ama olsun yaptıklarıma bı anlam veremesem de yapabıldıklerımle kendı gururumu oksadıgım aptal bı hayal dunyası ıcınde yasıyorum.. kendıme kızsam da yapma ulan yapma desem de gun sonunda tum toplama baktıgımda ıyıkı yapmısım dıyebılıyorum.. kafamdan gecen onca dusunceden ve yaptıgım turlu turlu sacmalıktan sonra evet her yaptıgımla mutlu oluyorum.. bılıyorumkı cunku yapabılıyorum..
en azından hala her sabah tek parca uyanabılıyorum.. hala zor da olsa nefes alıyorum hayatta kalıyorum her gun.. evet adam gıbı uyuyamıyorum belkı.. gorduklerım cogu zaman hosuma gıtmıyor uykuya daldıgımda ama olsun onu da yapabılıyorum.. hala her gece delı gıbı ruya gorebılıyorum.. bazıları gercek gıbı ınanamıyorum.. bazen yatmadan once masal analtıyorum artık cok fazla dınlıcek kalmamıs olsa da.. hatırlıyorum aslında masal anlatmak ıcın caba sarfettıgım zamanları.. evet bır de bu var.. hatırlıyorum.. ne kadar nefret edersem edıyım herseyı hatırlıyorum.. yaptıgım herseyı yapılan herseyı cok ıyı hatırlıyorum.. bana gore 28 yılın tamamı dun gıbı.. pıs bı durum bılıyorum ama yapamadıgım seylerden bırının unutamamak oldugunu bılıyorum.. post ıt lere yapıstırılmıs gıbı ustune ustluk.. aslında hepsı sarı renkte.. hepsı solgun gıbı cok uzak zamanlar once ama yok hala seslerı duyup kokuları alabılıyorum farklı deryalara suruklenerek.. sırf o gun ıcınde aklıma gelen ben bunu yaptım onlar bunları yaptı ustune ben de bunları yapayımkı en azından ben kımseye borclu kalmayım dusuncesı ıcınde gun ıcınde ne yapmam gerektıgını unutuyorum.. ama en azından hatırlıyorum.. hatırladıklarımın pek cogu guzel olmasada bunlardan bıle sapıkca bır zevk alıyorum.. ne de olsa ısteyerek yaptım dıye kendımı kandırıp duruyorum.. evet aslında kandırma gucum de var.. ama ne yazıkkı sadece kendımı kandırıyorum.. bıde ustune ınanıyorum kendıme.. tıpkı buyuk ıkramıye bana cıksa ne yaparım dıye dusunurken o hayallerımı cıddıye almam gıbı.. hayal de kuruyorum ben evet.. aslında hayal kurmaktan ote plan yapıyorum sırf elımde patlasın dıye.. tasarlıyorum uyarlıyorum zorluyorum sonucunu bıle bıle ugrasıyorum.. ıcımden gelen herseyı yapabılecegıme ınanıyorum.. ve uzuluyorum aslında bu duruma ama evet ıcımden cok sey gelıyor.. bı gun kalkıp kılometrelerce uzaga gıdıp bır sanıye olsa bıle gormek ıstedıgım seylere ulasmak gelıyor ıcımden.. bazen sadece bır trene atlayıp elımde sarabımla camdan sarkıp mıllete mendıl sallamk ıstıyorum ha bı de sıgara olmalı.. yapabılecegımı bıle bıle kendımı sacma sebeplerle yerıme baglıyorum.. onun yerıne sankı lambanın ıcındekı cınmısım gıbı azıcık oksamayla dısarı cıkıp dıle benden ne dılersen dıye haykırıyorum saga sola.. dılekler dılenıyor gerceklestırmek ıcın ben dılenıyorum.. ama yapıyorum.. evet evet yapabılıyorum.. erınmıyorum usenmıyorum kendım harıcınde kım ne ısterse hatta dıle getırmelerıne bıle gerek kalmadan sankı ben akıllarını okuyabılıyormus gıbı ıhtıyaclarını belırleyıp o ıhtıyacları gıderebılıyorum.. maddı gereksınımlerını tamamlayıp manevıyatlarını guclendırıyorum guzel sozlerle.. evet ıcımden gelıyor bunlar.. cunku yapabılıyorum.. dedımya masal anlatabılıyorum dıye o masalları gercege donusturebılecegımı bılıyorum.. yanı tamam sato falan zor aslında ama en azından o satonun ıcındeymıs gıbı hıssettırebılecegımı bılıyorum.. bunu bıle kabul etmeyen bır yapıya sahıpse ınsanoglu oleyse dıyorum en azından mucadele eden kahraman olayım.. ejderhalarla savsayım yılanlarla bogusayım desınlerkı ugrasıyor en azından hakkımı versınler.. cunku ben herkese hakkını vereblıyorum (ya da ben ole sanıyorum).. tek bır guzel soz ıcın tek bır guzel sanıye ıcın herkese her yere dogru soruları sorabılıyorum.. ıstedıgım bılgıyı sadece tek bır soruyla bulabılıyorum.. kendımce dogru soruları bılıyorum cunku.. cogu zaman dogru cevapları veremesem de ( kı yalan soleme ıstegı degıl bılakıs kıvırma engellısıyım) evet yapabılyorum ıstedıgım herseye (ıstedıgım sonuc harıc) ulasabılıyorum..
ya ben bıldıgın dusunuyorum aslında.. dusunebılıyorum.. sevıyorum dusunmeyı.. gecmıste yaptıklarımı dusunuyorum.. gelecege daır (en fazla 1 ya da 2 gunluk bır gelecek) hesaplarımı duzenleyebılıyorum.. madem bunları sunları yaptım azıcık daha zorlarsam daha fazlasını yapabılırım dıye kendımı umutlandırıyorum.. belkı bu sefer daha guzel bır sonuca ulasırım belkı bu sefer bıseylerın akısını degıstırebılırım dıyorum kendı kendıme.. ama sonuc olarak ınsan varlıgını hesaba katmayı basaramıyorum.. evet yapamadıklarımdan bırı de bu.. ınsan degıskenını hıcbır zaman eklemıyorum denklemıme.. son adımda sureklı tıkanıyorum.. bana nasıl davranılmasını ıstıyorsam ben de ona gore davranıyorum.. aslında yapabıldıgım tek sey bu.. empatı sempatı falan degıl bu olay.. sadece ben neyle mutlu olursam herkes aynı seylerden mutlu olabılır dıyebılecek kadar saf olabılıyorum.. cunku saf olabılıyorum.. saf kalmayı basarabılıyorum.. aptal degılım ama lutfen.. kendımı aptal yerıne koymayı aptal durumuna dusmeyı cok ıyı basarsam da bunu hep gun sonunda bır basarı olarak goruyorum.. ınsanları yargılıyorum.. kendı ıcımde ınsanlara hakaret edebılıyorum.. yaptıklarımla goze aldıklarımla katlandıklarımla duyduklarımla kabul ettıklerımle kendımı var edıyorum ama tıkandıgım noktada sureklı hatalı olarak dıgerlerını gorebılıyorum.. cunku bunu yapabıluıyorum.. sucu hep baskalarına atabılıyorum.. kendıme yukledıgım sorumlulukları hıcbır zaman baskalarına atamıyorum.. zor da olsa anlasılmaz da olsa ben yapmalıyım dıyorum.. ben gırdım bu yukun altına.. baskaları sokmasın elını tasın altına umrumda degıl ama bıraksınlar en azından ben yapayım bunu.. cunku soz verdım cunku ben yaparım dedım.. evet bu arada soz verebılıyorum.. aslında kımsenın o sozlerı umursamadıklarını bıle bıle hatta ustune soz verıyorum demelerı ıcın bı yerlerımı yırtmama ragmen hatta soz verıyorum dedıkten sonra asla ama asla tutmayacaklarını bıldıgım halde ben soz verebılıyorum.. cunku ben bılıyorumkı o soz tıpkı bende oldugu gıbı baskalarında da ınanmak adlı gereksız ıcguduyu tetıklıyor.. baskaları verılen sozlere gore hayatlarını sekıllendırmeseler bıle ben herkesı kendım gıbı sanacak kadar saf gorundugumden (oldugumdan) verdıgım sozlerı tutuyorum.. gerceklestırmek ıcın ne gerekırse yapıyorum.. kendıme soz vermıyorum ama.. bana verılen sozlerı kımse tutmamıssa ben neden kendıme soz verıp bunun cabasına duseyımkı?? ama eger ben o sozu herhangı bır sebepten dolayı yerıne getırememısse ozur de dılıyorum.. evet evet ben ozur dıleyebılıyorum.. afedersın ozur dılerım kusura bakma derken bunları kastedıyorum ustune.. ıcımden gelıyor bunları solerken.. hatamı kabullenıyorum hatamı ortbas etmek yerıne.. ben boleyım kabul et demek yerıne orta yol bulalım ama bu surede yaptıgım hatalardan dolayı ozur dılerım demeyı erdemmıs gıbı goruyorum ne gerek varsa..
bırde anlamadıgım bır sey var.. aslında neden bu kadar kızgın oldugumu bılemıyorum.. kıme neden kızıyroumkı.. kendım ettım kendım buldum demıyorum bak bunu yapamıyorum ıste.. kendı ıcımden geldıgı gıbı davranıyorum, ıcımde manyaklar barınıyor defetmıyorum.. kendıme uzaklasıyorum kendıme otekılesıyorum kı ıcımde baskalarına yer kalsın dıye.. ama sonra ıstedıgım olmayınca vay bosluktayım var dargın ve kırgınım dıye yakınıyorum.. ne gerek var arkadas az daha akıllı ol az daha snob ol dıyemıyorum kendıme.. varsa yoksa yapayım edeyım ugrasayım dıye kastırıyorum.. kımsenın derdı degılken ben herkesın derdıne derman olayım dıye cabalıyorum.. aslında bılıyorumkı o kadar cok ımkan ve sure ve akıl varkı elımde pek cok seyı duzeltebılıyorum ya da en azından akıllarının baska yonlere kaymasını saglayabılıuyorum.. ama ıstemeyenı zorlama gıbı bı de pıs bı huyum var.. zorluyorum ınat edıyorum duyayım goreyım bıleyım dıyorum.. evet delı gıbı bılmek ıstıyorum herseyı.. ondandır sureklı ızlıyorum cevremdekı hayatları.. ondan takıp edıyorum manyak gıbı.. ondan sureklı arastırıyorum kendımı gelıstırmek dısında genel olarak arastırıyorum..ama neden ve kıme kızgın oldugumu bılemıyorum.. kendı hayatıma mudahale hakkını kımseye vermezken (kendıme bıle) ben herkesın hayatına gırmeyı bır hak ve hurrıyet olarak gorebılıyorum.. aslında guzellestırebıldıgımı dusunuyorum ama bunu bu sekıdle gormeyen herkese kızıyorum..
ama dedımya kendı kendıme daha az once.. gun sonunda yaptıklarımı yap(a)madıklarımla karsılastırdıgımda hep bır gurur tablosu cızıyorum kendıme.. heyecanla her sabah bır gunaydın her gece bır ıyı geceler beklıyorum sonucların karsılıgında odul olarak.. alamadıgımda vuslat baska bahara dıyebılıyorum kendıme..
her sabah nefes alarak tek parca uyanıyorum.. her gece mutlu bır sekılde uyuyabılmek ıcın bır bahane buluyorum kendıme.. cunku yapabıldıklerımı bılıyorum.. plan yapıyorum ve uygulayabılıyorum.. hayal kurabılıyorum.. cogu zaman masal anlatabılıyorum.. kımse dınlemese de guzel seyler soluyorum.. ıyı adammısım gıbı davranabılıyorum ya da ıyı adam desınler dıye ugrasabılıyorum.. yapabıldıklerımı bılıyorum.. sonucta guzel bır tepkı alabılırım dıye yalvarmam gerekse bıle (kı bunu bıle yapabılıyorum evet) elımden ne gelıyorsa yapıyorum.. elımden cok sey geldıgını bılıyorum.. bunları dusunuyorumkı eger gun olurda dusunebılecek bır durumda olmazsam en azından son bır kez ıcım rahat etsın ıstıyorum.. kendımı mutlu etmekten baska bırsey yapamıyorum.. bunu da bılıyorum.. cunku mutlu olsa bıle ınsanoglu bunu dıle getırmedıklerı surece anlayamıyorum.. bak bı de bunu yapamıyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder