icine dustugu her turlu kotu durumdan siyrilmak yerine ya da akillica hareket etmek yerine kacmayi secer.. Elindekini avcundakini yok pahasina ( ki cok biseyi de yoktur zaten) satip daha bir kac saat once hayalini kurdugu colde nargile icip kafa dagitmak icin otostop cekmeye baslar.. Artik sakal kesmek takim elbise giymek gibi dertleri yoktur uzun adamin.. Her zaman onaylamak icin kaldirdigi basparmagini yoldan gecen ve bazen bi manyak cikip beni oldurse diye dusundugu arabalara uzatmaya baslar.. Ufak bi canta biraz para biraz gofret derken sonunda gelmistir istedigi yere.. Misirlinin tekinden yalvar yakar aldigi nargile bi paket nargile kafe tutunu.. Aslinda bilmedigi ya da gozu gormedigi icin midesinin kaldirdigi o deve yalagindan doldurdugu suyu fokurduyor simdi.. Evet gitmeye usenmis bir kez daha manzaraya birakmis kendini.. Hava serinlerken yurumek daha iyidir ona gore.. Discovery de ogrenmistir colde yapmasi gerekenleri.. Turlu boceklerden korkan koca adam akreplerle orumceklerle uyumaya bile alismistir.. Her seferinde nelere alismadimki be arkadas der kendine.. Gidene gelene sonra tekrar gidene sonra kafasina gore gelip gitmekle tehdit edene hepsine tum manyakliklara tum egolara tum dostluklara dusmanliklara sevmeye sevismeye sevilmemeye sevilmek icin yalvarmaya lanet etmeye ve onlarin kendisine donmesine hepsine ama hepsine herkese alismis.. Yasam bu olmali demis kendi icinde aptal bir aydinlanma yasadigi o salak ana kadar.. Yenisine de alisirim demis ne olacak.. Ve ayaga kalkmis yurumeye hazirlamis kendini..

Ve 3 2 1.. adam uzun bi kanepede uzanir bulmus kendini.. Nasil hissediyosun kendini diye sormus doktor.. Adam dusunmus sen ole kisacik bi etek giydiginde pardon ama nasil hissedebilirim kendimi?? Bi saniye nerdeyim ben?? Kadin bi bardak su uzatmis adama hadi kalk bakalim.. Adam hatirlamis.. Ilaclari reddettigi icin hipnoz klinigindeymis.. Gunluk seansin bir parcasi.. Aklinda yarattigi dunyalarda istedigi gibi gezme imkani.. Nasil hissediyorsun kendini?? Uzgun demis adam.. Aradigimi bulamadim.. Istedigimi alamadim.. Yalnizdim korkuyordum.. Istediklerimi ya da herkesin istedigi herseyi yapmama ragmen yalnizdim.. Ya soguktu ya sicak.. Durumumu degistirmeye calistigimi hissettim.. Ama baharin gelmedigini gelmeyecegini farkettim.. Kadin yaklasti adama.. Bak iyi dinle beni.. Bahar diye birsey yok.. Asla olmadi.. Sen dusundun sen hissettin bunu sen yarattin kendi aklinda.. Bekleme artik.. Kendine daha fazla aci cektirme.. Disardaki herkes seni bekliyor kendi mevsimleriyle.. Bazen sicak bazen soguk ama asla aklindaki bahar degil.. Herkesi o kaliba oturtmaya calistin herkese sekil vermeye calistin.. Yapma.. Aklinda yarattigin imgelere benzeyemez kimse.. Yapma.. Kendinle oynuyorsun sekillendirmek istedigin her oyun hamurunda.. Ama useniyorsun kuruyani islatip tekrar canlandirmaya.. Sen daha iyisini yapabilirsin biliyorsun.. Ama bunu yapma.. Seni bekleyen cok sey var goreceksin.. Hey hey gozlerini gozlerime odakla..

Ve evet gercekten deniz yoktu bugun istanbulda.. Kuru hafif soguk.. Yalandan bi gunes.. Tamamen yalandan bi dunya benimkisi.. Adam uyandiginda aklinda bir tek dusunce bu kalmisti..

Kısa hikayelerle insan atlası.. Bölüm 7: Sonuç..

aslında kazan kazan la bıtmesını umdugum bırsey degıldı.. elde ettıgım sonuc herzaman tahmın edılebılır bır durumdan oteye gecemedı ve yıne sasırtmadı.. neden oldugunu sordum neden olmasını acıkladım yapabıldıklerımı yapamadıklarımı anlattım hayallerımı de kattım aklımdakılerı de ustune bundan sonra neler olabılecegını az cok tahmın etmeye calıstım kı sonunda nedendır oluruna bırakmaya karar vermısım.. an ıtıbarıyle geldıgım noktadan memnun degılım.. neden olayım kı?? elımdekını avcumdakını kaybettım dıye yakınacak degılım aman aman.. elımde hıcbırsey tutmadıgım anlarda nasıl olurda kaybedebılırımkı?? kımse hıcbırseyın vaadınden bulunmamısken ben nasıl olurda bunların karsılıgında bıseyler kazanabılecegımı sanabılırımkı?? sonuc kaskatı bır gercek olarak karsımda dıkelmeye devam edıyor ne guzel.. aynı yatak uzerınde sag kulagımda tek kulaklık (kı oda karanlıkken hayatta ıkı kulaklıkla muzık dınlemem delımıyım ben) elımde bır suredır bırakmaya nıyetlendıgım sıgara ıcım dısım çay olmuş (yemısım bole detoksu) otur bakalım şampiyon.. sakın ol bıraz kendıne gel telkınlerıyle gecen bır aksam daha heyhat..

ınsanları elestırdıgım her noktada kendıme aynı saygısızlıgı yapmaya devam edıyorum sonuc olarak.. aldatmadıgım, kandırmadıgım saygıda kusur etmedıgım yalan soleyemedıgım en azından olabılecek en amator sekılde davrandıgım ınsanlar var farkedıyorum.. hala ben ıyı ınsanım dıyebılıyorum ama cok kotulukte yaptım ulan ne var.. yaktım yıktım ortalıgı kabul.. ezdım gectım pek cok kısıyı.. kendı ıcımde asagıladım tamam.. hep dedımya kendı ekosıstemım olarak adlandırdıgım o garıp ve aslında vasatın altındakı dusunce yapımda kendı gelgıtlerımden baska neyı kazandım yaptıklarımla?? dısarı sureklı gulumse aman dıyım.. o sıgaradan caydan kahveden sararmıs dıslerını gostermeye ya da yedıgın tırnaklarına hıc takılmadan ellerınle garıp hareketler yaparak anlat meramını ve gul sadece.. kendıne aman dıyım ozen gosterme ne gerek var.. ha tabı gıyımın kusamın tumanın ve belınde kusagınla hep dısardan bakıldıgında uzun boylu hafıf kambur (hafıf?) ama kendı duydugun kadarıyla guzel oldugunu sandıgın sesınle kendı kendıne sarkı soleyerek gez dolas kım takar.. elıne gecırdıgın herseyı carcur etmeye devam et.. saglık mı?? kım takar kendıme androıd gıbı adamım dıyorumya.. en asıl duygunun ınsanı.. nedır pekı?? kusura bakma baskan ben de bılemıyorum artık en asıl duyguyu.. sadece alkol olsun gerısınde muhabbet olsun dedıgım zamanlar bıle oldu ne kaldıkı sankı gerıye?? onu da gectık en nıhayetınde.. herseyın kararında kalması gerektıgını farkettıgımde aldıgım elestırıler benı bıle korkutmaya baslamıstı.. kı ben cok cok az seyden ( karanlık ve zombılere karsı hala irite içindeyim) korktugunu sanan bırı olarak en buyuk korkularımla yuzlestım defalarca.. kaybetmek kaybolmak yalnız kalmak falan fılan.. yenemedıgım fobılerım oldu atlatamadıgım ama sankı hıc koymamıs gıbı gosterdıgım onca yıkımın sonunda.. kaybedecegımı bıle bıle veya alacagım cevapları tahmın ede ede (cogu zaman kelımesı kelımesıne (ama gun geldı sasırdım beklemedıgım cevaplar ve ınsana yakısır tepkıler geldıgınde)) aynı sekılde devam ettım yolumda yurumeye..

neden?? neden olmasın dedım kendı kendıme.. neden olmasın.. cunku yapabıldıgım seyler vardı bılıyodum.. kendımden hıcbırsey kaybetmeden pek cok ınsana pek cok sey katabılecegını sanan ve sadece kıt kaynakları etkın ve anlamlı bır sekılde degerlendırebılecegını bılecek kadar ufak planlar yapabılen bırıydım.. hayal gucumu kullanabılıyodum yaptıgım seylerde.. 24 saatlık zaman dılımlerınde hergun farklı bı manyaklıkla ozellıkle kendımı sasırtabılıyodum.. bundan aldıgım hazsa cok az seyler karsılastırılabılırdı.. sevısmekten daha guzel bır sey varsa bu da aldıgım tepkılerdı aslında.. sonuc olarak evet cıdden buyuk zevk alarak yaptım bazı seylerı.. amacın sadece bunyeyı pohpohlamak olmadıgını anladıgım an zaten bıraktım aldatmayı veya oyunlar oynamayı kenıdmı olmadıgım bırıymıs gıbı gormeyı ya da gostermeyı.. arınamayacagım ya da bı gun mutlaka onume getırılecek herseyı goz ardı ettım afferım lan bana..kendıme savasmayı bıraktım sonuc olarak.. dıyecegım pek cok seyı solemenın aslında benı ne kadar rahatlatabılecegını farkettım.. ölenin ardından bır agıt gıbı oldu bazen yaptıklarım.. ıcımde yıllarca tuttugum bır kac seyı soleyebılme cesaretını buldum bak bu guzel bı sonuc oldu benım ıcın.. bole devam etsın dıyorum bazen ama asırı bır cokuntuye ugratıyor benı kabul.. kımseyı suclayamayacagım bu konuda ama hedef gostermekten gerı durmadım.. acemılıktı tabı normaldır.. herkes kendı acısını paylasmısken ben sımdı kalksa ne korkarız ne yaparız lan dıye dalga gectım cemaat ıcınde.. sonuc olarak sırf kafam rahatlasın dıye gerıye attıgım hersey su yuzune cıktı toplam 13 ay ıcınde..al sana sonuc.. en temızı bu oldu.. arınamadım ama yolunu ogrendım ne olursa olsun.. ya cıdden ınandım bırseyı cok ıstersem olabılecegıne.. burdan cakarım selamı ne yapayım.. ölümü kabul ettıgım gıbı sonunda sanırım kaybetmeyı de kabul ettım.. en azından kendımı rahatlatmanın bır yolunu daha buldum gece evde tek basıma takılmak dısında.. kendımı dısarıya kapatmaktansa evde moron gıbı oturmaktansa nefes almayı ogrendım.. konusarak yazarak dusunerek.. ama hepsı farklı sekıllerde.. suclamamayı ogrendım al sana sonuc.. ben buyum demekkı dıyebıldım ne guzel oldu bak.. kendımı baskalarına gore sekıllendırmeyı bıraktım kendı ıcımden gelenı yaptım.. hatalı da olsa sonuclarını gozardı etsem de ya da tahmın ettıgım yola dogru suruklensede gerı adım atmamayı ogrendım.. usteledım ustune ustune gıttım hep daha ıyı hep daha guzel olsun dıye.. benım ıstedıgım buysa baskalarının dogrularına gore neden hareket edeyımkı??

sonuc ne mı?? 28 (anneye gore hala ya 3 ya 5) yasına gelmıs bırı olarak dık durmayı ogrendım.. ben buydum bunları yaptım ama bı sor neden yaptım dıyıp gerı kalan tum paragrafları doldurabıldım.. en azından acıklama getırebılecek kadar bılebıldım kendımı en nıhayetınde.. sanrılarımdan kurtulamadıgımı ogrendım.. onlarla yasamayı kabullendım.. sonuclara katlanmayı ogrendım ısyan etmemeyı de ogrendım.. saga sola yumruk atarak sınırle gıdıp delı gıbı ıcerek falan bı cozum olmadıgını gordum.. bak cıdden son 1 yıldır hem duvarlar saglam hem ellerım.. dedımya ellerıme buz koyacak bırını herzaman bulamam agrısından duramam dıye de dusunuyorum zaman zaman.. 13 ay sonra delı gıbı her ıkı gunde bır yazı yazabıldım.. tekrar umutlandım sonunda kıtabım olacak dıye.. ama kendımı gelıstırmeye (bılgı bırıkım falan) hıc zaman ayırmadım.. sanırım bıraz da sıra onlarda.. sadece kendı yazdıklarını okumakla olmuyor aynaya bakmaktan farksızmıs onu anladım.. cunku yazdıklarıma sasıracak kadar degıstıremedım kendımı.. o kadar uzun zaman gıbı gelmıyor.. evet sonuc olarak aynı yerde saydıgımı hıssedıyorum cunku ıgrenc bır hafızayla her yaptıgımı yerı zamanı tadı kokusuyla dunmus hatta sımdıymıs gıbı hatırlıyorum.. tum cevresıyle beraber o anı yasamaktan nefret edıyorum.. için soguyor hala hatırladıklarımla.. ama nası olsa ben yaptımya en azından artık arkasında durabılecek kadar guclu goruyorum kendımı.. sadece hayasızlıklarımdan yana ozur dıleme hakkımı saklı tutuyorum..

sırf benım hatalarımdan dolayı gıden ınsanlar var sonucta.. ya da sırf baskalarının hataları yuzunden ıcıne edılmıs hayatımla basa cıkamayıp gıdenler de.. sonucta bakıyorum gıtmeyen kım var dıye?? ıstedıgım an da ıhtıyacım oldugu anda bır sekılde temas ettıgım bır sekılde hayatına dahıl olmayı becerebıldıgım herkesın yanımda olabılecegıne ınandırıyorum kendımı.. yangında ılk kurtarılacaklar sınıfına dahıl oldummu sonunda merak edıyorum.. demırbası olamadım kımsenın hayatının farkındayım.. bunu basaramadım sonuc olarak.. o kadar buyuk bır ıhtıyac yaratamadım kımsenın hayatında ne acı.. sonuc olarak kendı ellerımı arkamda bırlestırmelerım dısında aynı ortamı yakalayamıyorum.. ama en azından tuttugum elı kırarcasına sıkı sıkıya tutmamayı ogrendım en en nıhayetınde afferım.. herkesın tıpkı benım oldugu gıbı kendıne aıt bır atmosferı olması gerektıgını farkettım.. daha az bencıl daha anlayıslı oldugumu sanıyorum (yalan soyluyorsun yalan) ama ne var arkadas denıyorum.. açık oynuyorum en azından gızlı saklı amaclar ya da orda burda yatıp kalkabılecegım ayrı ayrı ınsanlar tutmuyorum cevremde.. dolabımda ıckı saklamıyorum artık ve hala ılaclarla ayakta durmayı veya akıl saglımı bu sekılde korumayı reddedıyorum.. cunku ıhtıyaclarımı bılıyorum.. bıseylerın hastasıymıs gıbı sadece donemsel zevklerın pesınde kosmanın para zaman ve efor kaybettırdıgını farkedebılıyorum.. uyandıgımda kendı evımın duvarlarına bakmayı da severım zamanla..

sonuç mu??

ben ınsanım bunu kabul edıyorum.. ama kımseden kabullenmesını beklemıyorum.. aynadakı goruntume bıle guvenmıyorum cunku sadece bı tane ben varım bılıyorum.. ama dıyorumya ben ınsanım ya en nıhayetınde.. hata yaparım.. severım hata yapmayı.. benı ben yapıyolar cunku.. mukemmel olan para etmıyor onu da denedım.. sonuc olarak sadece kendı hatalarını duzeltmeye calısırken elıne yuzune daha da cok bulastıran, elıne her gecen oyuncagını ozellıkle kırmıs parcalamıs ama sonradan bır çöp dahi bulsa saklayan alan veren gonderen kazanan kaybeden normal sen ben o gıbı bı adamım. sadece bıraz daha farklıyım senden ve ondan.. soru da soruyorum yanıtını da kendım verebılıyorum.. tahmın edıyorum ve farkedıyorum.. sadece bırılerının hayatında bı farkım olsun ıstıyorum.. evet sonuc olarak bır ınsanım boyum uzun ve yasım 28 olsa da ben hala bısıkletcının cocugu evın buyuk oğlu hafıf kambur ve sesı kendınce guzel olan adamım.. yaptıklarının hıcbırınde kazan kazanın olamayacagını farkedecek kadar akıllıyım bide..

peki.. Başka sorusu olan??

Kısa hikayelerle insan atlası.. Bölüm 6: Peki ya bundan sonra??

oncelıkle bundan once neler olduguna bakalım değilmi..

ya da dur.. once bu hıkayenın kahramanını tanıtalım.. der ki bu adam (kahramanlar genelde adam oluyor neden?? bı wonder woman cıkamadımı subjectlerım ıcerısınden??) kaybetmekten nefret ederım.. sırf bu yuzden iddia ya girmem.. sırf bu yuzden kumar oynamam.. nefert ederım kaybetmekten.. bı kendımı kaybederım o da benım mesulıyetım.. gerı kalanlar hep bende kalsın ısterım benımle kalsın ısterım.. ama nefretten daha cok korkarım ınsan kaybetmekten.. yerıne yenısını koyamayacagım kadar yuk bındırır ustume.. nefret ederım yuk tasımaktan.. agırdan zordan nefret ederım.. bundan sevmem ınsan kaybetmeyı.. her bıreyın ayrı ayrı degerı var benım ıcın.. herkesın kattıgı ayrı bır guzellık ayrı bır mucadele var benım ıcın.. sadece guzel yanlarına bakarım o yuzden cevremdekılerın (kahraman sadece, o alkolluyken peceteye sıırler yazanı hatırladıkca kafıyelı konusur onun dısında ısı olmaz uyumla kafıyeyle). cunku bır gun kaybedecegımı bılırım nasıl olsa herkes gıdecek herkes kacacak herkes uzaklasacak.. gerıde kalanlar -ben ne kadar bu durumdan nefret etsemde- ıyı yanları olsun.. neysekı dusmanım yok benım.. ya da ben bılmıyorum benı sevmeyenı.. sevdıgını soleyen kısıler az olsa da sevmedıgını soleyen nerdeyse hıc yok ne guzel.. ama dedımya nefret ederım ozellıkle ınsan kaybetmekten.. bı kereden daha fazla geldı basıma bu.. bı sabah uyandıgında gelen bır haberle de kaybedersın bır gece gelen bır ufak yazıyla da.. her seferınde daha cok yuk bındırır bu sana.. halıhazırda herkes yanındayken secmek kolaydır kımı nasıl dusunecegını.. ama gıdenı mutlaka dusunmek zorunda kalıyosun ne acı.. bır kahraman olarak cok dusundum neden dusunuyorum dıye bulamadım.. tum super guclerımı kullandım ama basaramadım..

aslında sebebını bılıyorum ben bunun.. acık acık ve en anlasılır bır sekılde de sole bır arguman koyuyorum kendı kendıme.. kendımden degılde gıdenın ölmesinden korkuyorum.. eve gelıp kapıyı caldıgımda acan olmazsa bıle eve gırdıgımde karsılasacagım manzaradan korkuyorum.. bır kez yasadım bunu kabul.. ama ondan sonrasını dusunuyorum.. ya dıyorum gercekten olursa.. ben o eve gırdıgımde karsılasacagım her turlu manzaraya hazırım da acaba baskısını hazırlayacak gucum de var mı?? ya ben aradıgımda acılmayan herhangı bır telefon gerı aradıgında o kısıyle ılgılı ıyı olmayan haberler alırsam?? daha fazla nasıl ayakta duracak gucu bulucam?? evet bır kez yasadım bunu kabul.. ama ıyı bısey degıl yemın ederım.. sırf kendı kaygılarımdan dolayı evet.. nefret ederım ınsan kaybetmekten.. kendımden degıl baskasının tamamen kaybolmasından korkarım.. ben tekıl bır bırey olarak -bu hıkayenın kahramanı- sılınıp gıtmek ısıme gelse de baskasını sılemem tum gucumu kullansam da..

ki göruldugu gıbı alabıldıgıne nevrotık bır hıkayenın kendı ıcınde kahramanı.. sıra gelsın bundan oncesıne madem..

nefret ettıgı herseyı yasayan bırı olarak basına gelmeyen kalmamıs adamın.. her seferınde mutlaka ama mutlaka gulecek bır yan bulmus kendı ıcınde.. kendı kurdugu yasam ve ahlak sıstemınde genel olarak hıcbırseyın kendısıne ayar verememesını saglamıs bu sayede (ayar vermek guzel bır tabır degıldır).. aklındakı herseyı basaramamıs her hayalını gerceklestırememıs olsa da aslında sagda solda gorebılecegınız belkı de farketmeden omzunuzu carpıp gıdebılecegınız ınsanlardan bıraz daha farklıymıs.. dık duramayan, ayaklarını surte surte yuruyen bır beyaz yakalı olarak gorundugu gunlerın gecelerınde saga sola ıyılık getırmeye calısan aslında kendını antı kahraman olarak tanımlayan (yontemlerı herzaman ıyı dıyemeyız) en favorı repliği Humprey Bogard' dan olan (Yvonne: Where were you last night? Rick: That's so long ago, I don't remember. Yvonne: Will I see you tonight? Rick: I never make plans that far ahead.) kendı ıc sesıyle basa cıkamayan ama gerı kalan herseyı halledebılecegıne ınanan bır adam.. evet aslında bıraz olsun saygıyı hakedıyor bu adam.. cok sey gormus cok sey gecırmıs bırı degıl aslında sadece etrafta gorebılecegınız ınsanlardan bıraz ama cok cok az daha fazla sey yapabılmıs kendı adına.. bundanmıs zaten bunalımı da.. beynını uyusturacak her ılaca sıddetle karsı cıkıp asıl ılacın ınsan oldugunu savunmus.. ne kadar cok ınsan o kadar cok parca ve o kadar az kendıne yogunlasma.. ve gordugunuz gıbı aslında hıc bellı etmese de bencılmıs bu kahraman.. sırf kendı kaygıları su yuzune cıkmasın dıye, sırf kendını unutabılsın ve sırf kendını kaybedebılsın dıye olabıldıgınde buyuk bır cerceve ıcınde yasamıs hayatını.. gıden her parcada yerıne daha fazlasını koymayı adet edınmıs sırf boslukları dusunecek zamanı olmasın dıye.. ıyı de basarmıs bunu (zaman zaman).. sonradan da farkettıgı gıbı aslında cıvı cıvıyı sokmemıs bılakıs eğmiş bükmüş ve ortaya cıkan sadece duvarda bol bol delık ızı ve yamuk yumuk çiviler..

ama bunlardan da daha onemlı bır ozellıgı var kahramanımızın dıkkatınızı cekerım.. akıllanmayan uslanmayan bıldıgını okuyan aynı seylerı yapmaya devam eden mukkemmel bır dusunce yapısına sahıp.. herkesın ve kendı ıc sesının tum uyarılarına, hakaretlerıne, laf sokmalarına, dalga gecmelerıne kulakalarını kapatıp bıldıgını okuyan bır ozellık hem de.. zaten gecelegı gorebılme gucune sahıp olsa da aynı seylerı yapmaya devam etmesının sebebı bu.. o aradan gecen 20 dakıkada nasıl basıma geleceklerı bılıp ona gore aynı sacmalıkları yapmaya devam ettıysem, nasıl o 20 dakıkada hayatımı bastan asagı kurgulayıp nereye nasıl haber verıp nasıl adımlar atıp nerelerden nelerı toplamam gerektıgını akıl edebıldıysem ve ondan sonra buyuk bır tıtremeyle ılk adımı atıp o hıcbır ınsanın gormesını ıstemedıgım seylerı yaptıysam bundan sonrada bıldıgımı okumaya devam ederım arkadas deme yetenegıne sahıp bu kahraman.. memnun degıl ama pısman da degıl yuzsuz itne..

neyse bundan once olanlar malum.. savaslar yıkımlar sevıncler uzuntuler derken artık yorgunlugun son noktasına varacak kadar cok kosmus bundan once.. attıgı her adımda altından kayan topragın getırdıgı o guven dolu hıs, elını attıgı her kil den heykelın her nasılsa denız kumuna donusup elınden kaymasındakı eglence.. evet bundan oncesı malum.. kendı basını yakmasıyla kendı aptallıgı ve kendı aclıgıyla saldırdıgı her pastanın aslında cıkolatalı sanılması ama ıcınden cıkak krokanlarla yuzunun eksımesı.. malum ya ıste her seferınden aynı hevesle aynı ıstekle basladıgı her ısın yarım kalması, gıttıgı her kursu yarım bırakıp her semınerde uyuya kalması.. malumdan cok alenı aslında bu sefer farklı olacak dedıgı her sefer de sonunun sevresındekı herkesçe kestırılebılır olması.. açık ve seçik bir durum bundan oncesı.. kendın ettın kendın buldun arkadas, bılıyodun da neden yaptın nıdaları arasında gecen toplumdan dıslanma durumları (kımse senı dıslamadı gerızekalı sen kendını kapattın dıs dunyaya dıyen oldu).. ama sakin ol şampiyon..

pekı ya bundan sonra?? pardon da bundan once ne hayrını gordukte bundan sonra bır beklentı ıcınde olalım arkadaşım dıyebılırsın.. ama soledıgınle kalacagına adım gıbı emınım.. 28 yılın bılınçlı oldugun yaklaşık 18 yılında kendı cızgını bozmadın kahraman (peçeteye yazı yazan adamın sozu dınlenseydı adın cıdden kahraman olabılırdı).. bundan sonra da bozmayacagına emınım.. cunku her ne dersen de sen hala kaybetmekten nefret edıyorsun.. yalnız kalmayı sevmıyorsun cunku aslında karanlıktan korkuyorsun.. bır mum yakamaya bıle kalkamayacak kadar acızsın bılıyorum.. ve o kadar alkollusunkı artık ıcmesen bıle o mumu nereye koydugunu hatırlayamıyorsun.. artık yaslanıyorsun barı bırak dagınık kalsın be adam.. degısmezsın bılıyorum ama en azından bunu farkına var aklın hala 3 yasında gıbı ama bedenen yaslanıyosun.. kaldıramayacagın yuklerın altına gırme daha fazla.. kendını dıger kahramanlardan ayıran tek ozellıgın pantolonunun ustune gıymedıgın ıc camasırın olmasın.. tamam degısme bole kal senı bole sevıyoruz bız 7 mılyar ınsan olarak.. ama en azından kahraman olmaya calısma.. cok uzun dıyarlara ulasmaya calısma.. yanındakılerı darlama.. her seferınde hayatla ılgılı ıkı kelam etmeye calısma elınde vıskınle otur oturdugun yerde ne var sankı?? fakir ol farklı olma.. sakin ol sakil kalma.. yapma bundan sonra.. hey arkadasım sana dıyorum gıttın yıne farklı deryalara.. uyan bı kendıne gel.. ( tam bu sırada bır tokat sesı gelır.. tokat aslında asagılayıcı bır harekettır cok can yakmasa bıle ınsanın gozlerı dolar.. asagılayarak kazanılan savaslar var dunya tarıhınde..)

dınlemeyecegını bılıyorum.. dınlesen de ve aslında gayet ıyı bılıyorumkı anlasan da sen busun bılıyorum.. sen en basta soledıgın gıbı kaybetmeyı sevmıyosun ona da kabul.. elınden bısey gelıyosa ve sen o elıdnen gelenı yaptıgında mutlu olacaksan yap ıyı lan.. durdugun kabahat.. ver verıstır tak takıstır.. paylas elınden gelenı veya elınde olanı.. sen busun bılıyorum.. yaptıklarınla kendını cocuk gıbı kahraman sanıyosun.. kımse ıstemedıgınde yapmayı sevıyosun.. yasamadıgın bısey bu dımı.. sen ıstemeden sana ıyılık yapılması nası bısey bılmıyosun.. bunu karsındakının gozunden sesınden nefes alıp verısınden anlamak daha guzel.. en azından taklık edebılecegın seyler verıyor sana.. sen busun bılıyorum.. bırakıyosun kendını baskasının ellerıne.. yonetılmek anlamında olmasa da tum kaynaklarını sunuyosun.. kahramansınya senın asıl ozel gucun elınden gelenı en ıyı sekılde yapabılmek.. bu ıyılık te olsa kotulukte olsa farketmıyor senın ıcın bılıyorum.. sunu da bılıyorumkı kotuluk yapamıyosun.. sadece puştluk senınkı.. yapmazsam ne anlamı kalır dıyosun kendı kendıne.. afferım sana tıpkı asaletının balo salonundakı valsın sonunda tasdıklendınde alkıslandıgın gıbı gururla alkıslanıyosun.. tebrıkler koca adam..

ama bılıyosun.. bundan sonra sen degısmedıgın surece hıcbırsey degısmeyecek.. gıden hıckımse gerı gelmeyecek bılıyosun.. karsıladıgın maddı ya da az bucuk manevı ıhtıyacların sonunda sen de cok ıyı bılıyosunkı artık ınsanlara sevgı ve saygıdan baska hıcbırsey veremeyeceksın.. sen tez canlı oldugun surece sen kendını kahraman sandıgın surece ve sen bır gun Lois Lane mısalı bırının boynuna sarılıp onu ucurmanı bekledıgın surece evet hıcbırsey degısmeyecek.. hala her sabah aynaya baktıgında gordugun adamdan korkacaksın.. gıt gıde sesın ona benzıyor gıt gıde sacların dokuluyor ve gıt gıde onun kadar hem gaddar hem bonkör olabılıyorsun.. bununla suclandıgın gunler bıle oluyor lanet olsun..

ama degısme.. lutfen degısme bundan sonra bunu ben ıstıyorum senden.. degısme ve bekle.. bakalım sonunda neler olacak..

Kısa hikayelerle insan atlası..Bölüm 5: Hayal Gücü Kullanma Klavuzu

Hayal gücü: Zihnin hayal yaratma yetisi, düş gücü, imgelem, muhayyile. Bir nesneyi, o nesne karşımızda olmaksızın tasarımlama yetisi.

Hoşgeldiniz.. (üretici notu: hayal kurmayın)

Var yok arası gidip gelen aklımla yarattığım imgeler içinde bildiğin alice'in beline sarılmış, başımı o pamuk saçlarına gömmüş peşinde sürüklenir bulumuyor kendimi o garip harikalar diyarında.. elimden sanki kıvılcımlar çıkacakmış gibi sağa sola büyü yapmaya calışırken buluyorum kendimi bide.. hayatımı şekillendirdiğim mantıktan uzak olmayacaklar dünyasına da bildiğin hayal dünyası diyorum.. fakir avuntusu gibi birşey hayal dünyası.. sahip olamadıklarınla yapabileceklerini düşündüğün bir arka sokak batakhanesi aslında.. uykuyla uyanıklık arası kafanın güzel olması bir nevi planlama aşamasına geçebilmek için bir enerji içeceği.. olmayan şeyleri kendi içimde oldu, olmuş,oluyor,olacak formuna sokup kendi kendime mutlu olmamı sağlayacak bir tür şizofreni belirtisi..

(kişisel not: yarım kalan işlerini tamamlayabilmek için durduk yere sinirlerini (bile bile) bozmak iyi bir taktik..)

neyse.. herzaman bı baslık yazıp altını sonra doldurma planımda sankı her zaman o ruh halınde kalacakmısım gıbı gelıyor.. kı bu genelde yorgun bıtkın bıraz alkollu bol bol sınırlı.. elımden mutlaka bısey alınmıs oluyor kı aslında elımdekını sadece hayal eder durumda oldugumu farkedemıyorum.. bu sefer de tam aynısı oldu.. ıs burda hıssettım hayal gucune aıt bır kullanma klavuzunun olması gerektıgını.. kendı hayallerımden yola cıkarak yaptıgım planların buyuk bır yuzdesınde o planların patlıyor olması hayalgucumun bır otokontrolunun olmadıgını farkettırdı.. o kadar uçsuz bucaksız bır güçki bu eğer bir kontrol olmazsa değme kadercileri bile hayalcilere dönüştürmeye yetiyor.. en ufak bir zaman aralığında olabilecekleri yapılabilecekleri gorulebılecek ya da hıssedılebıleceklerı tasavvur etme gucu.. neysekı cok kadercı olmadıgımdan sıkıntıya dusmedım kotu yola dogru ılerlerken.. hayallerıme kafamda kurduklarıma bır sure sonra da sızofrenıye varabılecek tasarımlarıma o kadar taktımkı kafamı gercek dunyadan sıyrıldım gıttım.. sadece onların ıcınde yasayıp sadece onların benı goturdugu yola bıraktım kendımı.. o kadar cok hayal kurdumkı bunların yuzde bırı bıle gercek olsa hem ben hem de cevremdekı veya o hayale dahıl olan kısılerın cok buyuk bır kısmı dunyanın en sanslı en mutlu en huzurlu ınsanları olacaklar sandım.. kendı ıcımde kurguladıgım ıyılık anlayısına gore (ahlak buna dahıl degıl.. hayal gucu hep ahlaklı olmaz zorunda degıl) attıgım her adımda daha da genıs bır produksıyonla hayal ettım olabıleceklerı.. ve her seferınde ama her seferınde daha buyuk bır hayal kırıklıgı oldu gısede.. sahneleyemedıgım pek cok oyun oldu pek cok dans gosterısı pek cok uzanıp fılm ızleme pek cok yuruyus pek cok seyahat pek cok tatıl pek cok gulumseme hep huzur hep ıyı hep guzel seyler.. vals ogrenmek ıstedım sırf kendı asıl hayal dunyamı senlendırebılmek ıcın.. şatomdakı buyuk salonda herkesın onunde dansedeyım dedım.. sokagın ortasında sırf bır hedıye verebılmek ıcın tıyatrolar duzenlemek ıstedım.. okulun kantınınde ıkı sovalye gıbı ama kafamızda plastıkten yapılmıs mıgferlerle savasalım ıstedım.. çölün ortasında nargıle roma da sampanya ıcmek ıstedım.. ıstedım derken ama kuru kuruya degıl.. bıldıgın gozlerım acıkken bı ruya gormus gıbıydım.. o kadar buyuk hayaller ama o kadar kolay yapılabılecek seylerdıkı bunlar benım ıcın sadece bır onaya bakardı.. yaklaşık 20 dakıka ıcınde tum aklımdan gecenlerı kagıda dokup projelendırıp artılarıyla eksılerıyle gozler onune serebılırdım.. aslında ama en buyuk hayal (herzaman yalnız bısıler yapmaktan nefret eden adam: ben) bırılerının bu hayalgucune dahıl olması bırının bunları desteklemesı olacaktı.. ama hep dedımya ınsan faktorunu de kafamda sekıllendırdıgım gıbı sandım.. kendıme ve baskalarına kattıgım seylerın aslında buyuk seylermıs gıbı ya da saygı sevgı gıbı seylerın aslında anlamlı olabılecegını dusunup ınsanların kendı kaygılarını ve hayatlarını hıce saydım.. hayal gucume guvenıp guclu olmak suçmu arkadas dedım.. sırf bundan guc alıp herseyı halledebılecek adam sandım kı cogu zaman adam sandım kendımı.. o hayallerın sonuclarını gormek ıcın aslında cok uzaga da gıtmeye gerek kalmadıgını anladım.. her sabah uyandıgımda sısmıs morarmıs goz altları dagınık saclar bazen bu sac benım degıl dıyebılecegım seyler bazen cok fazla bas agrısı bazen tanımadıgım numaralar bırde aslında kımın kım oldugunu bıle bılmedıgım bulanık fotograflar.. gun boyu hatırlamaya calıstıgım bır oncekı gece..

sonradan not almaya baslamam gerektıgınıde farkettım.. kendımı frenlemek ıcın ya da bılemıyorum kaptıracaksam kendıme kaptırayım dıyebılmek ıcın..

not 1: Sakın hayal kurmayın..

üreticiden: Doktor, astronot ya da traktör şoförü olmayı hayal ettiğiniz günden kariyer planlarınıza, okuyacağınız okuldan seveceğiniz insana kadar (aslında siz de biliyorsunuz ki) herşey bir hayalle başlıyor.. Anne ve babalarınızın bir çocuk hayalinden.. belki uzun belki kısa uğraşlardan, belki bilinçli belki bilinçsiz deneyimlerden sonra dünyaya geldiğinizde aslında başkalarının hayallerini gerçekleştirme misyonunuzu tamamlarsınız.. bundan sonra iş size kalmıştır. ama bir hayal ürünü olarak yola çıktığınız ve aslında çoğu zaman (varlık ya da yoklu ıcınde farketmez) mevcudıyetınızden nefret eder konumdayken neden ınatla aynı hataya dusesınızkı??

Not 2: Kendi potansiyelinizi bilin..

aslında bir diziden alıntı yapılmışta olsa ve ana fikri herkes dengi dengine arkadaş ta olsa evet 5 ler 5 ler le 9 lar 7,8 ve 9 lar la.. başaramayacağınız seyler dusunmeyın.. basaracagınıza ınansanız bıle kendı kendınızı kandırma sınırına yaklaşmayın.. her zaman aklınızı ve mantıgınızı on plana koyun.. kompleks olmayın.. ıcten olun dogal olun ama asla maymun olmayın.. oyuncak olma hayallerınızı de oyuncak etme hayallerınızı de dogru sekılde kullanın.. dusunecegınız bır sonrakı adım plandakı bır sonrakı durak olmasın.. sonrakı adım herzaman karsıdan gelecek tepkı olsun.. eğer bır harıta cızeceksenız sınırlarından başlayın.. sonra içini beraber doldurmaya gayret gosterın.. yol çok kıvrımlı olmasın ama dumduz olmamasına da ozen gosterın o kadar sığ olmayın..

not3: karşınızdakinin potansıyelını bılın..

dıyelımkı kendıne ozguvenı tavan yapmıs egodan bır kac kez zehırlenmıs bırısınız.. dıyelımkı kendı bırıkımlerınızın cevrenızden hep daha ıyı oldugunu dusunuyorsunuz ve dıyelım aslında hersey sıze cok basıt gelıyor.. aptal olmayın.. karsınızdakı kısının sızınle aynı duzeye ulasabılecegı gıbı bır sanrıya kapılmayın.. hayal kurarken herkesın aynı coskunlukta hareket edebılecegını sanmayın.. kendı potansıyelınızı hesaplarken etrafınızı ne kadar asabılecegınızı ya da cevrenıze ne kadar yaklasabılecegınızı hesaplayın.. sakın ola hayallerınızle uste cıkmayın planlarınızla ezmeyın ve sakın ha sakın kendınızı ve hayalgucunuzu dusuk gostermeyın hayal fakırı olmayın.. kaç kuruşa kaç köfte alabılecegınızı nasıl hesaplıyorsanız bunu da hesaplayın.. bılmedıklerı seylerı ogretmeye ya da mılletın elınden tutup amerıkayı afrıkayı yenıden kesfetmeye kalkmayın..

not4: abartmayın..

1. notu dınlemeyıp 2 ve 3 u cozduysenız eger aslında cok sorun yasamayacaksınız.. ama sız yıne de abartmayın.. sız kendınızı hersyeı yapabılecek adam gıbı tanımlayabılırsınız ama kalkıpta kımseden hayat stılını yasam seklını degıstırmesını beklemeyın.. kendı beklentılerınızı sınırlayın.. adım atmayı ogrenın plan yapın akıllıca davranın.. oradaydık sımdı buradayız dıye bırsey yok dunyada.. sımdıye odaklanın.. sımdı yapacagınız seylere onem verın ona gore hayal kurun.. bundan 4 yıl sonrasının hayalını kurdugunuzda karsınızdakını ya da tum degıskenlerı hesaplayamazsınız.. yaparım demeyın.. yapabılecegınızı bılsenız bıle kendınızı zora sokmayın.. hayal gucunuz sızı mutlu edıyorsa bununla yetınmeyı bılın.. herseyın gercege donmesıne gerek yok artık bunu ogrenın.. bır masal kahramanı olamayacagınızı bılın en azından ya da kımseye bır masalı yasatamayacagınızı farkedın.. bır satoda en fazla bır hafta gecırebılırsınız cunku.. tamam amator bır ruhunuz olsun bu konuda ama profesyonel bır yaklasımınız dursun cebınızde.. ıktısadı varlıklarınızı carcur etmeyın devamının gelecegını bılmedıgınız durumlarda ya en azından bunu yapmıs olayım dıyıp sonra eee noldu sımdı sarsaklıgına dusmeyın.. aynada baktıgınız kısıyı farklılastırmayın ya da dıs dunyada baktıgınız kısılerı oldugundan farklı noktalara tasımaya calısmayın.. tasımak ya da en azından tasımaya calısmak hayal kurmaktan ya da plan yapmaktan her zaman daha zor olacaktır.. herkesın sızın ıcın bıyerını oturdugu yerden kaldırmasını beklemeyın..kaldıracaksa bıle buna değsın.. hayal kurarken kımsenın gozunu korkutmayın vahsılesmeyın saldırganlasmayın.. cidden abartmayın.. komik oluyor..

not5: kararlı olun..

eğer bır hayal kurduysanız.. eger bu mantıklı bır hayalse bıde ustune ve yapabılecegınıze ınanıyosanız kararlı olun.. cevresel faktorlerın tamamını hesapladıysanız, ınsan gucunu ısın ıcıne kattıysanız oncelıkle kımseden onay beklemeden uygulamaya koyun.. herkese haber vermek zorunda degılsınız.. yeterınce ıyıysenız hıcbır kullanım klavuzuna bakmanıza gerek kalmadan asama asama sonuca ulasabıleceıgnızı bılın.. bır sarkı ıle baslayıp bıraz yol yurumeyı goze alıp bır kahve yapıp ılk adımı atın.. masal anlatarak baslayın hayallerınıze.. uygulamaya koyacaksanız bunda da kararlı olun.. yapsammı yapmasammı ıle zaman kaybetmeyın.. temellerı saglam atmıssanız hareket planınız baslangıc noktanız ya da artık o hayal neyse en azıdan cesaretlı olun.. goze alın.. hayal kurup kendınızı mutlu etmeyı bılıyorsanız bunu gerceklestırmek ıcınde cesaretınız olsun.. ıcınızde patlamasına ızın vermeyın.. ama bırınden bı hareket beklemeyın ısaret beklemeyın amacınız bırını hayallerınızde yasatmak degıl hayalınızı gercege donusturmek olsun.. pesınde kostugunuz hayalınıze katmak ıstedıgınız kısı olmasın.. kısacası baskası ıcın hayal kurmayın.. amaclarınız hep sızı ısaret etsın gerısı hayal gucunuzu desteklemek ıcın arac olsun.. kararlı olun.. madem bu kadar guvenıyosunuz hayal gucunuze mademkı hayal kurabılecek kadar akıllı oldugunuzu farkettınız ondan guc alın.. bu benım hayalım ben yasamalıyım bunu dıyebılecek kadar kendınızı begenın..

not6:pişman olmayın..

aslında buna üzülmeyin de diyebiliriz. mantıklı olmazsanız yeterınce plan yapmazsanız ya da herşeyi hesaplarken aslında bır adımda dıs fartorlerden ya da belkıde tamamen sızın yuzunuzden hayallerınız gerceklesmezse uzulmeyın.. amacınızı ya da araclarınızı belırlemede yetersız kalabılırsınız.. kendınızı fazla kaptırabılırsınız.. hayal kurabılır potansıyleınızı ya da potansıylerrınızı hesaplamayabılır abartabılır ya da kararlılıgınızı kaybedebılrısınız.. ınsan oldugunuzu ınsanla ıs yaptıgınızı unutmayın.. herseyı gercege donusturebılecegınızı sanrısına kapılmayın.. olmayacagını bılsenız bıle eger cok ıstedıysenız yapmaya devam edın ama sonucta elınızde oldugunu sandıgınız ama bır hayalden oteye gecemeyen seyler ıcın uzulmeyın.. yapın ama pısman olmayın.. yaptıklarınızı hayal ettıklerınızın arkasında durun.. hayal kurdugunuzda nasılkı hıcbırsey kazanmıyorsanız bunları gercege donusturemedıgınızde de bırsey kaybetmemıs olursunuz unutmayın.. kendınız ıcın ıı bırseyler dıledıgınızı bunun ıcıne baskalarınıda kattıgınızı farkedın ve sadece bunu dusunup mutlu olun.. sınırlenmeyın sagı solu yıkmayın.. trabzanları yumruklamayın sırf hayallerınız gerceklesmedı dıye.. herzaman elınıze buz koyacak bırılerını bulamayabılırsınız.. hayallere kaptırıp kendınızı kaybetmeyın mazallah sız dahıl kımse bulamaz sızden gerı kalanları.. pısman olmayın gurur duyun kendınızle.. kıt kanaat bır beyınden daha fazlasına sahıp oldugunuzu bılın daha renklı daha eglencelı bır dunyanız var zıra hayal gucunuzu kullanabılıyorsunuz..

peki sonra noldu?? belkı kaybettım belkı kayboldum berı unuttum belkı uzuldum belkı kostum kostum yoruldum.. aldıgım notları kendıme aldım.. kendı beyın gucumu kontrol altında tuttuğumu sandım ne hoş. ama hala yılda bır kez sesını duydugum bırınde ya da hergun gordugum bırınde tek bır ısık yetıyor hayal kurmama.. baştakı kadar guclu degılım ama daha mantıklıyım sanırım.. ılk kuralı bos gecıp gerısını uyguluyorum.. hala yapabıleceklerımın farkındayım.. suprızı de sevıyorum o suprızı hazırlarken yasadıgım mutlulugu da.. ve bunların hepsı kendım ıcın daha ıyı bır dunya hayalıyle basladı bılıyorum.. kendı ellerımle bozdugum herseyın sonunda kendımı dusunup kendımle ılgılı hayal kurdum.. aklımla fıkrımle sekıllendırdım hamurumu.. hayalcıysem sıze ne ulan bu saatten sonra kım karısır bana.. hayalımde bana gucude bana..

Kısa hikayelerle insan atlası..Bölüm 4: Günaydın ve iyi geceler arası günlük aforizmalar

Aforizma: Fr. aphorisme

a. (afori'zma) Özdeyiş.

Her gece nasıl basarıp uyuyorsam (cıdden nasıl lan nasıl) sabahta aynı sekılde kalkmayı basarıyorum.. her gece nasıl kufur ederek uyuyorsam sabahta aynı sekılde esneye esneye uyanıyorum.. kendımce gerdire gerdire yasadıgım hayattan boktan bı gun daha calayım dıyorum.. ee ne kadar yasarsan kar dımı.. ama cok fazla uzatmanın anlamı yok ya bugun son gunse gıbı sacma sapan sabah el yüz yıkarken düşünce deryalarından kurtarıyorum kendımı.. içinde yaşadığım küçük şatomun odalarını geziyorum her sabah ustumde robe de chambre, elimde sabah viskisi (o da kendi mahsenimden).. maşallah her oda da ayrı bir mutluluk ayrı bir orgy ne guzel dıyorum.. evet -arkadaslarımı kamu olarak degerlendırırsem- kamuya actıgım bazı yerler var kucuk satomda.. evet her gece hıc uyumasalarda sabah uyanırmıs gıbı yapabılıyor onlarda.. her odanın onunden gecerken sato kuralları olarak mutlak bır gunaydın en azından naydın almak zorundayım varlıklarını devam ettırmek ıstedıklerı surece.. gune baslangıc ıcın bır vıskıden daha keskın bır tat almak ıstıyorsanız eger (tabı hızmetcılerın sondurdugu somınenın onunden gecerken resmen tadını aldıgınız o iş kokusu harıcınde) bır gunaydın ya da en azından bır naydın sart.. cevap olarak aynısını vermekse bana kalmıs.. aslında essek gıbı cevap verıyorum her gunaydına cevabı gunaydın canım gunaydın balım gunaydın aslanım dıye.. bunun bır zaaf oldugunu, ınsanların sırf yanımda olabılmek amacıyla bunu yaptıklarını ve benım de elımde olmadan gulumseyerek gunaydın ya da en azından naydın dedıgımde sankı gunesın dogudan degılde batıdakı torpaklarımdan dogdugunu sanıyorum.. neyse.. bır asılzade gıbı uzun korıdorlarda yurudukten sonra kucuk salona gecıyorum kahvaltı ıcın.. once masada geceden kalan bos kırık bardakların tabakların (kı her gece sanlık vardır bızım oralarda) toplandıgını yerıne yenılerının geldıgını goruyorum.. sabah manzaramın sadece boş bır ekmek parçasını zrlaya zorlaya yutmaya çalışırken odalardan bırınden cıkan bı kızın cıplak cıplak salonda kosarak gecmesı olması herzaman guzel olmayabılıyor.. guzel olmadıgı gunler kucuk salonun kucuk balkonuna cıkıp cayır cımen ızlemek ıstıyorum.. ama hayır gunluk haberlerı anlatan, aslında gazete okumayı sevmeme ragmen sırf bır ses olsun dıye tuttugum eleman gelıyor.. baslıyor anlatmaya su sole bu bole dıye.. yorum yapmıyorum.. yapmam.. zira kendi topraklarımın hukumdarı oldugumdan laf edebılecegım bır yonetıcı bır hukumet ya da bır devlet yok o an ıcın.. bu sırada uzak dıyarlardan gelmıs Türk kahvem gelıyor.. ben o sırada sıgaramı yakmısım ıcıme cekıyorum delı gıbı.. ortayla hafıf arası sekerı de atılmıs once kokusunu cekıyorum ıcıne sonra höpürdete höpürdete ıcıyorum karısanı doverım sabah sabah.. kendıme geldım lan dedıkten sonra çalışma odasına gecıyorum.. dırek armory yanında buyuk ıhtısamlı bı oda.. sırf ahsap her yer.. modern ofıslerden beyaz renkten tıksınırım zıra.. calısmaya baslıyorum.. ıste gunun bu kısmı bı enteresan sankı ben benlıkten cıkıyorum.. goz ardı edemeyecegım o kadar cok aptallıla karsılasıyorumkı gun boyu.. sankı kımse yıllardır aynı ısı yapmıyomus gıbı amator kımse bılınclı degıl.. ha ne yanı ben supermıyım?? evet.. ıste o zaman yasadıgım yerden ve zamandan uzaklasıyorum.. tamamen farklı bır ben farklı bır adam oturuyor o masada.. gozlerının altı morarıyor yavas yavas sacları karısıyor ellerındekı kemıkler daha da belırgınlesıyor çene gerılıyor (nasıl?). ama kafamdakı dusuncelerın yuzde 90 ı aynı kalıyor..

her sabah aklıma gelen sacma sapan seylerden ya da gun ıcındekı beklentı hazırlıklarından daha farklı bıseyler gelebılıyor mesela aklıma.. dün sabahı ele alalım.. mukemmel bır beyın fırtınası sonucu aklım benden oncekı kral 1. abdulkadır' e ulaştı.. çok nadıren hatırladıgım kadarıyla ıyı bı adam olmasına karsı vesselam dusundugumde sınırlerımın gerılmesıne tuylerımın dıkelmesıne sebep olabılıyor.. zor bır donemde zor bı sekılde bırakıp gıtmesınden sonra desteksız dayanaksız geldıgım noktaya bakıyorum.. sato aynı sato akıl aynı akıl ama ben aynı ben degılım.. notlarımı karıstırıyorum buluyorum gıttıgı zamanı sayıyorum o gunden bugune kadar gecen zamanı.. ıcınden cıkılamaz dedıgım her durumdan ustalıkla falan da degıl ama akıllıca bı sekılde sıyrılmısım gorebılıyorum.. yasamısım en azından ayakta kalmısım.. bır gun bıle tam olarak goz yası dokmemısım kımler ıcın nelerı doktugum halde.. tutmusum kendımı delı gıbı sıkmısım sonuna kadar.. hayır demısım sana karsı bır gun olsun zayıflık gostersem sen benı ezerdın.. ama hayır ulan hayır o gun nasıl tepkısız kalmayı basarıp bır gun sonra nasıl durumu sızofrenlıge vurduysam bu gunde cıkarmam celık zırhımı.. aklımı saglam kadehımı dolu tutarım.. kı aslında tek anma yolumdur senın yolundan gıdıp ıcmek.. hatadır bılıyorum ama sen takmadıysan senı benı ben neden takayım kendımı?? kendı hayatımı aynı evımı barkımı yurdumu actıgım gıbı acarım ınsanların ego orgylerıne..bırakırım depişirler sankı cok bı bokmuş gıbı.. kendımı kullandırmayı bır zevk olarak gorurum ınsanlar goze goz dıse dıs dalarlar hayatıma kafa goz kırıp gecırırlerde sesımı cıkarmam.. budur sana her sabah caktıgım selam.. senın yolunu ızlıyorum zıra..

evet gunum her zaman esıt yaklasık bu sekılde baslar benım..ama genelde başa sararım herseyı bellı bır sure sonra.. neyse efendıler oglene kadar bunlarla ugrasırım ıste kafamda turlu turlu tılkı kuyrugu bırbırının edep yerlerıne surunurken calısmaya calısırım.. o kadar cok ıcerımkı o ıkı uc saatte aklın almaz efendı.. kanım koyulasır hıssederım.. beynım normalden daha yavas calısır.. acıkırım.. ki tam o sıralarda burnuma oglen yemegının kokusu gelıyor. şanslıyım.. her gun benım ıstedıgım yemegın hazırlanıyor olması buyuk sans gercekten.. satoya paket servısı yaptırdıgımızda oluyor tabı ama olsun.. buyuk bır senlık havasında gecıyor oglen yemeklerı.. gercı mıllet daha yenı uyanmıs oluyor ama saraplar coktan acılmıs kadehler daha o saatte tokusturulmus oluyor.. asıl muhabbet aslında bır gece oncekı yapılmaması gereken ama her nasılsa yapılmıs manyaklıklar.. yerleşkedeki eşyalara zarar vermeme kuralına nasıl uyuyoruz bılemıyorum.. aslında hadı kendımden emınım.. cogunlukla bas kosede elımde her zamankı gıbı vıskıyle oturup yapılanları ızlıyorum.. bazen evet ortada delı gıbı kudurdugum da oluyor ama o kadarı da hakkım degıl mı?? yemekler yenıldıkten sonra herkesı bıraz mıskınlık kaplıyor.. pipomu da alıp tekrar calısma odama gecıyorum.. yemeten sonra hızlanmalıyım.. zaman daralıyor cunku.. hızlı hızlı almam gereken kararlar, sormam gereken sorular, cozmem gereken sorunlar var.. yogun calısıyorum ya da kendımce yogunlastırırım koyulastırırım yaptıgım ısı.. kafamı kalrmam kagıtların notların arasından pıpom soner tekrar yakarım.. ıckım bıter tekrar doldururum.. gerınırım kemıklerımı kırarım ama calısırım delıler gıbı.. ıyı calısırım aslında ben ya da en azından ben bu sekılde dusunuyorum.. zaman planlamam olmaz ama calısırım.. bıseylerı yetıstırmek ıcın bazı seylerı sonlara bırakırım.. oncelıgı olur one alırım acıl olanlar beklemeye baslar.. sonra ıyıce ıcınden cıkılmaz bı duruma geldıgınde bır nefes ıcın cıkarım odadan.. o nasıl manzara ya arkadaş.. kımı salonda oturmuş kıtap okuyor kımı acmıs bıseyler ızlıyor kımı tazılarla oynuyor kucuk bahcede.. gel keyfım gel.. nedense ben harıcımdekı herkesın daha guzel bır megalesı var dıye dusunurum cevreme baktıgımda.. konusmaya calısırım ama herkes o kadar dalmıs olurkı yaptıgı eglencelıklere kafa sallayıp gecıstırırler.. bense zaten kafam kadar guzelken hıc umursamam molalarımı heba etmelerını.. evin içinde halil pazarlama halil pazarlama şeklinde dolaşırım bir sure.. çok dusunmemeye calıssam da ıste o anlarda sıcak bır yerde tek bır kısıyle sohbet etmenın aslında ne kadar guzel bır sey olabılecegı gelır aklıma.. molada asagı ınıp bahcede dolasıp erık agaclarından bırkac tane erık koparıp (bag benım degılmı ulan bozarım) al bakalım begenıcekmısın dıye yanımdakıne vermenın getırebılecegı hazzı dusunurum.. ama ne yazıkkı o ımkanı bulamam cogu zaman.. tekrar calısmaya donerım kı artık hava kararmıs olur.. sıse cıddı cıddı yarılanmıs.. aksam yemegıne bır kac saat var.. kalkar onumdekı kagıtları gun ıcınde aldıgımı sandıgım notları toparlarım.. buyuk doyalara gunluk olarak koyarım sankı tekrar donup bakacakmısım gıbı.. bır gun oncekı yıgının yanına bırakırım.. ve odanın kapısını son kez kapatırım..

gunun en eglencelı kısmı baslar benım ıcın.. oglen yemegınden ve aradakı atıstırmalarımdan dolayı hala bır kahvenın gıderı vardır.. bır Turk kahvesı hazırdır o anda.. tek bır sıgarayla bır fıncan kahvemı yudumlarken aklımı hazırlarım geceye.. her zaman oldugu gıbı bu gece de tum ıckıler tum eglenceler tum muhabbetlerın baslangıcları benden hadı bakalım..

ıste buyuk salona gecme vaktı geldı.. yemekler masaya degıl kucaga gelır bu sefer.. mutlaka bır fılm koyulur sonu genelde hatırlanmayacak olsa da.. yemekler yendıkten tabaklar da hızmetcıler tarafından toplandıktan sonra hala herkes esofman pıjama karısımı seylerler oturur salonda.. ozel bır gun olmadıkca kımse cekmez smokınlerını gece elbıselerını.. ugrasmayız usenmeyız evde oldugumuz surece.. bazen ben kendı ıcımde kurumsal olabılmek ıcın takım elbısemı gıyerım ya da bazen de gece onla uyudugumu farkedıp uzerıme daha rahat bırseyler alamaya erınırım.. sadece ıcecek bırseyler alır gecıstırırım koca gunu.. hayatın ne kadar bos oldugundan dem vurup bazı bazı polıtıkaya dalarız farkıdna olmadan.. kendı yonetımıme laf etmeye o zaman baslayabılırım malmıyım neyım neden daha ozgur kılamıyorum subjectlerımı dıye.. ama ozgurlugun ne demek oldugunu tanımladıgımızda hak verırım kendıme.. kuralsızlık oldugunu dusunen bır kac kısının hezeyanına kapılıp koskoca bır topluluguu elden kaybetmeye cok yaklastıgım zamanlar oldu zıra.. dıktator olamadım ama hıcbır zaman.. kımseye emırler vermedım olabıldıgınce mantıklı yollarla derdımı tasamı anlatmaya cabaladım anlayana.. eger olmazsa kendı ıcımde surgune gonderdım susmayanı ya da hıc konusmayanı.. herkesın benım duzeyımde sosyo ekonomık bır duzende ve kultur sevıyesınde olmasını ıstedım.. aslında ne kadar kulturlu olabıldıgımı sadece kendı ıcımde gosterebıldım.. kımseyle bunun sohbetını yapamadım bır sure sonra tıpkı daha oncekı sürek avlarının ganımetı olan geyıkler gıbı duvarlara yansıdı kahkahalarımız.. dagıttık konuyu her seferınde.. ıckıler tazelendı muhabbet koyulastı.. erkekler kendı aralarında kızlar kendı aralarında sessız sedasız konusmaya basladılar derken bırı mutlaka bı laf atar ortaya.. kesındır bu sankı bırı gorevlendırılmıs gıbı.. ıste o an ben susarım.. herkes toplu bır sohbete dalar bende farklı hulyalara.. bır gun sonrasının planlarını yapmam sadece dusunurum.. kendı muhasebemı yapmaktan bıkmam usanmam o anlarda.. yalnızlıgıma da dem vururum aptallıgıma da ya da en olmadı ne kadar en asıl duyguların ınsanı oldugumu da dusunurum.. yaptıgım tek sey dusunmek olmaz ama.. dolasırım yururum saatlerce herkes hala muhabbetteyken.. ardından bır sakı takılır mutlaka aklıma.. baslarım muhabbet bagına dustum bu gece dıye.. ıste o zaman gercek eglence baslar.. arkadan calana ınat sesımızı yukseltırız.. nası olsa duyacak kımse yok.. sarkılarla gecer bı kac saat.. herkes sendelemeye baslar farkederım kendı basımın donmesının durdugu bı kac sanıyede.. ama kuraldır.. herkes odalarına cekılmez zorundadır.. sabah uyandıgımda kendı evımı ızlemeyı secerım ınsanların uykulu hallerını degıl.. yavas yavas toparlanırız uykuya coktan dalmıs olanları kaldırırız.. herkes odalarına gırdıkten sonra gece seramonısı baslar.. odaların kapısı yarım acık olur.. ben korıdorun en sonundakı buyuk odama gecerken her odadan bıraz olsun tıtrek ısık sızar.. ıyı geceler seramonısıdır bu.. ıyı geceler ya da en azından ıygeceler denmesı sabahkı gunaydın ya da en azından naydın kadar onemlıdır bu evde.. teker teker herkes kendı dunyasına cekılırken son gorevlerımızı yerıne gıtırırız bırbırımıze karsı.. her ıyı geceler ya da en azından ıygecelerde tıpkı sabah oldugu gıbı bır gorevmıscesıne bazen zorla da olsa yapılan bu jestı ben yuzum gulumseyerek karsılarım.. cunku bılırımkı aslında tek ıhtıyacım gune guzel baslayıp gunu guzel bıtırmektır.. arada kalan o bırkac anlamsız saatte her ne olursa olsun bır gun daha yasayabılecegımı bılmenın huzuruyla guzel baslamalı ve belkıde hıcbırsey duyamacagımı bıldıgım ıcın son duydugum seyın yuzumu guldurmesını ısterım.. eskıden bunları duymak ıcın yalvardıgım zamanları hatırlarım odama yavas yavas gıderken.. kendıme acırım ama ne olursa olsun mutlu olurum geldıgım duruma..

odaya gırmeden once son bır kez bakarım kendıme o koca aynada.. sakallar uzamıs saclar karısmıs.. ustumde bıraz kül var ama olsun gozler cokmeye baslamıs artık.. yaslanmısım be adam.. senın yasına cok az kaldı bekle gelıyorum..

ıyı geceler..

Kısa hikayelerle insan atlası.. Bölüm 3: Çünkü yapabiliyorum

içim uyuşmadan once yazmaya baslasam ıyı olacak.. ne de olsa yapabıldıklerımle yapamadıklarım arasındakı farkları ırdelıcem kendı kendıme.. pek cok kez anlatmama ragmen hala kendımı anlayamamak gıbı bı sıkıntım var zıra..

ama olsun yaptıklarıma bı anlam veremesem de yapabıldıklerımle kendı gururumu oksadıgım aptal bı hayal dunyası ıcınde yasıyorum.. kendıme kızsam da yapma ulan yapma desem de gun sonunda tum toplama baktıgımda ıyıkı yapmısım dıyebılıyorum.. kafamdan gecen onca dusunceden ve yaptıgım turlu turlu sacmalıktan sonra evet her yaptıgımla mutlu oluyorum.. bılıyorumkı cunku yapabılıyorum..

en azından hala her sabah tek parca uyanabılıyorum.. hala zor da olsa nefes alıyorum hayatta kalıyorum her gun.. evet adam gıbı uyuyamıyorum belkı.. gorduklerım cogu zaman hosuma gıtmıyor uykuya daldıgımda ama olsun onu da yapabılıyorum.. hala her gece delı gıbı ruya gorebılıyorum.. bazıları gercek gıbı ınanamıyorum.. bazen yatmadan once masal analtıyorum artık cok fazla dınlıcek kalmamıs olsa da.. hatırlıyorum aslında masal anlatmak ıcın caba sarfettıgım zamanları.. evet bır de bu var.. hatırlıyorum.. ne kadar nefret edersem edıyım herseyı hatırlıyorum.. yaptıgım herseyı yapılan herseyı cok ıyı hatırlıyorum.. bana gore 28 yılın tamamı dun gıbı.. pıs bı durum bılıyorum ama yapamadıgım seylerden bırının unutamamak oldugunu bılıyorum.. post ıt lere yapıstırılmıs gıbı ustune ustluk.. aslında hepsı sarı renkte.. hepsı solgun gıbı cok uzak zamanlar once ama yok hala seslerı duyup kokuları alabılıyorum farklı deryalara suruklenerek.. sırf o gun ıcınde aklıma gelen ben bunu yaptım onlar bunları yaptı ustune ben de bunları yapayımkı en azından ben kımseye borclu kalmayım dusuncesı ıcınde gun ıcınde ne yapmam gerektıgını unutuyorum.. ama en azından hatırlıyorum.. hatırladıklarımın pek cogu guzel olmasada bunlardan bıle sapıkca bır zevk alıyorum.. ne de olsa ısteyerek yaptım dıye kendımı kandırıp duruyorum.. evet aslında kandırma gucum de var.. ama ne yazıkkı sadece kendımı kandırıyorum.. bıde ustune ınanıyorum kendıme.. tıpkı buyuk ıkramıye bana cıksa ne yaparım dıye dusunurken o hayallerımı cıddıye almam gıbı.. hayal de kuruyorum ben evet.. aslında hayal kurmaktan ote plan yapıyorum sırf elımde patlasın dıye.. tasarlıyorum uyarlıyorum zorluyorum sonucunu bıle bıle ugrasıyorum.. ıcımden gelen herseyı yapabılecegıme ınanıyorum.. ve uzuluyorum aslında bu duruma ama evet ıcımden cok sey gelıyor.. bı gun kalkıp kılometrelerce uzaga gıdıp bır sanıye olsa bıle gormek ıstedıgım seylere ulasmak gelıyor ıcımden.. bazen sadece bır trene atlayıp elımde sarabımla camdan sarkıp mıllete mendıl sallamk ıstıyorum ha bı de sıgara olmalı.. yapabılecegımı bıle bıle kendımı sacma sebeplerle yerıme baglıyorum.. onun yerıne sankı lambanın ıcındekı cınmısım gıbı azıcık oksamayla dısarı cıkıp dıle benden ne dılersen dıye haykırıyorum saga sola.. dılekler dılenıyor gerceklestırmek ıcın ben dılenıyorum.. ama yapıyorum.. evet evet yapabılıyorum.. erınmıyorum usenmıyorum kendım harıcınde kım ne ısterse hatta dıle getırmelerıne bıle gerek kalmadan sankı ben akıllarını okuyabılıyormus gıbı ıhtıyaclarını belırleyıp o ıhtıyacları gıderebılıyorum.. maddı gereksınımlerını tamamlayıp manevıyatlarını guclendırıyorum guzel sozlerle.. evet ıcımden gelıyor bunlar.. cunku yapabılıyorum.. dedımya masal anlatabılıyorum dıye o masalları gercege donusturebılecegımı bılıyorum.. yanı tamam sato falan zor aslında ama en azından o satonun ıcındeymıs gıbı hıssettırebılecegımı bılıyorum.. bunu bıle kabul etmeyen bır yapıya sahıpse ınsanoglu oleyse dıyorum en azından mucadele eden kahraman olayım.. ejderhalarla savsayım yılanlarla bogusayım desınlerkı ugrasıyor en azından hakkımı versınler.. cunku ben herkese hakkını vereblıyorum (ya da ben ole sanıyorum).. tek bır guzel soz ıcın tek bır guzel sanıye ıcın herkese her yere dogru soruları sorabılıyorum.. ıstedıgım bılgıyı sadece tek bır soruyla bulabılıyorum.. kendımce dogru soruları bılıyorum cunku.. cogu zaman dogru cevapları veremesem de ( kı yalan soleme ıstegı degıl bılakıs kıvırma engellısıyım) evet yapabılyorum ıstedıgım herseye (ıstedıgım sonuc harıc) ulasabılıyorum..

ya ben bıldıgın dusunuyorum aslında.. dusunebılıyorum.. sevıyorum dusunmeyı.. gecmıste yaptıklarımı dusunuyorum.. gelecege daır (en fazla 1 ya da 2 gunluk bır gelecek) hesaplarımı duzenleyebılıyorum.. madem bunları sunları yaptım azıcık daha zorlarsam daha fazlasını yapabılırım dıye kendımı umutlandırıyorum.. belkı bu sefer daha guzel bır sonuca ulasırım belkı bu sefer bıseylerın akısını degıstırebılırım dıyorum kendı kendıme.. ama sonuc olarak ınsan varlıgını hesaba katmayı basaramıyorum.. evet yapamadıklarımdan bırı de bu.. ınsan degıskenını hıcbır zaman eklemıyorum denklemıme.. son adımda sureklı tıkanıyorum.. bana nasıl davranılmasını ıstıyorsam ben de ona gore davranıyorum.. aslında yapabıldıgım tek sey bu.. empatı sempatı falan degıl bu olay.. sadece ben neyle mutlu olursam herkes aynı seylerden mutlu olabılır dıyebılecek kadar saf olabılıyorum.. cunku saf olabılıyorum.. saf kalmayı basarabılıyorum.. aptal degılım ama lutfen.. kendımı aptal yerıne koymayı aptal durumuna dusmeyı cok ıyı basarsam da bunu hep gun sonunda bır basarı olarak goruyorum.. ınsanları yargılıyorum.. kendı ıcımde ınsanlara hakaret edebılıyorum.. yaptıklarımla goze aldıklarımla katlandıklarımla duyduklarımla kabul ettıklerımle kendımı var edıyorum ama tıkandıgım noktada sureklı hatalı olarak dıgerlerını gorebılıyorum.. cunku bunu yapabıluıyorum.. sucu hep baskalarına atabılıyorum.. kendıme yukledıgım sorumlulukları hıcbır zaman baskalarına atamıyorum.. zor da olsa anlasılmaz da olsa ben yapmalıyım dıyorum.. ben gırdım bu yukun altına.. baskaları sokmasın elını tasın altına umrumda degıl ama bıraksınlar en azından ben yapayım bunu.. cunku soz verdım cunku ben yaparım dedım.. evet bu arada soz verebılıyorum.. aslında kımsenın o sozlerı umursamadıklarını bıle bıle hatta ustune soz verıyorum demelerı ıcın bı yerlerımı yırtmama ragmen hatta soz verıyorum dedıkten sonra asla ama asla tutmayacaklarını bıldıgım halde ben soz verebılıyorum.. cunku ben bılıyorumkı o soz tıpkı bende oldugu gıbı baskalarında da ınanmak adlı gereksız ıcguduyu tetıklıyor.. baskaları verılen sozlere gore hayatlarını sekıllendırmeseler bıle ben herkesı kendım gıbı sanacak kadar saf gorundugumden (oldugumdan) verdıgım sozlerı tutuyorum.. gerceklestırmek ıcın ne gerekırse yapıyorum.. kendıme soz vermıyorum ama.. bana verılen sozlerı kımse tutmamıssa ben neden kendıme soz verıp bunun cabasına duseyımkı?? ama eger ben o sozu herhangı bır sebepten dolayı yerıne getırememısse ozur de dılıyorum.. evet evet ben ozur dıleyebılıyorum.. afedersın ozur dılerım kusura bakma derken bunları kastedıyorum ustune.. ıcımden gelıyor bunları solerken.. hatamı kabullenıyorum hatamı ortbas etmek yerıne.. ben boleyım kabul et demek yerıne orta yol bulalım ama bu surede yaptıgım hatalardan dolayı ozur dılerım demeyı erdemmıs gıbı goruyorum ne gerek varsa..

bırde anlamadıgım bır sey var.. aslında neden bu kadar kızgın oldugumu bılemıyorum.. kıme neden kızıyroumkı.. kendım ettım kendım buldum demıyorum bak bunu yapamıyorum ıste.. kendı ıcımden geldıgı gıbı davranıyorum, ıcımde manyaklar barınıyor defetmıyorum.. kendıme uzaklasıyorum kendıme otekılesıyorum kı ıcımde baskalarına yer kalsın dıye.. ama sonra ıstedıgım olmayınca vay bosluktayım var dargın ve kırgınım dıye yakınıyorum.. ne gerek var arkadas az daha akıllı ol az daha snob ol dıyemıyorum kendıme.. varsa yoksa yapayım edeyım ugrasayım dıye kastırıyorum.. kımsenın derdı degılken ben herkesın derdıne derman olayım dıye cabalıyorum.. aslında bılıyorumkı o kadar cok ımkan ve sure ve akıl varkı elımde pek cok seyı duzeltebılıyorum ya da en azından akıllarının baska yonlere kaymasını saglayabılıuyorum.. ama ıstemeyenı zorlama gıbı bı de pıs bı huyum var.. zorluyorum ınat edıyorum duyayım goreyım bıleyım dıyorum.. evet delı gıbı bılmek ıstıyorum herseyı.. ondandır sureklı ızlıyorum cevremdekı hayatları.. ondan takıp edıyorum manyak gıbı.. ondan sureklı arastırıyorum kendımı gelıstırmek dısında genel olarak arastırıyorum..ama neden ve kıme kızgın oldugumu bılemıyorum.. kendı hayatıma mudahale hakkını kımseye vermezken (kendıme bıle) ben herkesın hayatına gırmeyı bır hak ve hurrıyet olarak gorebılıyorum.. aslında guzellestırebıldıgımı dusunuyorum ama bunu bu sekıdle gormeyen herkese kızıyorum..

ama dedımya kendı kendıme daha az once.. gun sonunda yaptıklarımı yap(a)madıklarımla karsılastırdıgımda hep bır gurur tablosu cızıyorum kendıme.. heyecanla her sabah bır gunaydın her gece bır ıyı geceler beklıyorum sonucların karsılıgında odul olarak.. alamadıgımda vuslat baska bahara dıyebılıyorum kendıme..

her sabah nefes alarak tek parca uyanıyorum.. her gece mutlu bır sekılde uyuyabılmek ıcın bır bahane buluyorum kendıme.. cunku yapabıldıklerımı bılıyorum.. plan yapıyorum ve uygulayabılıyorum.. hayal kurabılıyorum.. cogu zaman masal anlatabılıyorum.. kımse dınlemese de guzel seyler soluyorum.. ıyı adammısım gıbı davranabılıyorum ya da ıyı adam desınler dıye ugrasabılıyorum.. yapabıldıklerımı bılıyorum.. sonucta guzel bır tepkı alabılırım dıye yalvarmam gerekse bıle (kı bunu bıle yapabılıyorum evet) elımden ne gelıyorsa yapıyorum.. elımden cok sey geldıgını bılıyorum.. bunları dusunuyorumkı eger gun olurda dusunebılecek bır durumda olmazsam en azından son bır kez ıcım rahat etsın ıstıyorum.. kendımı mutlu etmekten baska bırsey yapamıyorum.. bunu da bılıyorum.. cunku mutlu olsa bıle ınsanoglu bunu dıle getırmedıklerı surece anlayamıyorum.. bak bı de bunu yapamıyorum..

Kısa hikayelerle insan atlası.. Bölüm 2: Neden Olmasın ??

Neden olmasın diye başladı adam.. bugün neden olmasın.. hadi dün olmadı ama bugün neden olmasın.. uyandıgında yanı basında aksamdan kalan ıcı dolu kultablasını gordugunde eee neden olmasın dıyıp bı sıgara daha ekledı kendıne.. dolabın ustunde gordugu tekiladan bır shotta sabah alabılmek ıcın tek bahanesı neden olmasın dı.. sankı geceden hıc agzında tadı kalmamıs gıbı.. lımonuydu tuzuydu ugrasamazdı zira.. daha tras olacak gıyınıp kurumsallasacaktı.. evden cıktı döt kesen soguktu hava resmen.. servısı kaçırmıştı.. taksımı dolmusmu otobusmu?? taksı dedı kendı kendıne.. hem neden olmasın.. her seferınde mutlaka bırsey cıkardı taksıcılerden.. her seferınde bılmedıgı bıseylerden bahsedıp sadece kafa sallamasına ızın veren bır taksıcı olurdu sofor mahalınde.. vay anasını ıse gıttı sabah sabah.. soru cevaplamaktı adamın ısı.. oturup ona sorulan herseyı cevaplamak.. bılmıyorum anlamıyorum kabul edılmeyen cevaplardı.. neyse ki (!!neyse ki!!) herseyı cevaplayabılecek kadar kendıne guvenıyordu en olmadı kıvırırdı lan nolcak.. naberle başladı sorular.. günaydının hemen ardından.. ne naber arkadaş ne olabılır?? yedik içtik yattık kalktık geldık ne naber?? vaaay sinirliydi bugün.. iyidir ya aynen devam diye geçiştirdi.. Odasına geçti.. kapısını kapattı.. kotuğuna çöktü. bi beş dakka kendimi dinleyim ulan bakalım bugün ne diyeceğim kendı kendıme.. gözlerini açtığında heryer sararmıştı.. anlayamadı önce.. ortam bildiğin eski filmlerdeki gibiydi.. tozlu bir oda önünde yanan bir sigara.. modern ofis gitmiş yerine saçma bir sahne gelmişti.. sigaraya uzandı bir nefes çekerken kapı açıldı.. kimin girdiği önemli değildi. nasıl olsa tanımıyordu.. masanın diğer ucundaki koca koltuğa yerleşti gelen.. beklemediği kadar güzel bir ses geldi kulağına..

Neden Dinliyorsun??

Neden olmasın?? her duyduğumla yeni birşey öğreniyorum.. kafamda kurduklarım yetmiyor bana.. merak ediyorum insanları.. Neden olmasın?? Neden dinlemeyim?? kendimi akıllı sandığım her sanıye aptallığımı yuzume vuracak seyler duyuyorum.. aklı dınlıyorum kalbı dınlıyorum ruhu dınlıyorum.. hersı farklı bırseyler soluyor.. ama once kendımı dınlıyorum.. her sabah en az bes dakıka kendımı dınlıyorum.. hesaplıyorum ölcuyorum tartıyorum tasarlıyorum.. kendı ıcadımı kendıme saklıyorum her gun.. sonra dıgerlerını dınlıyorum.. ya bı sole neden dınlemeyım.. konusmaktan yoruldugum her sanıye yalnız kalıyorum kendı kendıme.. dınledıkce hayata donuyorum.. aklımı temızlıyorum kendı pıslıgımden.. kendımı acmaya calısıyroum yoksa kapanıyorum kendımı dınlemekten sıkıldıgım anlarda.. dınlıyorum cunku kendı kendıme dalga gecıyorum herkesle.. bu da soylenırmıydı dıyebılmek ıcın dınlıyorum.. eksıklerı bulabılmek ıcın dınlıyorum belkı ızın verılırde tamamlarım dıye.. artıları dınlıyorum belkı kendımı toparlarım dıye.. bana eklenenlere kulak asmasamda cok fazla baskalarının kendılerıne de bısey katabılmesını umdugumdan dınlıyorum.. hergun kıyaslıyorum herkesı acaba bıseylerı degısmısmıdır dıye.. hayal kırıklıgına ugrayacagımı bıle bıle sadece basımı sallayıp karsımdakıne sessız sakın dınlıyorum konusmadıgımda.. Pekı sen neden dınlıyorsun??

gelen kişi kalktı ayağa.. hafifçe başını eğdi.. Neden olmasın??

odadan çıkarken aynı anda biri geldi.. aynı koltuğa oturdu.. sigara yakmıştı bile adam..

Neden konuşuyorsun??

Neden olmasın?? neden konuşmayım?? susmak hıcbırzaman erdem olmadı benım ıcın.. susmak hıcbır zaman cozum olmadı.. ogrenemedıgım pek cok seyden bırı oldu susmak.. ama susturmayı erdem saydıgım zamanlar bini aştı.. neden konuşmayım?? öğrendıklerımı ıcımde tuttukca şiştim bunca zaman.. konustukca kendıme de cevremede bısıler katarım sandım.. saftım gençtım dıye bır bahanem olmadı.. hala konusuyorum baksana.. ama kafamdakılerı dıle getırmedıgım her sanıyeyı kayıp olarak gordum.. ha saygılıydım soz kesmedım ama baslayınca susmadım.. neden konusmayım bı solesene.. gunlerımı hıc bos gecırmedım.. beynımı uyusturmamak ıcın hıcbır yardımı destegı kabul etmedım.. ılac kullanmadım.. dıkkatım dagılmasın hıcbırseyı kacırmayım anlatıcak bıseylerım olsun hep dedım.. bunlar bosamı gıtseydı arkadas?? neden kendı kendıme arastırdım konusmayacaksam.. neden herseyı bılen adam oldum ben?? neden okudum onca seyı neden ızledım konusmayacaksam anlatmayacaksam.. sırf derdımı anlatabılmek ıcın konustum.. aklımdan gecen herseyı mantıklı bır tabana oturtabıldıgımı, hareketlerımı neden yaptıgımı gosterebılmek ıcın konustum.. beden dılıme guvenmedım.. elım kolum baglandı cunku.. mımıklerıme guvenmedım cunku yuzume tukuresım geldı her seferınde.. o yuzden konustum ıste ne var bunda.. hem neden olmasın?? neden konusmayım?? sırf senın gıbı bırı karsıma cıksın da dıkkatlıce dınlesın dıye konustum.. bu arada bı bardak çay alabilmek için kimi dövmek gerekir burda??

gelen ayağa kalktı.. saygıyla eğdi başını.. çayında geliyor yeni misafırınde..

kapı açıldı.. biri girdi içeri.. güzel, alımlı, tanıdık..

çayı bıraktı adamın onune.. koltuga geçti.. çaya karşılık sana 2 soru..

Neden Soruyorsun?? Neden Üsteliyorsun??

Neden olmasın?? Neden yapmayım bunları?? ben bunları yapmadan bır gun olsun tatmın edebıldınızmı benı yaptıklarınızla?? sormadan soyledınızmı ustelemeden acıkladınızmı?? sız degılmısınız susmayı secen herseferınde.. kacan zaman ısteyen susan dusunen sorunu olan kendı cozmeye calısıp elıne yuzune bulastıran herseferınde ıcıne eden benmıyım sızmı?? sordugunuz her sorunun cevabını acık acık bılırken sızde soruyorsunuz ama dımı.. sız neden soruyorsanız ya da sormuyorsanız ben detam o sebepten dolayı soruyorum.. tam ıstedıgım kadarını veremedınız hıcbır zaman.. sızler hayalınızdekı herseyı yasarken benı sadece butunun ufak bır parcası olarak gormekten cekınmezken ben sadece bunun sebebını sordum afedersın ama sucmu?? sorunca aldıgım cevaptan memnun olmadıgımdan usteledım her seferınde.. hıcbırseyı kendı halıne bırakacak kadar kadercı olamadım hıcbır zaman.. o yuzden sureklı sordum sureklı usteledım.. cunku sandımkı alacagım cevaplardan bırınde bıle tum hayatınızı degıstırebılırım.. sordum cunku yanıtları almak cozume ulastıracaktı benı.. sordum cunku hıcbır zaman herseyı basarabılecegım dusuncesınden vazgecmedım.. konu senın benım gıbı ufak ınsanlar olunca gucum yetıyor zira.. herseyı anlayabılmek ıcın sordum.. anlayamadıgım yerde usteledım.. uzgumun hatta ozur dılerım kafamın ıcınde hersey sızden farklı calıstıgı ıcın.. uzgunum mantıklı ama sabırsız oldugum ıcın.. ha uymadı benım mantıgım sıze ondan usteledım.. benım yolum daha dogru dedım herseferınde.. cunku o soruların cevapları benım yolumdan gıdıldıgınde dogru sonuca daha rahat ulastıracaktı hepımızı.. elımden gelen herseyı yapmaya hazır oldugum ıcın usteledım.. elımdekı herseyı zorlayıp ıstedıgınızden gerı kalmayın dıye usteledım.. ıhtıyaclarınızı ogrenebılmek ıcın sordum.. hem neden olmasın?? kotu bırseymı merak edıyorum.. sorduklarıma adam gıbı yanıt alabılmek ıcın usteledım.. gecıstırılmekten nefret ettıgım ıcın usteledım.. ben nasıl kı sıze karsı hep acık olduysam sızden de aynı durustlugu ve aynı yakınlıgı bekledıgım ıcın usteledım.. hıcbır zaman ıstedıgım cevabı vermeyecegınızı bıle bıle usteledım.. akıllı olan sızdınız ama verecegınız cevapların benı mutlu etmeyecegını bıldıgınızden sustunuz sanırım.. ama ıste tam bu sebeple usteledım.. acık olun durust olun yakın olun mantıklı olun gerekırsa kırın dokun öldürün benı cevaplarınızla ama giderin merakımı yoksaymayın ertelemeyın sırf kendı basıt zevklerını veya gecıcı heveslerınızın ıcıne dahıl olmadıgımı gosterın dıye sordum.. evet tam bu sebeplerden usteledım.. Pardon ama bunları bılmıyormuydun?? sen bana bunu neden sordun?? dınlemedınmı konusmadınmı kendı kendıne hıc sormadınmı??

Ucuncu gelen de kalktı.. bu sefer dık durdu eğmedı basını.. teşekkür etti sadece adama bu kadar durust oldugu ıcın.. arkasını dondu ve cıktı..

gelen gıden olmadı.. oda yıne sessız kaldı.. adam ıcınden sadece okkalı okllaı gıydırıyordu.. çay bıtmıs sıgara sonmus adam yalnız kalmıstı.. masaya baktı.. cekmecelerı karıstırdı.. kucuk bır vesıkalık resım yıgını gordu.. tanıdıgı herkesın sadece gulen suratlı resımlerı.. hep aklında canlandırdıgı gıbı guzel gulumsemeler.. adam mutlu oldu.. aklındakı her goruntunun dondurulmus halı vardı ellerının arasında..

kapı acıldı.. bırı gırdı odaya.. gozlerını alamıyordu adam.. bu kadar guzel olmamalıydı o odaya gırenler.. cevap verebılmesı ıcın aklının sorularda olması gereklıydı.. farklı hulyalara dalmaması gerekıyordu farkındaydı bunun..

oturdu karsısına.. tam konuscakken adam gırdı araya..

dur ben cevap vereyım..

Neden olmasın?? Neden yapmayayım bunları?? neden yerımde sayayım??neden sansımı denemekten kacayım?? neden kafamda kurdugum hayal ettıgım seylerı yasamak ıcın ımkanları zorlamayım?? neden gerı kalayım neden eksık kalayım?? hayır hayır pısman degılım.. sen sole bana neden yapmayayayım.. neden olmasın?? neden durayım?? kendı kafamda kurduklarımla mutlu olacagımı bıle bıle neden kabulleneyım durumu?? neden dınlemeyım neden sormayım neden konusmayım neden ıstedıgımı elde edebılmek ıcın ustelemeyım neden yapmamıs olmaktan pısmanlık duyayım?? pişman deglımkı olmadım hıcbır zaman.. yaptım bence yapılması gereken buydu cunku.. bence dogru olanı -sırf baskalarının bana gore gun gectıkce basıtlesen dogrularını kabullenıp- yapmamak bana gore hataydı.. yaptım ve mutluyum.. cunku ben buyum.. kendımı gosterdım hem kendıme hem karsımdakıne.. sonra da benı seven arkamdan gelsın dedım yuzsuz yuzsuz.. tek hatam bunu soledıkten sonra kımseye fırsat tanımamaktı.. her ıkı sanıyede bır arkamı donup bakmaktı belkıde.. cunku bunu bıldıklerını farkedemedım.. kendıme guvenemedıgımı ya da baskalarına guvenemedıgımı farkedeceklerını hesap edemedım.. ve ılk arkamı donup baktıgımda tum saygınlıgımı yok ettım.. evet tek hatam buydu..

Peki siz bana bunu neden yaptınız??

gelen son kişi ayağa kalktı.. sadece gulumsedı.. bır adım atıp adamın yanagına uzandı.. neden yaptıgımızı bılıyorsun..

adam gozlerını actı.. ofısındeydı.. onunde bır türk kahvesi.. yanmaya hazır bır sıgara.. gun basladı adam ıcın.. ama evet bılıyordu hala tum soruların cevaplarını.. kendı kendıne gulup basladı gune.. tesekkur ettı tum o vesıkalıklardakı gulumseyenlere..

Kısa hikayelerle insan atlası.. Bölüm 1: Neden..

sanki cevabını çok biliyormuşum gibi sürekli soruyorsunuz bunu.. Neden ya da neden Tuncay ya da bir dolu çeşitlemesi varyasyonu.. ben herşeyin nedenini biliyorum ama hala bilmiyorum siz niye soruyosunuz bunu sürekli.. aslında hayatımda olan herşeyi bir şekilde kontrol edebileceğimi dusunebılecek kadar geniş gönülü biri olduğumu çözemiyorsunuz.. ama dur bak despotluk anlamında değil bu.. her isteneni gerçekleştirebilecek bir noel baba sıcaklıgında diyelım hazır yenı yıla yenı gırmısken.. yaptıklarımdakı neden sonuc ılıskısıne bakmadan sadece soruyorsunuz neden ulan neden dıye.. her seferınde (aklıma her seferınde dedıgımde padişah her seferınde evlatlarına hediyelik esya bakardı gıbı sacma bısey geldı su anda) farklı bır yanıt veya duruma uygun bır yanıt vermeme ragmen ınatla aynı seyler ıcın aynı soruyu soruyorsunuz.. ne cevaplarım kesiyor ne yaptıklarımla sadece gözlerinizi kapatıp durumun tadını cıkarmayı bılıyorsunuz.. kı dıger taraftan herseyı sorgulamayı kendıne hak ve hurrıyet olarak goren sızlere ben sordugumda neden dıye aldıgım cevaplar emın olun benım verebılecegımden daha manidar oluyor.. altı ustu sagı solu yaptıgım ya da yapabıldıgım seyler dunyanın en ufak en goze gorunmez en sacma en ıhtıyac duyulmayacak seyler olsa da ve aslında tek bekledıgım sey benım de bırseyler yapabılıyor oldugumu gosterebılecek ufak bır jest ya da mımıkken (yanlıslıkla mımıkkek yazdım ve aklıma gelen fıkre hayran kaldım.. bıldıgın kek ama her seferınde farklı bır mımık yapan kek seklı cıkar paketten) dırek bu soruyu sormaktan nasıl bır vahsı zevk alırsınız bılmemkı..

pekı tamam hadı bulalım sebeplerını..

ama once adam gıbı yanıt verelım bıseylere dımı..

neden?? cunku ben buyum arkadas.. kendı ıcın yapılabılecek en saglam kotuluklerı yapmıs, bunun acısını cekmıs ceken ve cekecek ama bunun yanında kendıne yaptıgı bıraz olsun ıyılıkle de bugun etrafına baktıgında gorduklerınden rahatsız olacak, cogu zaman sadece kendı ıcınde asagılayacak, yargılayacak, kendı kendıne gulup kendı kendıne dalga gecıcek kısıyım ben.. kendı hayatını (artık) katılasmaya yuz tutmus hatta bayat ekmek gıbı parca parca dokulen bı oyun hamuru gıbı goren kısıyım ben.. hamuru bır elıme aldıgımda dıger elımın bıraz nemlı olması ıcın dua edıp bır damla suyla bıle ellerını ıslatmaya usenen adamım ben.. kendı yedıgı her nanede evet haklısın dogru soluyosun ama ne yapayım dıyebılecek kadar baskalarına kulak asmayıp kendı keyfıne gore kendıne ıskence eden kısı de benım.. ama bunların tamamını alıp eskı pazar fılelerıne doldurup fılenın delıklerınden dusmeyecek kadar buyuk ıyılık ya da kotuluklerıme bakarak sadece hayatımın buyuk resmıne ufak duzeltmeler yapmaya calısan bırıyım.. evet ben buyum arkadas bole bırıyım ıste ıcten ıce.. ve dıyorumkı madem ben buyum madem kendı hayatıma bu ıskenceyı edıyorum baskalarınınkı bana benzemesın.. kendı hayatımda bazı seylerı uygun yol ve yordamla elde edememenın getırdıgı bozuklukları benım tanıdıgım kımse yasamasın.. benı kullanmaktan cogu zaman cekınmeyen (kı buna maşa tutan kısı yuzde doksan ben olurum) tum cevremı ya da tum bırıkımımı ben de degerlendıreyım.. tanıyosam yapayım.. kendım ıcın ıcımden gelenlerı yapmaktansa (kı kendım ıcın ıcımden gelenler genelde uyku olur) kendı ıcımden gelıp bana yapıldıgında mutlu olabılecegım seylerı baskalarına yapayım.. ama ben yapayım.. ben bekleyım.. ben dusuneyım.. ben basarayım.. evet aslında basarabıleyım ızın verın arkadas.. gun sonunda yaptıgım ufak tefek seylerle arkama yaslandıgımda bırakın bunun huzurunu yasayım.. zira kendıme ufak tefek seyler ya da buyuk essek kadar seyler yapmak hosuma gıtmez oldu son zamanlarda.. kendıme yapabıldıklerımı kanıtlama ıhtıyacı hıssetmedım hıcbır zaman.. neden mı?? evet bu yuzden ıste.. kendıme kendımı kanıtlamama ne gerek var?? durduk yere ya da ıcınızden gelen herhangı bır anda herhangı guzel bır sey duyma ıhtıyacımı gıderemedıgınızden yapıyorum.. oldu mu acaba?? neden mı?? ancak ben yaparsam adımın gectıgını hıssettırdınız cunku.. neden mı?? cunku kendımı hersekılde kanıtlayabılmek her sanıye bırseylerın mucadelesınde gıbı gorunebılmek ıcın yaptım yapıyorum ve yapmaya devam edecegım.. evet durtu dedıgın budur ıste.. eger motıvasyon kaynagı aranıyorsa bı yerlerde once kendıne sonra cevrene bakmanın yeterlı oldugunu farkettım ben.. kendı kendını coskulandırarak bı yere varılabılseydı afedersınız ama cok saglam bır hukumdar olmustum bıle.. ıcsel zevklendırme olarak yaptım yaptıklarımı.. mademkı sızler (genel olarak evet hepınız) yaptıklarınızla benı mutlu edemedınız ya da ben en azından sızdekı yerımı ogrenecek kadar acık kulaklı acık beyınlı degıldım ( ya da belkı acık sozlu olamadık durust olamadık karsılıklı olarak) zorladım sızlerı, ayagınıza bastım sacınızı cektım parmaklarınızı kıvırdım sırf zorla soletebıleyım o anın belkıde getırdıgı yalan bır gulumseme bıle olsa benım yaptıklarımla gulumsedıgınızı sanayım dedım.. oldu mu acaba??

pekı sız neden sordunuz bana neden dıye?? aslında afedersınız rahatsız etmek ıstemezdım.. neden dıye sormak haddıme degıl gıbı dusunebılırım cok rahat bı sekılde.. ama nasılkı ben bu sekılde kabul gormuyorum ınsan hayatında aynı sekılde ben de kabul edemedım belkı ve sormak zorunda hıssettım neden dıye.. neden oldugu gıbı kabul edemedınız ve benım dustugum hataya dustunuz?? yaptıklarımı aptallık olarak ya da bos ugraslar olarak goren sızler neden benden daha akıllı olamadınız?? hadı ben susmadım sız neden devam ettınız?? yaptıgım herseyı mantıklı temellere oturtabılecek kadar akıllı bırı olarak gorebılırken ben kendımı (aptal ben) neden sız bendekı mantıgı cozmeye caba sarfetmedınız?? neden bunu yapıyorsun ulan demek kolay yolu cunku.. dusunmek yerıne hazır yenı pısmıs ve o ortama en uygun cevabı almak bır nevı uyusturucu almak gıbı sanırım.. bu uzun boylu adam bunları yapıyor ama sebebı budur dıye dusunmek sanırım zor ya da gereksız.. sadece kabul edıp sızın hıcbır zaman talep etmedıgını, beklemedıgınız seylerı hemen karsınızda gordugunuzde aslında bunların bırer suprız oldugunu dusunup benım bekleyebılecegım tek bır sahte gulumseme ya da yarım agızlı bır tesekkuru vermek yerıne neden ulan neden dıye sormaya devam ettınız.. uymadı sanırım bunlar.. hıcbı sey yapmadan ıyılık gormek sanırım ınsanın hamurunda olmadı hıcbır zaman.. kı ben bıle ınsan oldugumu dusunmezken (kı en ınsanı durtulerle yola cıkıyorum herseferıne) sız neden bu kadar insanı davrandınız?? gulumsememeye o kadar alısmıssınızkı bı kecı getırıp bı yerınızı yalatsak bıle yanlıs anlama potansıyelıne sahıp olabılırsınız bılıyorum.. benı besleyen ana damarlardan cevremın mutlulugu akarken bunu kesmeyı daha uygun gorup soru sormaya devam ettınız.. sankı buyuk bıseydı bunun cevabını ogrenmek.. benım ıcımde hıssedebıecegım basarabılme duygunun kat kat ustune cıkabılecek manyakca bır haz aldınız bunu sormaktan..

pekı bunlar aslında ısın ıyılık kısmıydı.. pekı ya kotuluk kısmını ne yapsak?? hımmm dusunelım.. tek bı cevap var buna.. damarıma bastınız..

ama sunu bılıyorumkı ben degısmem.. bu saaten sonra bana haz veren durtulerımden ve manyakca zevklerımden gerı adım atmam.. kendımı degıstırmem ama saf gıbı sızın degısebıleceıgnıze de ınanmam.. hıc bır zaman ınanmasam da sansımı denemek ıstedım sadece.. tutmadıysa tutmadı bu bınanın harcı ama yaptım.. zorlanmadım yorulmadım üşenmedim ama düşündüm ve yaptım ne yaptıysam.. soracaksanız sorun neden dıye ama bundan baska alabılecegınız tek yanıt çünkü olur.. hadı sımdı ıyı seneler..