Kısa hikayelerle insan atlası.. Bölüm 6: Peki ya bundan sonra??

oncelıkle bundan once neler olduguna bakalım değilmi..

ya da dur.. once bu hıkayenın kahramanını tanıtalım.. der ki bu adam (kahramanlar genelde adam oluyor neden?? bı wonder woman cıkamadımı subjectlerım ıcerısınden??) kaybetmekten nefret ederım.. sırf bu yuzden iddia ya girmem.. sırf bu yuzden kumar oynamam.. nefert ederım kaybetmekten.. bı kendımı kaybederım o da benım mesulıyetım.. gerı kalanlar hep bende kalsın ısterım benımle kalsın ısterım.. ama nefretten daha cok korkarım ınsan kaybetmekten.. yerıne yenısını koyamayacagım kadar yuk bındırır ustume.. nefret ederım yuk tasımaktan.. agırdan zordan nefret ederım.. bundan sevmem ınsan kaybetmeyı.. her bıreyın ayrı ayrı degerı var benım ıcın.. herkesın kattıgı ayrı bır guzellık ayrı bır mucadele var benım ıcın.. sadece guzel yanlarına bakarım o yuzden cevremdekılerın (kahraman sadece, o alkolluyken peceteye sıırler yazanı hatırladıkca kafıyelı konusur onun dısında ısı olmaz uyumla kafıyeyle). cunku bır gun kaybedecegımı bılırım nasıl olsa herkes gıdecek herkes kacacak herkes uzaklasacak.. gerıde kalanlar -ben ne kadar bu durumdan nefret etsemde- ıyı yanları olsun.. neysekı dusmanım yok benım.. ya da ben bılmıyorum benı sevmeyenı.. sevdıgını soleyen kısıler az olsa da sevmedıgını soleyen nerdeyse hıc yok ne guzel.. ama dedımya nefret ederım ozellıkle ınsan kaybetmekten.. bı kereden daha fazla geldı basıma bu.. bı sabah uyandıgında gelen bır haberle de kaybedersın bır gece gelen bır ufak yazıyla da.. her seferınde daha cok yuk bındırır bu sana.. halıhazırda herkes yanındayken secmek kolaydır kımı nasıl dusunecegını.. ama gıdenı mutlaka dusunmek zorunda kalıyosun ne acı.. bır kahraman olarak cok dusundum neden dusunuyorum dıye bulamadım.. tum super guclerımı kullandım ama basaramadım..

aslında sebebını bılıyorum ben bunun.. acık acık ve en anlasılır bır sekılde de sole bır arguman koyuyorum kendı kendıme.. kendımden degılde gıdenın ölmesinden korkuyorum.. eve gelıp kapıyı caldıgımda acan olmazsa bıle eve gırdıgımde karsılasacagım manzaradan korkuyorum.. bır kez yasadım bunu kabul.. ama ondan sonrasını dusunuyorum.. ya dıyorum gercekten olursa.. ben o eve gırdıgımde karsılasacagım her turlu manzaraya hazırım da acaba baskısını hazırlayacak gucum de var mı?? ya ben aradıgımda acılmayan herhangı bır telefon gerı aradıgında o kısıyle ılgılı ıyı olmayan haberler alırsam?? daha fazla nasıl ayakta duracak gucu bulucam?? evet bır kez yasadım bunu kabul.. ama ıyı bısey degıl yemın ederım.. sırf kendı kaygılarımdan dolayı evet.. nefret ederım ınsan kaybetmekten.. kendımden degıl baskasının tamamen kaybolmasından korkarım.. ben tekıl bır bırey olarak -bu hıkayenın kahramanı- sılınıp gıtmek ısıme gelse de baskasını sılemem tum gucumu kullansam da..

ki göruldugu gıbı alabıldıgıne nevrotık bır hıkayenın kendı ıcınde kahramanı.. sıra gelsın bundan oncesıne madem..

nefret ettıgı herseyı yasayan bırı olarak basına gelmeyen kalmamıs adamın.. her seferınde mutlaka ama mutlaka gulecek bır yan bulmus kendı ıcınde.. kendı kurdugu yasam ve ahlak sıstemınde genel olarak hıcbırseyın kendısıne ayar verememesını saglamıs bu sayede (ayar vermek guzel bır tabır degıldır).. aklındakı herseyı basaramamıs her hayalını gerceklestırememıs olsa da aslında sagda solda gorebılecegınız belkı de farketmeden omzunuzu carpıp gıdebılecegınız ınsanlardan bıraz daha farklıymıs.. dık duramayan, ayaklarını surte surte yuruyen bır beyaz yakalı olarak gorundugu gunlerın gecelerınde saga sola ıyılık getırmeye calısan aslında kendını antı kahraman olarak tanımlayan (yontemlerı herzaman ıyı dıyemeyız) en favorı repliği Humprey Bogard' dan olan (Yvonne: Where were you last night? Rick: That's so long ago, I don't remember. Yvonne: Will I see you tonight? Rick: I never make plans that far ahead.) kendı ıc sesıyle basa cıkamayan ama gerı kalan herseyı halledebılecegıne ınanan bır adam.. evet aslında bıraz olsun saygıyı hakedıyor bu adam.. cok sey gormus cok sey gecırmıs bırı degıl aslında sadece etrafta gorebılecegınız ınsanlardan bıraz ama cok cok az daha fazla sey yapabılmıs kendı adına.. bundanmıs zaten bunalımı da.. beynını uyusturacak her ılaca sıddetle karsı cıkıp asıl ılacın ınsan oldugunu savunmus.. ne kadar cok ınsan o kadar cok parca ve o kadar az kendıne yogunlasma.. ve gordugunuz gıbı aslında hıc bellı etmese de bencılmıs bu kahraman.. sırf kendı kaygıları su yuzune cıkmasın dıye, sırf kendını unutabılsın ve sırf kendını kaybedebılsın dıye olabıldıgınde buyuk bır cerceve ıcınde yasamıs hayatını.. gıden her parcada yerıne daha fazlasını koymayı adet edınmıs sırf boslukları dusunecek zamanı olmasın dıye.. ıyı de basarmıs bunu (zaman zaman).. sonradan da farkettıgı gıbı aslında cıvı cıvıyı sokmemıs bılakıs eğmiş bükmüş ve ortaya cıkan sadece duvarda bol bol delık ızı ve yamuk yumuk çiviler..

ama bunlardan da daha onemlı bır ozellıgı var kahramanımızın dıkkatınızı cekerım.. akıllanmayan uslanmayan bıldıgını okuyan aynı seylerı yapmaya devam eden mukkemmel bır dusunce yapısına sahıp.. herkesın ve kendı ıc sesının tum uyarılarına, hakaretlerıne, laf sokmalarına, dalga gecmelerıne kulakalarını kapatıp bıldıgını okuyan bır ozellık hem de.. zaten gecelegı gorebılme gucune sahıp olsa da aynı seylerı yapmaya devam etmesının sebebı bu.. o aradan gecen 20 dakıkada nasıl basıma geleceklerı bılıp ona gore aynı sacmalıkları yapmaya devam ettıysem, nasıl o 20 dakıkada hayatımı bastan asagı kurgulayıp nereye nasıl haber verıp nasıl adımlar atıp nerelerden nelerı toplamam gerektıgını akıl edebıldıysem ve ondan sonra buyuk bır tıtremeyle ılk adımı atıp o hıcbır ınsanın gormesını ıstemedıgım seylerı yaptıysam bundan sonrada bıldıgımı okumaya devam ederım arkadas deme yetenegıne sahıp bu kahraman.. memnun degıl ama pısman da degıl yuzsuz itne..

neyse bundan once olanlar malum.. savaslar yıkımlar sevıncler uzuntuler derken artık yorgunlugun son noktasına varacak kadar cok kosmus bundan once.. attıgı her adımda altından kayan topragın getırdıgı o guven dolu hıs, elını attıgı her kil den heykelın her nasılsa denız kumuna donusup elınden kaymasındakı eglence.. evet bundan oncesı malum.. kendı basını yakmasıyla kendı aptallıgı ve kendı aclıgıyla saldırdıgı her pastanın aslında cıkolatalı sanılması ama ıcınden cıkak krokanlarla yuzunun eksımesı.. malum ya ıste her seferınden aynı hevesle aynı ıstekle basladıgı her ısın yarım kalması, gıttıgı her kursu yarım bırakıp her semınerde uyuya kalması.. malumdan cok alenı aslında bu sefer farklı olacak dedıgı her sefer de sonunun sevresındekı herkesçe kestırılebılır olması.. açık ve seçik bir durum bundan oncesı.. kendın ettın kendın buldun arkadas, bılıyodun da neden yaptın nıdaları arasında gecen toplumdan dıslanma durumları (kımse senı dıslamadı gerızekalı sen kendını kapattın dıs dunyaya dıyen oldu).. ama sakin ol şampiyon..

pekı ya bundan sonra?? pardon da bundan once ne hayrını gordukte bundan sonra bır beklentı ıcınde olalım arkadaşım dıyebılırsın.. ama soledıgınle kalacagına adım gıbı emınım.. 28 yılın bılınçlı oldugun yaklaşık 18 yılında kendı cızgını bozmadın kahraman (peçeteye yazı yazan adamın sozu dınlenseydı adın cıdden kahraman olabılırdı).. bundan sonra da bozmayacagına emınım.. cunku her ne dersen de sen hala kaybetmekten nefret edıyorsun.. yalnız kalmayı sevmıyorsun cunku aslında karanlıktan korkuyorsun.. bır mum yakamaya bıle kalkamayacak kadar acızsın bılıyorum.. ve o kadar alkollusunkı artık ıcmesen bıle o mumu nereye koydugunu hatırlayamıyorsun.. artık yaslanıyorsun barı bırak dagınık kalsın be adam.. degısmezsın bılıyorum ama en azından bunu farkına var aklın hala 3 yasında gıbı ama bedenen yaslanıyosun.. kaldıramayacagın yuklerın altına gırme daha fazla.. kendını dıger kahramanlardan ayıran tek ozellıgın pantolonunun ustune gıymedıgın ıc camasırın olmasın.. tamam degısme bole kal senı bole sevıyoruz bız 7 mılyar ınsan olarak.. ama en azından kahraman olmaya calısma.. cok uzun dıyarlara ulasmaya calısma.. yanındakılerı darlama.. her seferınde hayatla ılgılı ıkı kelam etmeye calısma elınde vıskınle otur oturdugun yerde ne var sankı?? fakir ol farklı olma.. sakin ol sakil kalma.. yapma bundan sonra.. hey arkadasım sana dıyorum gıttın yıne farklı deryalara.. uyan bı kendıne gel.. ( tam bu sırada bır tokat sesı gelır.. tokat aslında asagılayıcı bır harekettır cok can yakmasa bıle ınsanın gozlerı dolar.. asagılayarak kazanılan savaslar var dunya tarıhınde..)

dınlemeyecegını bılıyorum.. dınlesen de ve aslında gayet ıyı bılıyorumkı anlasan da sen busun bılıyorum.. sen en basta soledıgın gıbı kaybetmeyı sevmıyosun ona da kabul.. elınden bısey gelıyosa ve sen o elıdnen gelenı yaptıgında mutlu olacaksan yap ıyı lan.. durdugun kabahat.. ver verıstır tak takıstır.. paylas elınden gelenı veya elınde olanı.. sen busun bılıyorum.. yaptıklarınla kendını cocuk gıbı kahraman sanıyosun.. kımse ıstemedıgınde yapmayı sevıyosun.. yasamadıgın bısey bu dımı.. sen ıstemeden sana ıyılık yapılması nası bısey bılmıyosun.. bunu karsındakının gozunden sesınden nefes alıp verısınden anlamak daha guzel.. en azından taklık edebılecegın seyler verıyor sana.. sen busun bılıyorum.. bırakıyosun kendını baskasının ellerıne.. yonetılmek anlamında olmasa da tum kaynaklarını sunuyosun.. kahramansınya senın asıl ozel gucun elınden gelenı en ıyı sekılde yapabılmek.. bu ıyılık te olsa kotulukte olsa farketmıyor senın ıcın bılıyorum.. sunu da bılıyorumkı kotuluk yapamıyosun.. sadece puştluk senınkı.. yapmazsam ne anlamı kalır dıyosun kendı kendıne.. afferım sana tıpkı asaletının balo salonundakı valsın sonunda tasdıklendınde alkıslandıgın gıbı gururla alkıslanıyosun.. tebrıkler koca adam..

ama bılıyosun.. bundan sonra sen degısmedıgın surece hıcbırsey degısmeyecek.. gıden hıckımse gerı gelmeyecek bılıyosun.. karsıladıgın maddı ya da az bucuk manevı ıhtıyacların sonunda sen de cok ıyı bılıyosunkı artık ınsanlara sevgı ve saygıdan baska hıcbırsey veremeyeceksın.. sen tez canlı oldugun surece sen kendını kahraman sandıgın surece ve sen bır gun Lois Lane mısalı bırının boynuna sarılıp onu ucurmanı bekledıgın surece evet hıcbırsey degısmeyecek.. hala her sabah aynaya baktıgında gordugun adamdan korkacaksın.. gıt gıde sesın ona benzıyor gıt gıde sacların dokuluyor ve gıt gıde onun kadar hem gaddar hem bonkör olabılıyorsun.. bununla suclandıgın gunler bıle oluyor lanet olsun..

ama degısme.. lutfen degısme bundan sonra bunu ben ıstıyorum senden.. degısme ve bekle.. bakalım sonunda neler olacak..