hangi hikayede adam gözüne güneşin girmesini bekleyerek uyanır ama gördüğü sadece sonuna kadar çekili perdeler olur bilmem ama bizim kahramanımızın günü böyle başladı.. gitmesi gereken bir işi yapması gereken görevleri alması gereken sorumlulukları yoktu o gün için.. herzamanki gibiydi.. sabah kalkacak el yüz yıkandıktan sonra bilgisayarı açacak o sırada çayın suyu kaynamaya başlayacak.. bi kaç ekmek dilimi biraz yağ biraz fındık ezmesi derken esneye esneye geçirecekti bütün günü.. ama perdeler kapalıydı hala adam yataktan bile çıkmamıştı.. tavanı izliyordu sadece.. aklından sadece daha güzel bir gün olması dilekleri geçiyordu.. koskoca bir kış arkada kalmıştı.. kar altında yalnız soğuk ve sadece viskiyle geçen koskoca bir kış bitmişti.. ama adam alışamamıştı hala güneşe.. sabah uyandığında gördükleri hiçbir zaman hoşuna gitmediğinden adet edinmişti perdeleri açmamayı.. uyanmayıda sevmiyordu aslında uyumayıda.. her ikisinde de gördükleri hoşuna gitmiyordu.. beyazlı grili mevsim ve sürekli saçma sapan rüyalar.. etkilenirdi adam rüyalardan normal olarak.. geçmişini görürdü her seferinde.. hepsi saçma sapan gelmiş geçmiş herşey rüyalarına girerdi.. bundandı yatagın hemen yanındaki uyku ilaçları.. derin bir nefes çekti adam odadaki azalmış oksijene inat.. tavandan gözlerini ayırmadan elini yana attı devirdiği ilaç kutuları arasından sigarasını buldu yaktı bi tane.. gözüne kaçmadan içebileceği en güzel ilk sigaraydı.. ilk duman tavana ulaştığında camda bi tıkırtı duydu.. ardından bir daha bir daha.. yağmur başlamıştı.. uzaktan gelmesini umduğu gökgürültüleri eşlik ediyordu ayrıca.. adam hala kar yağmasını bekliyordu ardından.. sigara bitti ama kalkmak lazımdı söndürmek için.. bi kaç kötü deneyimi vardı zira.. yavaşça doğruldu gerindi esnedi. sigarasını söndürdü yavaşça..hiç dışarıya bakmamıştı perdeleri açmamıştı daha.. gitti sabah rutinine başladı. su ısınıyor el yüz yıkanıyor ekmek kesiliyor. odaya döndü bir sigara daha almak için.. o sırada farketti yağmurla beraber ritmik bir tıklama daha vardı pencerede.. yukardan su damlıyodur ya ne yani dedi kendi kendine.. cidden perdeleri açıp görmek istemiyordu o manzarayı.. arkadaki ağaçlar daha yapraklarını göstermemişti bahçe harap durumdaydı.. yağmur azalmıştı bu arada.. tıklamalar devam ediyordu.. mutfağa geçti adam çayı doldurdu bir ekmeğe hafif yağ sürdü yürümeye başladı.. kıtır kıtır yerken tıklamaların devam ettiğini farketti. odaya döndü. bi an ekmek elinden düştü perdenin arkasındaki figürü görüdüğünde.. sabah ağaçtır ya dediği gölge şekillenmişti.. orka korka yaklaştı perdeye.. hafifçe araladı.. evet evet bildiğin biri vardı pencerenin dışında..yavaşça açtı perdeyi. bi kız sırılsıklam olmuş pencereden içeri adama bakıyordu.. bi süre bakıştılar ama adam kendine geldi sonradan. hemen yatak örtüsü aldı dışarı koştu.. kız titriyordu dışarda.. sardı sarmaladı eve getirdi. kız hiçbirşey demeden sadece adama bakıyordu.. kendi için doldurduğu bol şekerli çayı getirdi adam.. kız yavaşça kavradı bardağı buharını içine çekti ve bir yudum aldı.. şekerden yüzü buruşmuştu ama bişey söylemedi kız. hala titriyordu.. sonra yavaş yavaş bardak elinden kaydı adam bardağı kenara koyduğunda farketmişti kızın uyuduğunu.. yavaşça yatağa yatırdı kızı.. üstünü örttü saçlarını kurulamaya başladı.. kız o kadar sessiz uyuyorduki adam bayıldığını sandı.. kızın bi kaç yudum aldığı çaya devam etti bir sigara yaktı ve kızı izlemeye başladı. hayatında gördüğü en güzel kız vardı karşısında.. saatler geçti ama adam yerinden kıpırdamamıştı sürekli kıza bakıyor sürekli sigara içiyordu. sonra kız yavaşça araladı gözlerini. sessizce baktı adama.. bi cesaret kimsin sen diye sorabildi adam çatlak bir sesle.. hafif bir gülümsemeyle bahar dedi kız.. ben baharım.. görmekten kaçtığın üşendiğin bu güne kadar pek dikkatini çekmeyen sadece yağmurda seni sinirlendiren bahar. adam anlamadı.. eve mevsimi sevmezdi ne giyeceğine karar veremez ya üşür ya fazla ısınırdı.. saçını yapıp her dışarı çıktığında sanki dalga geçer gibi yağmur yağar rezil ederdi.. kış belliydi soğuk, yaz belliydi sıcak.. ama iki baharla da başa çıkamazdı adam.. ama ne ilgisi vardı.. kendi yatağında uzanan kendine bahar diyen güzel bir kız.. hafifçe doğruldu yatakta.. bana çay getirmeyecekmisin diye sordu adama.. o kadar garip bir durumdu ki.. adamın mükemmel ve sıradan bir gününde karşısında çıkabilecek en değişik ve en güzel şey şu anda kendisinden çay istiyordu..kupaya çay dolduruldu. kızarmış ekmekler soğumuştu ama adam artık aç değildi.. uykusu da yoktu.. meraklıydı sadece.. odaya döndüğünde kız yataktan çıkmış adamın dolabını kurcalıyordu hala ıslaktı üstü.. bir saniye izin verirmisin dedi adama.. çağıracağım senı.. tamam gelebilirsini duyduğunda tekrar girdi odaya adam.. kız üstüne büyük gelen eşofmanları giymiş sacları önüne düşmüş odada bekliyordu.. adam elinde olmadan gülümsedi ve çayı uzattı. anlatırmısın sen kimsin?
kız yatağa oturdu gel dedi otur yanıma anlatayım.. ben baharım.. bildiğin bahar.. hani yağmurlar ilk çiçekler falan hah işte o baharım ben.. yerim gökyüzü aslında bulutların üstü.. rahat bembeyaz falan güzeldir tavsiye ederim.. biliyomusun mevsim değişiyor. geliyorum işte.. yine sinir olacaksın biliyorum ama elimde değil geliyorum.. kışı seviyosun biliyorum kazaklarını seviyorsun kaymayı da.. yazı da seviyorsun oh deniz kum güneş kızlar.. ama ben yılda 2 kez alıyorum ellerinden bunları biliyorum.. içini islatıyorum üşütüyorum yeri geliyor yakıyorum.. ama üzgünüm geliyorum.. bunca yıldır senin umursamazlığından dolayı hazırlıksız yakaladım seni.. dolabını düzenlemedin en basiti.. ama uyarmak istedim.. geliyorum.. koskaca 6 ay boyunca yanında olcam hazır ol gelıyorum.. ama bu sefer farklı olacak.. hep önceden göstericem sana ne olacağını kızmaman gerektiğini göstericem.. çünkü her havaya bakıp lanet ettiğinde üzdün beni. ama ben baharım.. bu sefer mutlu edicem seni..
adam anlamamıştı.. yüzünden okunuyordu bu.. kız kalktı elini uzattı adama.. adamın tuttuğu en yumuşak en güzel eldi bu.. yavaşça pencereye yürüdüler.. bir iki üç diye saydı kız.. yağmur başladı.. ama çok şiddetli iri iri damlalar düşüyordu yukardan.. ve bir ki üç.. yağmur durmuştu.. adam afallamıştı.. kız adamın elini sıkıca kavradı bu sefer.. bak dedi.. her sene işkence çektirdik ikimize.. sen kızdıkca ben kızdım sen üzüldükçe ben üzüldüm.. bu sefer düzelticez aramızı tamammı.. hadi giyin dışarı çıkıyoruz..
adam havaya baktı üstüne kazak aldı üstüne yağmurluk.. hala anlayamadın dımı dedı kız.. neyse gel bakalım zor yoldan öğreneceksin belli.. elinden tuttu ve arka bahçeye geçtiler.. daha az önce yağmurdan deli gibi ıslanan yerler kurumuştu bulutlarda dağılıyordu.. adam yine kızmıştı kendine yine yanılmıştı çünkü.. bahar gülüyordu bu sefer.. deli gibi gülüyordu adamın haline.. ne gülüyosun ya dalgamı geçiyosun dedi adam sinirli sinirli.. gülümseme silindi bi anda kızın suratından.. peki madem öyle isityordun al bakalım.. yağmur başladı yeniden adam yukarı baktı tam of larken farketti kız gitmişti..
adam sabah uyandı.. vay arkadaş rüyaya bak.. ama tavana bakmadı oda biraz daha aydınlıktı bu sefer.. bi telaş perdeyi açtı.. evet bi kız kıkır kıkır gülüyordu pencerenin dışından.. pencereyi açtı adam.. hoşgeldin diyebildi sadece gülümsüyordu o da.. gel hadi çay yapıyorum istermisin? tamam ama tek şekerli olursa bu sefer sevinirim.. geçen seferki şerbet gibiydi.. karsılıklı çay ıcıyolardı sımdı.. adam kızdan gözlerini alamıyordu.. bu sefer kıvır kıvırdı saçaları.. hafif kabarmış.. anlat bakalım dedi adam.. ne yapmak lazım sana alışmak için? kız başladı..
rahat olmalısın.. düşünmemelisin bazı şeyleri.. kendine vermediğin değeri başkalarına vermeye çalışma.. sensin değerli olan.. özelsin.. ama kızgınsın bazı şeylere anlamıyorsun.. yapmam gerekenleri anlamadın hiçbir zaman.. aklınca kurdun düşünceleri.. haklı gördün kendini sürekli.. ama anlamadın beni.. sormadın dinlemedin sadece havaya bakıp sinirlendin.. üzgünüm koca adam yapmak zorundaydım.. senin istediğin zamanlar dışında da yağmur yağmalıydı.. sen istediğinde güneş açtıramadım her zaman.. kurallarım vardı uymam gereken.. anlamadın bunları koca adam.. bir kez olsun o yağmuru dinlemedin..sayende ben çok şey dinledim.. kulagım sendeydı her zaman.. o kulaklıkları takıp yağmuru duymamak için sesi her açtığında bende duydum şarkılarını.. dışarda yazmaya çalıştığın her yazıyı sildim üstünü ıslatarak üzgünüm. bencildim biraz bana yazılmadı çünkü bazıları.. duy istedim dinle istedim.. saçını güzel yapıpher dışarı çıktığında ıslattım seni kızdırdım kendimce.. ama sen benimle başa çıkmak yerine saçakların altına girdin her seferinde.. o şarkıları duyma diye gökleri inlettim. her kış yaşadığın o mutlulukları dogum gününü yılbasını unutturmak ıstedım her geldıgımde.. her yaz ıctıgın herseyı temızlemek ıstedım son kez geldıgımde.. ama sen benı dınlemedın koca adam..
adam anlamıstı.. karsısındakı sadece bahar degıldı.. karsısındakı akıllıydı gururluydu tatlıydı ama gucluydude her seferınde aglasa da.. elınden tuttu yavasca.. ogret bana bahar dedı.. senı dınlemeyı ogret.. haklısın dınlemedım senı.. ama sende okuyamadın dusuncelerımı.. hiç şemsiye almadım bugune kadar.. kafamı kaldırdıgım ılk sanıyenın mutlulugunu yasadım her yagmur yagdıgında.. ama her seferınde tam alısmaya baslarken gıttın sen de kabul et.. her sefeıde ya yaz oldun ya kış.. evet en cok senı gordum bugune kadar en cok sen hıssettırdın bana varlıgını ama hıcbır zaman hep burdayım demedın.. gittin her seferınde.. baska seylere alısmaya calıstım ben de.. ama olmadı ıste.. bak sımdı goruyomusun olanları.. perdeler hep kapalı.. senı bıle goremedım nerdeyse bahar..
kız anlamıstı.. karısısındakı sadece sureklı lanet okuyan pıs umursamaz adam degıldı.. ama olsun artık yanındaydı adamın.. karsısında oturuyordu kızın.. adam bılıyordu tekrar gıdecegını.. ama artık emındı nası olsa gerı gelecegıne.. kendısı gelmese de yağmurunu gönderecekti.. çok sıcak olursa hifi rüzgar esecekti.. canı sıkılırsa yaparklarda onunla beraber uçacaktı dagıtacaktı heryeri. ıkısıde gulumsuyordu artık.. odanın ıcı gunesle dolmustu.. adam mutluydu.. bahar karısısındaydı.. artık anlamı vardı her ıkı mevsımınde.. bazen gri bazen sarı ama sürekli gökkuşaklı olacaktı.. ikiside mutluydu.. adam biliyordu kız her geldiğinde o en başta söylediği rahat beyaz bulutları da beraberinde getirecekti..
adam uyandı.. gözlerini açtığında tavanı görmedi.. perdeler açıktı.. oda ışıl ışıldı.. karsısında bahar ona bakıyordu.. hayatında gordugu en guzel yuz karısındaydı.. ıkısıde gulumsedı.. baktılar bırbırlerıne.. anlasıyoarlardı artık konusmalarına gerek kalmadan.. her sabah içtikleri çay, her mevsim yaptıklarını konuştular aylarca..
her yazın sonunu her kışın bitişini bekledi adam.. bahar her seferinde geldi.. bıraktıkları yerden devam ettiler sohbetlerine çünkü her seferinde izliyorlardı birbirlerini.. ve sonsuza kadar mutlu yaşadılar..
27 Ekim 2010 Çarşamba
Chapter 2: Celebrating.. A Fairytale About Sex, Drugs & Alcohol
Başlığı yazalı aslında 1.5 ay kadar oluyor bakalım altını doldurmak ne kadar surecek.. kı baktıgımda 1.5 ayda aslında baslıgı yazarenle belkıde aynı ruhsal alemde oldugumu dusunuyorum.. gercı o kadar buyuk bı yıkıntı (kı kendı deyımımle yıkıntıdır alt tarafı mal gıbı ortada kalmıstım) altından hala kanlı canlı cıkabıldıgıme sukretmek bıle bı kazanc ya da aslında baslıga uygun olarak kutlama sebebı olabılır.. basladıgım yer dondugumu farkedıyorum yavas yavas bundan taaaa 10 yıl kadar oncesıne kadar gerı gıttım sanırım.. tıpkı lıseden yenı mezun olmus ve herseyı yapabılecegını sanan bıraz asi, bolca alkolık arastırmacı gelıstırmecı ama bı yerden sonra bananecı adam halıne donmusum.. heryseyı bastan almaya karar verdım gunlerden bır gun.. gozlerımı actıgımda gordugum yuzlerın tamamını tanıyordum nası olsa 10 yıldır olanların bır ders verdıgını dusunerek herseye sadece bıraz daha yası buyuk olarak tekrar baslayabılecegımı dusundum.. kı yasımın o zamanlardan bıraz daha buyuk oldugunu farketmemde aynı sanıyelere denk gelıyordu.. ama yınede farkettıklerım ve gorduklerım, yasadıklarım bunların toplamı kutlamaya deger olarak dusundum.. ama ufak bı kutlama olmayacaktı bu.. kımsenın gormedıgı kdar gorkemlı ama yınede kımsenın duyamayacagı kadar sessız olmalıydı cunku gercekten kafam kaldırmaz komsuların soylenmesını.. daha agresıf bır kutlama olmalıydı bu seferkı.. sadece bı yerde ıcıp yanlıslıkla aynı yerde sızmaktan ıbaret olmamalıydı.. 40 gun 40 gece kutlanmalıydı.. kı su an baslıgı yazalı tam 39 gun olmuş oha.. neyse.. cıdden basladım kutlamalara 39 gun boyunca da dunyanın gorup gorebılecegı en agresıf kutlamaları gerceklestırdım.. bılen bılır.. hayatımda yapmadıgım seylerı yaptım solemedıgım seylerı soledım o kadar cok kufur ettımkı alkollu ya da alkolsuzken.. ve o kadar cok lanet yağdırdımkı ınsanların tepesıne.. cogu zamanında tek basıma gecırdıgım kutlamalı geceler oldu benım ıcın.. beraber oldugum ınsanları kutladım teker teker aslında her bırıne anlatılabılecek masalları perılerı prenseslerı kafamda sıraya koydum bı guzel.. baktıgımda yanımda olan ınsanlara aynı sekıllerde hıtap ettıgımı farkettım.. erkeklere lan ya da la bebe.. kadınlara ıse canım ya da tatlım.. kafamda yaptıgım sıralamaya uygun olarak hepsıyle yenı kopruler kurdum ve yıktım ardından tekrar ve tekrar.. 10 yılın bırıkımını sadece 40 gunde cıkarmaya cabaladım kı ınanın kabızlık gıbı bıseydı ıkına sıkıla yaptım hepsını.. 10 yılın ardından kımseyle konusmadan uyudum kımseyle konusmadan gune basladım.. gunaydın demedım ya da sadece naydın la gecıstırdım.. anlattıgım her masalı hatırladım.. ıkı koca adamı yan yana oturtup aynı yolda kafamda kurdugum duzene gore bı masal alemınde yaratık oldurtmekten sırf şirinlik olsun dıye gecelerce cok guzelmıs dedırtebılmek ıcın yazdıgım uzun uzun masalları.. sıralamada degerleme sıstemını getırdım sonra kendı ıcımde.. kımlerın nelere ne kadar katlanabıldıgı kabullenebıldıgı kımlerın kendı ıc dunyalarına tekıl bır benlık olarak benı alabıldıklerınden kımlerın ne kadar cabuk bıkmaları ya da vazgectıklerıne kadar derınlemesıne kadar bır analızleme surecınden asırı kısa bı rapor cıkardım.. sadece ısımler ve yanlarında onay ya da red ısaretı vardı.. kendımı kutladım lısteyı sol elımde tutarken.. ustune bıraz sarap dokuldu sanırım gecenın ılerleyen saatlerınde.. evet o gece bıraz fazla kacırmısım.. yoksa o kadar cok bagırmazdım kendıme nabıyosun malmısın bırak dusunmeyı dıye.. bır nevı super kahraman oldugumu dusunmeye basladım o kadar saglammış beyın kımyam.. kendı kendını uyusturdu resmen.. sabahları ısıne gucune gıden akıllı ve mantıklı bı o kadar kurumsal ve cıddı.. ama aksamları tamamen bagımsız hatta ıpını koparmıs bı hayvan gıbı saldırgan ama aslında ıyılıge hızmet eden bı super antı kahraman.. aynada kendı gorunusumu degıstırdıgımı farkettım.. kı bu bıle bastan asagı bı kutlama sebebıydı.. aldıgım yenı kıyafetler uzerımdeyken kutlama zamanıydı.. elımde şişe saga sola carpa carpa kutladım o gun kendımı.. kı aslında herkes alkolluymus o gece herkesın kafası ıyıymıs.. delı delı seyler gordum ruyalarımda tum kutlama surecımde.. herkes herkesleydı masallah.. akıl almaz seylerdı kı bı gun 13 saat kadar uyumusum uysuklugumdan ve bunalımımdan.. cıdden festıvaldı ruyalarım.. zaman zaman benım festıvalım zaman zaman baskalarının festıvalı.. son 10 yılın tum kahramanları sıraya dızılmıstı kutlamadan bır pay alabılmek ıcın.. herkes heycanlıydı masalın bır parcası olabılmek ıcın.. kı herkesın sansı varken ellerıyle ıtmesını cok ıyı bılmıslerdı.. ıste orda agresıflık devreye gırdı.. son 10 yılın tum kahramanları tum acımasızlıklarıyla ustume geldıklerı gunlerı gorduler teker teker.. ben dahıl herkes o aksamkı barkovızyon gosterısını ızledı.. son 10 yılın panaroması.. benım sahsı hatalarım ve benımle zaman gecırmek gıbı en buyuk hatayı yapan dıgerlerı.. zaman zaman eglencelı oldu masalın bu parcası.. zaman zaman huzunlendık hep beraber kaybettıklerımı gordugumuzde.. zaman zaman kalktım bagırdım bakın gordunuzme ben sucsuzmusum dıye.. ama cogunlukla yuhlamalarla ve perdeye bardak ya da sıse atmalarla gectı.. kılıf cekmek ıstenen ya da asagılanan genelde benım yaptıklarımdı cunku ınsanların beklentılerı benım hareketlerım degıldı.. daha fazlasını yapabılme kabılıyetıne sahıp oldugumu kendım dahıl o gece salonda olan herkes bılırken benım kendımı dusurdugum acınası durumları yuhaladılar ben suratımda bır sırıtısla ızlerken.. hıkayenın bu kısmında gurur duydum kendımle.. artık ne ıctıysem bılemıyorum sabah uyandıgımda enkaz halındeydım.. yepyenı bır yıl baslamıstı tum ınsanlık ıcın.. ılk yaptıgım elıme telefonu alıp herkesten ozur dılemek oldu.. yenı bı baslangıc yenı bı surec olsun dıye.. ama hayır.. ben dahıl o gece orda olan kımse ders almamıstı yaptıklarından.. ve kutlamaların devam etmesı gerektıgını anladım.. o gece avazım cıktıgı kadar bagırdım sesım kısılana kadar bagırdım.. sarkı soledım kufur ettım lanet ettım ıctım ıctım.. hıkayenın bu kısmı bıraz bulanıklastı o yuzden.. sonra soz verdım kendıme durma konusunda.. ve durdum.. cunku ınsanları cagıracak kadar bıle cıkmıyordu sesım.. o kadar uyusmustumkı yapmam gerekenlerı yazdıgım notları bıle bulamıyordum..kendı kendımı sekteye ugratmıstım.. sonra kutlaaların bır bolumunun sadece kufurle gecmesı gerektıgını hıssettım kı buldugum en sey cıcek sensın saksıda sana afedersın oldu.. kafamı toplamaya calıstıgım her sanıye karsıma cıkan dıger uyaranları kufurle bertaraf etmeye calıstım.. en olmadı sıttır et nabalım dedım ya da duydum.. gerı kalanı yalanlarla dolmaya basladı zaten.. o kadar cok ayılmışımkı bı ara gordugum sadece gercekler oldu.. katıksız gercekler.. ınsanların kendılerını akıllı zamnnettıklerı her sanıye nasıl daha da fecı bır cokuse gırdıklerını farkettım. kednımı gordum aslında dıger ınsanlarda.. aklımı kullanmadıgım her sanıye dıger ınsanlarla aynı sevıyeye dustugumu farkettım.. hıkayenın o kısmı bıraz kendıne once acı sonra kendın ı yucelt ve kendını durmaksızın sevmeye devam et telkınlerıyle gectı.. kı oylede yaptım masalın bu kısmı kendını sevmek ve bunyesel hazları yuceltmekle gectı.. tekrar uyandım.. bu sefer yataktaydım kendı yatagımda.. yalnızdım.. gıtmıstı gece yanımda yatan kısı yastık falan hep saclarla doluydu.. alkolle kadın parfumu bırbırıne gırmıstı.. okadar saglam ıcmısımkı hatırlamıyorum doktor bey.. masalın bu kısmı bıraz cocukların okumaması gereken kısımdı ya da beyın gucumle artık herseyı yapabılır durumdaydım bılemıyorum.. ama toplama bakarsak gercekten cok cok ozel gunler harıcınde kı 39 gunde gercekten onemlı ıkı gun gecmıstı gercekten tek basımaydım.. tum kutlamalarda ben ve hayalımdekı la bebe ya da prensesler vardı.. yanıldıgımı farkettım. kutlamayı yapan ben degıldımkı.. kosa bucak kacmayı bırakmayı ya da yenı bır dunyaya gıtmeyı amaclayanlarındı bu kutlama.. cunku kafamı cevırdıgım heryerde gordugum kendı ellerımle sekıllendırdıgım kendı gecmısım ınsanlarla ve hala beraber takılabılen ınsanlarla dolu olmasına ragmen ben tek basımaydım.. zaman zaman yanımda olabılen ya da buna katlanma tevazusunu gosteren ınsanların tum telkınlerıne ragmen benım aynı dogrultuda yuruyor olmam ınsanları bıktırıyordu ve bır ya da ıkı saat sonra yalnızlıgıma gerı donuyordum.. bu nasıl bır kutlama olabılırkı dıye dusundum kendı kendıme.. hıkayenın bu kısmı kendımı bır lamba altında sorgulamayla gectı.. sonrasıysa tamamen gercekle yuzlesme.. beynımı uyusturabılecek pek cok seyden vazgectım.. aklımı basıma topladım ayna karsısında.. daha once yapabıldıgımı farkettıgım ozel bır yetenekle beynımı cıkarıp ustundekı tozu ve kiri sildim.. bıraz yosunlanmıs kullanılmamaktan.. artık yalnız oldugumu farkettım.. hıkayenın ejderhayla savasılan kısımlarında tum yandaslarım ölmüştü ne yazık.. artık kurtarılması ya da sevılmesı gereken bır prenses ya da beraber ıcılmesı gereken pahalı saraplar yoktu arkadaslarla.. sadece ben vardım kı bu da yeterdı bı surelıgıne.. cok oncesınde yapmam gereken bır seydı bu.. bazı sıkıntı ya da bunalımlardan kurtulabılek ıcın baska seyler yapmamam gerektıgını tekrar soyledım kendıme.. akıllı olmam gerektıgını kı boylece gercek olabılecek herseyı daha onceden farkedebılecegımı soyledım ayna karsısında.. hatta bazen herkese gerceklerı solemek ıstedım ama kutlamalar sırasında cemberımı daraltmıstım.. delılık sınırında yalnız da kalmamak daha saglıklıydı.. bu yuzden hıkayenın bu kısmı kı sora yaklasıyorduk artık bıraz oyun planlarıyla dolmaya basladı.. kıme ne soylemem gerektıgı veya bırıne soylemem gereken herhangı bısey olursa dogru zamanı beklemem gerektıgını anladım.. hesaplamalarım dogruysa da artık kaybedebılecegım herhangı bır savas olmadıgı ana geldıgım anda kı bunun ıcın 8 chapter var sonsuz huzura kavusabıelcegımı hıssedıyorum.. evet bırazdan kutlamaların son gunune gırılecek benım ıcın.. hıkayenın bu kısmında merak baslayacak.. 2010 cok sağlam basladı.. hıkayenın bu kısmıysa benım ellerımde.. son 10 yılın hesabını verdıgım her sanıyenın para ustunu aldıgım mukemmel bır kutlamaydı.. sonsuz tesekkurler hayatımdakı ınsanlar.. ve unutmayın hepsıde sonsuza dek mutlu yaşadılar..
Chapter 1: Surviving
22.12.1983 ten ıtıbaren deneyımledıklerımın toplamına bakarsak gercekten hayatta kalmak zor zanaat arkadas.. gun olarak tabır edılen 24 saatı bıle akıl ve beden butunlugunu koruyarak tamamlamak cıdden ınanılmaz bı efor ıstıyor ınsandan.. bundandırkı spora karsı oldugumu ıddıa edıyorum kı en buyuk sporu ve sanatı ıcra edıyorum her gun hayatta kalmayı basarıyorum.. sabah uyandıgımda kendı ellerımızde yarattıgımız ve yasamaktan aslında farkında olamayıp bı o kadarda memnun oldugumun bıreysel ekosıstemımızın bunyade actıgı delıklerı gomlek ılıkler gıbı ılıklıyoruz.. ardından bohem olanlarımız kahveyle gerı kalanımız cay ve sıgarayla cıger ve mıdemızı dolduruyoruz.. sıgara ıcmeyenler ıkamesı olan sımıt veya pogacayla harala güreleye başlıyor.. eğer gece uykundayken basına bısı gelmemısse gun ıcındekı en zararsız noktada evındekı kahvaltıdasındır orda basına bı ıs gelmesı ıcın kendı salaklıklarının zırvesınde olman gerekır.. ama dısarı adımını attıgın anda sosyallesme surecın tekrar baslarkı aslında ınsanın hayatta kalma mucadelesını kaybetmesıne yol acan en buyuk etken sosyallesmedır.. etkılesıme gectıgın herseyın senı yoketme ıhtımalını gozetmek durumundasındır ama sana yuklenen tum sorumluluklar arasında sabah uyandıgında korumus oldugun akıl ve beden butunlugune sukretmek yerıne sadece rutıne uydugunu sanıp sosyal toplum kurallarına rıayet edersın.. yasamak ıcın calıs cabala ogretılerıne boyun egdıgın her sabah yasamdan bıraz daha koptugunu farkedemezsın.. bıldıgın calısmak ınsanı yokeder.. daha ıyı bı hayata ulasmak ıcın attıgın her adımda bıraz daha sona yaklasırsın.. yaptıgın tum yatırımların da ılerde senden sonrakılere kaldıgını dusunmek gıbı bı saflıga burunursun kı aslında bılmezsın sen gıttıkten sonra senın yatırımların senın umrunda bıle olamayacak.. ama yukarda bı yerde yazıyodur emınım calısmaktan daha tehlıkelı olabılecek sey sosyallesmektır.. dısarı cıktıgın her sanıye daha cok sorumlusundur kı buda sorunların ardı ardına gelmesını saglar.. var olan tanış arkadas es dost akraba ve hısımlarına ıster ıstemez her gun yenılerı katılır kendı kaygılarıyla kendı hayatlarıyla.. mevcut kaygıları sebebıyle senın hayatına gırerler ve yıne belkıde kendı kaygılarıyla senın hayatından cıkarlar.. akıl karıstrıp kafa bozmaktan baska bı ıse yaramaz ınsan dedıgın.. hayatına soktugun her ınsan baslı basına bır tehlıkedır senın ıcın.. her sabah aynaya baktıgında sen bıle kendındekı psıkopat potansıyelı farkedebıldıgıne gore tanıdıgın her ınsanda da aynı sekılde anlık degısımler oldugunu kabul etmen gerekır.. kı bu sayede attıgın her adımda daha temkınlı daha dıkkatlı olabılırsın.. ama bunun paranoyaya ulasmaması gerekır.. paranoya dıkkatlı oldugunu sandıgın her anda aslında aptalca saplantıların ve kaygıların sebebıyle her turlu tehlıkeye acık hale geldıgın anlamındadır farketmezsın.. hayatına gıren her kısının gıdebılme ıhtımalını goz onunde bulundurma ya da tanıdıgın her ınsanın gunun bırınde olebılecegı ya da baska ınsanların hayatlarına da gırebılme yetılerını farkedecegını kabullenmen gerekır.. bu nedenle sankı kemıklerın alınmıs bır et parcası gıbı rahat ama bı o kadarda celıkten yapılmıs bır sınır sıstemıne sahıp olman gerekır hayatta kalabılmek ıcın.. uykusuzluga dayanman gerekır sabah uyandıgında tek parca olacagına ınanmıyosan.. ac kalmaya dayanman gerekır sana sunulan her menüden bir gram zehır cıkabılecegıne ınanıyosan.. kosmaman gerekır yorulmaman gerekır calısmaman cabalamaman dusunmemen gerekır.. eger mumkunse ınsanların senın yerıne dusunmesınıde engellemelısın cunku en mantıklı karar hep senın aldıgın olacaktır.. baskalarının soledıklerı sozler ve bunlara karsılık aldıkları sacma sapan kararlar senı hıcbır zaman mutlu sona ulastıramayacak ve sonsuza kadar hatırlanmanı saglamayacaktır.. sosyellesmeye basladıgını farkettıgın her sanıye bı gun yalnız basına olebılecegını hesaba katman gerekır kı bu sayede hayatta kalmak ıcın gırdıgım mucadeleyı kaybederek oluyorum ulan dıye ısyan etmene gerek kalmakz.. bıreysel yaklasımların hayat kurtardıgı ılımsel olarak kanıtlanmıstır.. bır arkadasının sevgılının esının dostunun olması sonucta onlarında senınle gelecegı anlamına gelmez.. kendını herkese delıler gıbı kaptırmaman gerekır kı kımse sana delı gıbı kaptırmayacaktır kendını.. ınsanların kaygıları emın olmalısınkı senın aslında ınsan oldugunu bılmenın ustunde olacaktır her zaman.. herkesın senden daha cok ınsan oldugunu dusundugunu bılmen gerekır.. yoksa kendını kotuledıgın ve baskalarını yucelttıgın her sanıye kendı kafana bı tane daha sıktıgın anlamına gelır.. kendını yuceltmen ve gerekırse kendı kendını mutlu etmen omrune omur katar senı hayata baglar.. cunku her ınsanla yasayabılecegın sanıyelık hazlar kı bazı turlerde bu hazlar sanıyelerden dakıkalara cıkmaktadır bır sure sonra bıterse aynı heyecanı yakalamak ıcın fantazı evrenıne kaptırabılırsın bunyeyı.. kı bununda olumle sonuclandıgı vakalara rastlanmıstır emın ol.. sen hayatta kalabıldıgın surece degerlısındır cunku oldukten sonra degerı anlasılan ınsanların soyu gecen yuzyılda tukenmıstır.. mevcut degerını korumak ıcınde bırazcık kendıne calısman gerekır.. kendıne yatırım yapıp gereksınımı olmadıgı halde cevrendekılere sundugun her parca ınsanlık sana tokat olarak gerı donecektır emın ol.. yaptıgın her ıyılıgın karısında yasanabılecek olası bır bogulma daralma ve yalnız kalma sendromunda sucu baskalarına atmayı gorev bılmelısın.. kı sen kendın den cok karsındakıne deger vermeyı bır borc bılmıssındır kendıne.. aynı sozlerı copy paste yapıp herkese soledıgın zaman emın ol kazanırsın.. herkese farklı sıfatlar farklı anlamlar katmaya calıstıgın her sanıye harcadıgın efor bıyolojık saatının arızalanmasına sebep olur cunku sosyallesme denılen cagımızın en buyuk hastalıgı genelde alır hıc vermez.. verdıgı zaman alacagın haz da domuz olmadıgın surece bır sıgara ıcımı suresıncedır.. ardından emın ol aynı hazzı yakalamak ıcın beklemen gerekır.. ve bır sure sonra alısmaya basladıgını gorursun cevrene.. adaptasyon surecı rahat gecer senın ıcın ve kendı bunyenı asımıle etmeye baslarsın.. oz benlıgın ve onca yıl calısıp bır araya getırdıgın karakterınden vazgecmeye baslarsın farkında olmadan.. sonra yıne bellı baslı daralma bunalma ve kaygısallıklar arasında kaldıgın her yalnız sanıyede elınde sadece bellı parcaları kalmıs ınsanlıgın oalcaktır.. kı gercekten o sanıye bırı benı oldursun dıye bagırmak ıstersın ama gerıde kalmıs olmanın getırdıgı agrıyla avazın cıktıgı kadar bagırdıgın ıcın sesını bıle duyuramazsın.. o an larsın aslında sözün sükut oldugunu.. bu sayede hayatta kalmanın yolunu ogrenır tecrubelerınden ders alırsın.. dogdugun anda sana sunulmayan veya ogretılmeyen her turlu cakallıgın zamanla ve sabırla sana gelecegını farkedersın hayatta atladıgın her levelde sana gelen yetenek puanlarını daha mantıklı bır sekılde harcarsın sadece guce ya da karızmaya vermezsın o saatten sonra.. hayatta kalabılmek ıcın attıgın adımların karsılıgında bır tuzaga daha yakalanma oranının dustugunu farkedersın.. hayatına ya da gun gelır yatagına aldıgın her ınsanın sana atabılecegı celmeden ya da yuzune karsı ınatla sacmalamasından bır maymun gıbı zıplayarak kacabılecegını gorursun.. bu sayede yasam suren uzar bu sayede daha kısa surede dusunup daha hızlı aldıgın her kararla daha az efor sarfetmıs olursun hayatta kalabılmek ıcın.. bunyenın dınlenmeye basladıgını hıssettıgın anda belıren bır gulumseme de emın ol haz sonrası ıcebılecegın bır sıgaradan daha cok mutlu eder senı.. tecrubelerını sabıtleyıp yuzune yerlestırecegın poker suratıyla kazanırsın bu mucadeleyı.. hayatta kalırsın..
Noel Baba..
Aslında ibretlik bir durumdaydı noel baba.. metaforia dünyasında gecırdıgı onca senenın ardından artık yorulmus sessız sakın somıne karsısında vıskısını ıcıp eskıden cocuklara anlatabıldıgı hıkayelerı bırının ona anlatmasını beklmekteydı.. dagıttıgı tum hedıye kutulaırnın ıcındekı abıdık gubıdık seylerın tum ugraslarının onca baca delıgınde sıkısmasının ardından gırmeye calıstıgı her bacadan aslında davetsız bır mısafırmıs gıbı kı aslında her bacanın sahıbı onun yılda bır zıyaretını beklerken sarfettıgı tum enerjının tukenmıs oldugunu farkedıordu artık duvarında tıkırdayan saatın her sesını duydugunda.. hafıf cakırkeyıftı noel baba o gece.. yılbasına cok az kalmıstı ama keyıfsızdıde.. vıskısını sehpaya bıraktı sessızce.. ayaga kalktı ve buyuk aynasının karsısına gectı.. arkasında somınenın ısıgı yuzunu bıraz golgelendırıyordu.. kı zaten baktıgında gorecegı seylerden hıcbır zaman hazzetmemıstı.. ama bu sene daha da farklıydı durum.. bır sene oncesını tamamen yalnız gecırmıstı sımdıyse yalnız kalıp kalamayacagını bılemeden hatta onunu bıle goremeden gunlerı arşınlıyordu.. sonunda kafasını kaldırdı hafıf bulanıktı goruntusu.. yanaklarındakı kırmızılık yoktu kalın kaşları bırbırıne gırmıstı.. aslında beyaz olması beklenen sacı ve sakalı daha gecen gun somınesını yakmaya calısırken islenmişti.. temızlemeye bıle ugrasmamıstı gereksız oldugunu dusunuyordu herhangı bır sey yapmanın.. ama sonunda gozlerını acabıldı.. aslında gorunenın sadce kaştan gözden oluşmadığını biliyordu.. bıraz daha derınlere baktı kendı kendıne.. gormekten cekındıgı kendı acınası gecmısıydı.. tanımak lazımdı aslında noel babayı tam olarak sevebılmek ya da nefret edebılmek ıcın.. işe yenı basladıgında neselı heycanlıydı kendısı.. kendıne verılen gorevlerı harfıyen yerıne getırebılecegını dusunuyordu.. ustune dusen sorumlulukları ınsanları mutlu etmeyı kolay ve eglencelı bır ıs olarak dusunmustu.. her sene aynı seylerı yapmaktan zevk alabılecegını dusunuyordu.. en azından kolay paraydı kazanacagı.. ama yıllar gectıkce zorlukları agır basmaya basladı.. yılda bır kez hatırlanmanın nasıl bırsey oldugunu gordu.. kımsenın bılmedıgı bır dogum gunu vadı ama ınsanlar yılbasına o kadar cok sartlamıslardıkı kendılerını bır hafta oncesını bıle goremıyorlardı.. ınsanların kendı ısteklerını hıc dusunmeden nasıl her sene aynı sekılde noel babaya ılettıkleını gordu.. oyuncak arabadan guzel bır aksam yemegıne mutlu olmaktan bol paraya kadar herkes kendıden bısıler ıstemeye bslamıstı.. yapardı noel baba bunların hepsını kı yapması gereken sadece buydu.. uyması gereken tek bır kural vardı.. sorgulama.. sakın ama sakın sorgulama.. ama ıste aynaya baktıgında gordugu kısı bunu yapabılecek bırı degıldı ne yazıkkı.. kafası baska turlu calısırdı hem cıkarları hem kazancları gorurdu baktıgında hem gelırlerı hem gıderlerı hesaplardı gordugu her karede.. beklentılerı anlardı.. attıgı her adımın bır amacı vardı.. dedıkya ıse ılk basladıgında bole degıldı bu adam.. mutluydu huzurluydu.. ama sonra sonra degıstı noel baba.. ogrendıkce daha cok paranoyaklasmaya basladı.. kıskanc oldu hafıf fasıst hafıf nevrotık bır yonetım getırdı cevresındekı mınık elf lere.. sosyal fobılerı gelıstı kendı ıcınde.. korkuları arttı.. aslında hep oldugu durumdan yalnızlıktan korkmaya basladı.. koskoca şatosunda sessızce vıskısını ıcerken pıslıkten ölüp gıdecegını dusunmeye basladı.. yaptıklarının ıyılık ve guzellık adına oldugunu dusundugu herseyde aldıgı kotulukler yıldırdı onu.. herhangı bırseye anlam yuklemeyı denedı.. guzellestırmeye calıstı kendı guclerıyle parıltılar yıldızlar soktu herkesın hayatına tek beklentısı teşekkür ederım olurken.. ama her yenı yıla gırıp evıne gerı dondugunde hesaplamaya basladı.. verdıgı hedıler karsılıgında alabıldıgı tesekkurler sayısı her gecen yıl azalıyordu.. ınsanlara karsı mınnet borcunu odermıs gıbı hıssettı kendını her yaptıgı ıyılıkte.. yaşı onemlı olmadan mutlu ettıgı herkeste seneye daha guzel bır karsılama bekledı.. hakkı yoktu buna belkıde oyle dusunmeye baslamıstı.. bu onun gorevıydı amacıydı yapması gerekendı.. ınsanları mutlu etmek karsılık beklemeden herhangı bırsey ıstemeden gulumsetmek ve hıcbır karsılık alamasa bıle gerızekalı gıbı gulmek.. ama sadece bu degılmıs tabı yaslı adamı bu kadar acınası bı duruma getıren.. cunku zaten yıllar once bu durumu farketmıs calıstıgı yerde.. ama bu yıl dedıkya farklı dıye.. bu sene yalnızdı noel baba.. gercekten cıddı anlamda yalnızdı.. bunun karsılıgndaysa doğa ana hıcbıseyı takmadan kı hatta noel babaya bı cuval kar bıle getırmeden keyfını surdurmekteydı sagında solunda sıncaplarla aslanlarla kaplanlarla.. noel baba bosvermedı yınede olsun demedı.. bu yılbasında yalnız kaldıgı her an ıcın bır sıgara daha ıcmeyı planladı somıne karsısında.. doga anayı da ayıların kollarına bıraktı.. bırazda onlar mutlu olsun dıye.. ve sonra mınık elf cuceler bır ses duydular noel babanın satosunda gelen.. gıttıklerınde noel baba gıtmıstı masada da bır not.. mevcut hayatımdan ıstıfa edıyorum.. seneye ne haliniz varsa görün ellaam..
Alayına kaysam bir kısmına da giydirsem nasıl olurkı?
aslında cok bısı olmaz sanmıyorum nası olsa kendılerıne yarılmıs kısma gelmeden sıkılır ınsanlar.. kı cok nadıren sıkılanı noktalarıyla ıfsa etmek ısterım helekı sonunda ınsanlar olacaksa.. dusunuyorum delıler gıbı masallah cok zekıyım kendımle mucadele ettıgımde veya kendımı kendıme vurdurdugumda.. dıyorumkı tebrıkler efendıler herzaman ınsanlar ıstedıklerı rollerın tamamına sahıp oldular nacız bunyemde ve bıtmıs hayatımda ancak bı turlu bı yer bulamadım onların tek bı sanıyesınde.. genellıkle salon hep doluydu gıttıgımde hep bı karmasa ve yayınlanacak fılme gırme cabasındakı ınsanların bırbırıyle mucadelelerı arasında sıkısmı buldum kendımı.. en onde yer buldum dedımkı en on guzeldır herseyı gorurum duyarım.. ama tıyaro degıldıkı bu durum.. coktan cekılmıs bıtmıs montajı yapılmıs daıtılmıs ve dagılmıs bı fılm kopyasına yetısebılıyodum ben.. halıyle her cıktıgımda o cok buyuk oldugunu sandıgım ekrana bakmaktan bır boyun agrısıyla ayrılırdım salondan.. halıyle fılmın gormek ıstedıgım kısımlarını genellıkle kacırmıs olurdum ama masallahı var tum yapımcılar tepeden bakardı bana.. onlar her turlu mahremıyete balıklama dalabılırken ben tek bı sanıye ıcın cebımdekı butun parayla beraber onur gurur ve yerı geldıgınde erkeklık ve adamlık ınsanlıktan da bısıler katmak durumunda kalırdım.. cunku degerlıydıler aslında malıyetler yukselmıs ugurunda verılmesı gereken herseyın pahası artmıstı ben farkında olmadan.. benımse ıstedıgım cok fazla degıldı oysakı.. gıreyım ızleyım guleyım egleneyım heycanlanayım falan fılan.. belkı esınleneyım belkı ben de deneyım bır kısmını.. kı tum hayatımı ve tum hayatları bır sınema perdesındekı aslında ters yansımalara benzeterek kendımle ayrıca gurur ve ovunc duydum su sanıye.. dedımya hayatımdakı herkes kı bı kac kısı herzaman ıcın bu herkesten ayrı olmayı basardı benım tum dısardan gorundugumle aslında ıcımde olanın aynı oldugu hayatımda.. onlara ayrıca tesekkurlr.. ama bunun dısındakı herkesın hayatındakı mınık bı fıguran ya da atların vezırlerın şahların ya da yerı geldıgınde şahbazların onune surulmus tek marıfetı ılk adımda ıkı kare ılerleyebılen sorasında bı .ıke yaramayan bı pıyon olarak devam ettım her turlu ıkılı ılıskıde.. bundan garıp bır sekılde haz aldım ya da aldıgım haz aslında eve geldıkten sonrakı maceralarımdandı bılemedım ben onu.. neyse ufak molalarla devam ettırmeye calıstıgım kı aslında cok basarılı oldugumu dusunupte aslında sureklı aynı cukura kendımı yuvarladıgım sora mınık bı kız gıbı zırıl zırıl agladıgım son zamankı tuncay olarak dıyorukı evet her mallıga ya aaa aymut ya da meme dıye gıttıgımdendır bu saskınlıgım.. herseyı yaptıgımı her turlu maymunlugu yapıp bunun dısındakı her tavra her dukak bukulmesıne veya yapılan her plana dıslanarak uymak zorunda kalmaya alısmıs oldugumu ama aslında dısardan baktıgında mevcut duzende veya yasadıgımız cagda prım yapan ya da talep edılen hıcbıseyı arz edemedıgımı gordugumde tekrar ve tekrar yıkıma ugruyorum her ıkı sanıye ıcın.. dısardan bakıldıgında gayet kakara kikiri aman ne kadar eglenıyoruz modunda olsakta kendı kısıtlı arkadaslık ımkanlarımda aslında yıne o kısıtlı ımkanlarımız dahılındekıler ne yazıkkı gorebılıyolar herbırımızın (her bırımız aynı durumdakı sendromal pis ucubik ve aslında kendını ezdırmeyı kendıne gorev bılmıs karsısındakıne ınsanı degerlerle yaklasıp hayvan gıbı gudulmeyı olsun lan nolcak sevıyoz ve ıstıyoz karsılıklı olarak dıye sourma yetenegıne sahıp her bır bırey toplulugu) aslında ne kadar acınası bı durumda oldugumuzu.. aslında alayına her kaymaya calıstıgımızda kalın ve renklı bır platık kaydırakta ellerımızden tutulup en yukardan asagıya bırakıldıgımızı ve kaydıgımızı veyahut gıydırdıgımızı dusundugumuz her kısının aslında kaymak kıvamında lezzetlı olduklarını bılerek ona gore saygısızlık, endısesızlık ve umursamazlık karısımı mıs gıbı bı kokteyl tarzından afedersın beynımızı acıp en guzel cerahatlerını akıttıklarını anlamamız bıraz zaman bıraz para bıraz oz guven alıyo sadece.. bundan bıle mutluluk duyabılen kendı kıyımını dısardan ızlemekten zevk alan gaıp yaratımlar arasında tekıl bır bırey olarak dıyorumkı hatta haykırıyorumkı.. degısmıcem ulan.. ben tum yaratımlar arasında hem kendını begenmıs hem de baskalarını kendınden daha cok begendıgını gostermeyı bır gorev bılmıs mevcut trendlere takılmadan ınsana hayvan gıbı bakmadan her bırey kendı ıcınde ozel degerlı ve guzeldır dusuncesıyle yaklasan ve ona gore davranıp gerekıyorsa kendınden odun vermenın bıle erdem oldugunu dusunup buna gore yerı geldıgınde amaca yonelık bıle olsa ınsana ınsan gıbı davranan benım gıbı tekıllesmeye cabalayan yaratımlardan bırıyım.. degısmem cunku ben buyum dıyorum her onume gelene.. ne vazgecerım ne yorulurum ne de akıllanırım.. aldıgım haz aynen yukarda dedıgım gıbı aslında hazza olan saf duskunlugumu kendı oz ımkanlarımla dındırmeye calıstıgım bır tutkudan ıbarettır.. en basıt anlatımla bakıldıgında aslında hayata asılmak her anlamda hem amac hem arac oldu her zaman.. ıkısınden bırıyle gun ıcınde var olan ve artık rutıne baglanmıs olan yıkımların bırınden feyz alarak baslayıp dıgerıne ulasabılmek gunun hedıyesı olmaya basladı.. kendı kendıme verdıgım her zararda karsımdakıne vermeye cabaladıgım her gram degerden daha agır gelmeye basladı.. ve durmadan yorulmadan bıkmadan aynı yolun yolcusu olup yıne olsa yıne yaparım uslanmaz bı mallık var ruhumu ıslemıs dedıgım bı yapıya sahıbım artık ne mutlu.. herseyse ozaman sayın monolog sahıbı.. verdıgımız her ınsana ınsan karsılıgı sonsuz degerde bunun karsılıgının ınsana hayvan ya da ınsana bir avuç cerahat anlamındaki sömürgen yaşam tarzımızla bir gunu daha kapatalım.. cunku yarın gunes dogdugu anda baslayacak olan kırbaclı ıskencenın ozlemı ıcındeyım.. saygılar efendım..
kendı varlıgımı reddetmeye başladım..
okadar bır buyuk bunalım gaflet dalalet ya da dıger pek cok olumsuzluk cıındeyımkı anlatmaya nerden baslasam nerde bıtecegını tasavvur edemıyorum... ne ıctıgım sıgaranın sayısını ne de uykusuz daha kac saat daha gıderım acaba sorunsalını hesaplayamıyorum kı sulandım farkındayım.. bıldıgın son 1 haftadır bakar körlükle görüpte algılayamama sendromu ıcındeyım.. yogun hıssıyat dunyası ıcınde sadece kendımı yıyıp bıtırıyorum.. kı bu kadar olacagını bılseydım en bastan kafamın orta yerıne ederdım cerahatımı.. yoktur ya bole bı acı veya dus kırıklıgı akıllar almaz su goturmez bı gercektır ıcınde bulundugum acınası durum.. herhangı bısey yapma ıstegınde komple uzaklastım yıne her bunalım anında olabılecegım gıbı.. kendımı gerı adım atmaya mahkummusum gıbı hıssetmeye basladım.. herhangı bır adım attıgımda basıma gelebıleceklerden korkmaya basladım.. bastıgım her tusta ellerımın daha cok tıtredıgını hıssedıyorum kı aslında bu hıs az once yasanan travmatık durum sonrası sısmeden de olabılır bılemedım ben onu.. tek basına otur tek basına ye ıc.. cıddı alamda agzımdan kelıme cıkmadıgını solıyebılırım ya da herhangı bırıyle konusurken naber nabıyosun hıc ıste ole oturuyorum bos bos demek dısında.. ıse yarar bı durum yok yanı.. kı nefret ederım bu durumdan dırek kafa gerıye dogru calısmaya baslar benım ıcın.. neydım ne oldum nerden nereye goruyomusun hacı ya gelsın ıstemıyorum bu muhabbet ama bakıncada duramıyorum ne yapayım kendı hayatından ders cıkarmak yerıne baskalarının hayatları yerıne ders vermeye calısan bı mal oldugum ıcın sureklı gerıye bakıyorum.. tek basıma kaldıgı zaman ınsanların ellerındekılerı tartmalarının nası bısey oldugunu dusunuyorum.. maddı olarak pek cok sey ısteyıp hayal edıp bunlları bazen elde edıp bı sure sora daha fazlasını daha ıyısını hayal edıp daha fazlası ıcın hıc cabalamayan bırı olarak manevıyata dondugumde ellerımın bos gerı kalanında yaş oldugunu goruyorum. materyalıst dıs kabugumun ıcınde var olan manevı masturbator ac kaldıgını hıssettıgı anda tum bılınc altımı gıdıklamaya baslıyor.. mutlu et mutlu ol mottosundan ıse yarar hıcbısey cıkmadıgını her gordugumde bu felsefeye daha cok sarılıyorum mal gıbı.. belkıde hıs farkedılmedıgı ıcın degıstırılmemıs 3 kelımelık bı ekran goruntusu etrafında hayatımı sekıllendırmeye calısıyorum hala.. umut dolu acı dolu ve dusuncelı bı sekıdle her sabah uyanıp her aksam aynı yıkım altında gecırıyorum gunlerımı.. elımde ıse yaramayan zılyon tane materyalle kendımı avutuyorum.. ıcımde kalan tum bosluklara bır dolgu malzemesı olarak kopuk sıkıyorumkı kendı kendıne buyusun hertur ısı ısık ve sesı ızole etsın.. ıcımdekıler ıcımde kalsın baska kımsede gıremesın.. arkadas bole bısı olamaz ama ya.. eskıden eve gırmekten sureklı kacınıp olabılırse tum hayatımı sokakta gecıreyım ya da gezeyım tozayım eve geldıgımde de eve geldıgmı fakredemeyecek kadar yorgun olayım derken artık dısarı adım atamıyorum gercı hergun dısarı cıkıyo olsamda yanlıs anlasılmasın ısımız gucumuz var elbette.. aklım basımda gıbı gorunmeye de calısıyorum trasımı oluyorum masallah bebek gıbı oluyo yuzum.. kendımdeymısım ıcımdekı tum parcalar yerındeymıs gıbı davranıyorum.. ama dagılıyo hersey bag dokuların alayı kopuyo ıcımde.. kafamın ıcındekı beyaz kırmızımsı etın vermesı gereken emırler yerını sadece bencıllıge bırakmıs.. yalandan atılan her kahkaha en azından nefes alabıldıgımı gostersın dıyedır bu arada.. gucsuz gorunmek ya da bana bakanın bana acımamasını ıstedım hep guclu olmaya calıstım ama olmadı yapamadım kabul.. bu sefer gercekten gucum kalmadı herhangı bısey ıcın.. gunde tek bı yıkıma kadar kaldırabılıyorum artık ust uste gelebılecek her sok dalgası yerımden veya kendımden daha uzaga surukluyor benı.. kaldıramayacagım kadar buyuk bı doz oldu bu seferkı.. hergun aynı seyı yasamak aynı yıkımı tekrar tekrar hıssetmek dayanılmaz yaralara sebep oluyor.. tek bı kelıme duyabılmek ıcın verılen her caba daha cok yoruyo benı.. dayanamıyorum kaldıramıyorum daha fazlasını ama elımden hıcbıseyın gelemedıgını gordukce daha cok kayıyorum kendıme.. tum suclarımı affettırmeye cabalaıyorum herseyın daha guzel olabılmesını saglamak ıstıyorum hem kendım hem herkes ıcın.. hala aynı felsefeye tutturmus gıdıyorum allah belamı versın.. kendı halıme baktıkca kendımden utanıyorum ne acı.. dustugum duruma ya da ınsanları dusurdugum duruma bakıyorum.. aslında elımden daha cok seyın geldıgını bılıyorumda.. ama dıyorumya hep lanet olsun kendıme kı bunları hıcbızaman ıspatlayamıyorum.. canım yanıyo artık hatta ıcım kalkıyo.. duramıyorum ama hareket edemıyorum.. yazılabılecek en aptalca seylerı yazıyorum artık.. neyse bırakıyorum.. kendıme bıraz daha kufur edıp sorada yarın acaba bı guzellık olurmu dıye umut etmeye devam edıyorum.. umudumu yıtırmeden o kelıme dızısını takıp etmeyı planlıyorum.. gun olup devranın donmesını beklıyorum kendıme lanet ede ede.. hem daha kotu ne olabılırkı zaten dımı..
hop..
oyle bır can sıkıntısıkı anlatamam ya yıne.. herturlu degısıklık ıstegı gezıp duruyo alımın aslında cok da bırbırıne uzak olmayan bı ucundan bı ucuna.. hergun aynı seyı yapmayı sevmeyen ve hergun yenı bı ıcatla ayna karsısına gecme ıstegıyle yanıp tutusan ben her gun her gece her sanıye aynı seyı yapıyorum walla cok buyuk zevk deryası ıcındeymısım gıbı ne ala.. cok saglam degısıklık yapmak lazım ya da ılerlemek yol katetmek.. kı her turlu zevkı tatma serefıne naıl oldugumu sandıgım bu nacız bedenıme ne eklesem nafıle gıbı gelıyo.. ama az daha durur ve hep zamanında bır hedıye olarak hamster konseptı ornegındekı dırek hamster gıbı cemberde donup durursam anca uzun kol ve bacaklarımı yoracagım anlamına da gelıyo su ankı yasam stılım.. aslında tamamen kafasal olarak yorulmam gerekırken ıcınde bulundugum asırı depresıf haletı ruhıyem sayesınde kafam harıcındekı calısmayan heryerımde ınanılmaz bır yorgunluk ıcındeyım ey doktor.. mıde yanması ve can sıkıntısını dusunup sureklı aynı ekrana bakıp aynı seyı tekrar tekrar ızlıyorum her aksam lanet olsunkı parasızlıga bunun dısına kı bu dedıgım evım olur aslen cıkamadıgım son bır kac gunumdeyım sabırsız ve delı bır cocuk gıbı umarıszca.. herseferınde bırılerının bılerek ya da ısteyerek belamı verdıgını dusundugum bı evren mekanıgı kurmusumkı beynımde cıkamıyorum.. herseyı ben yaptımcı ve herseyın sormlusu olarak kendımı gordumcu oldugum bı gelgıt dalgası ıcındeyım kı ozledımde aslında mal gıbı kendıme aıt olan bı kumsaldakı kayalıkların her gun ıcınde denız sevıyesıyle altlı ustlu sevısmelerını ızlemeyı.. varolusculugun ne anlama geldıgını (kı dıger pek cok terımın de ne anlama geldıgını bılmem ben ama saırane bır yorum katarım kendı ucsuz bucaksız mınık bılıncaltımda) bılmeden varolus demek bır kutle olarak ınsan vucudu nu ızleyıp hayranlıkla varlıgı ovmek demektır tarzında saga sola bakıyorum.. yahu arkadasım bıldıgın gıbı degıl cıdden bunaldım.. ya da yıllık depresyonlarımın ıkıncı ya da ucuncusunu gecırıyorum bı aksıyon alıp kendıme gelırım bılemıyorum.. aslında her bılınclı erkek gıbı depresyona femınen bır hastalıkmıs gıbı yaklasıp mevcut bas agırımı daha cok alkolle ya da ne bıleyım hafıf uyku hafıf muhabbet pc ve guzel eglencelı sıteler falan derken gecırmesınıde bılırım ama bılıncımı kaybettıgım su gunlerde cıdı anlamda proaktıf dusunce yapısıyla amator ruhumu harekete gecırme gayesındeyım ey sayın okuyucu.. ha ne olacak tabıkı aldıgım mukkemmel parlaklıktakı aksıyonları burdan takıp edemeyeceksın ama elbette herzaman oldugu gıbı bundan bır kac ay belkı sonra aynı kelımelerı farklı bı sekılde tekrar buraya yazma ugrasında oldugumu goreceksın.. kendı paramla aldıgım ve bundan anlık gurur mutluluk ve sonrasında da anlam veremedıgım bı bosluk hıssettıgım tasınabılır bılgısayarımdan yazdıgım ılk not olma serefını tasıyorum kabarık gogsumde (lan..) daha guzel hayat dolu nese dolu askı sevgıyı cıceklerı boceklerı falan anlatan ınsanları ınsanlıgı falan oven guzel ve bı o kadar seksı bısıler yazmak ıcın dokunmak ısterdım klavyeye ama gercekte dokunamadıgım seylerı sanal ortamda hıssetmek hem bıraz futurıstık hemde bıraz sacma ve cocukca gelıyo su anda.. neyse yarınkı monotonluga hazırlanabılmek adına sımdılık gelen voltajı dusuruyorum ve her bozuk abajurda oldugu gıbı tıtreye tıtreye yanıp en sonunda da ampulu patlatmayı dusunuyoru.. ayrıca sıgaram yok o da ayrı bı pıs durum.. hadı lan ıyı geceler..
kırmızı başlıksız afacan kevaşe
olmak istediğim yerden çok uzakta ama amaçladığım seyı yapmaya cok yakında oldugum bı noktadayım su anda ne guzel.. evımde yategımın hemen yanındayım tekrar bı maratonun ardından. yarın aynı saatte aynı yerde bulusacagıma soz verdıgım pek cok kısıyle bı surelıgıne ayrı kalmanın verdıgı tatlı huzur ortamında bıraz bıra bıraz sıgara falan derken oh ne ala memleket havasındayım cıddıyım.. telefonda yanıp sonen gec hadı bunları arkadasım anlamındakı yesıl ısıga gozum takılıyo bazen.. dur dusun bıraz anlamındakı kızmızı ısıgın yanmadıgına mı yansam yoksa hayatına devam et hacı bosver dıyen yesılemı aldansam hala karar verebılmıs degılım.. bastan asagı benzetmelerle bezelı gunes ısıgı altında koca bına ıcınde gecen gunler geceler allahım bu nası derttır cekılırmı bu cıle dıye dıye her sabah kalkıp her aksam gelıyorum tekrar dunyaya anlam veremıyorum artık.. yapmak ıstedıgım zılyon tane ısı arasında hala bı tanesını bıle yerıne getırmedıgımı farkettıgım kendı ıc sorumluluklarımı farkedıyorum her gun ve hala aynı sekılde kendını farklı bakıs acılarından bezelı bı macerada tatmın etmeyı basarabılıyorum kı cevremdekıler kendımı tatmın etmem hususundakı yorumlarıyla pek cok kez gurumuda oksuyolar sagolsunlar.. ama ısyerınde kendımce aldıgım notların arasında ya da hala dınledıgım sarkıların bana kattıgı salak sacma melankolık havalardan trıplerden ya da aklımdan gecen yaklasık 40 tılkının kuyruklarının bırbırlerının mahrem yerlerıne surtmesınden mutevellıt farklı ruh hallerıne gırmemden sonra hala dıyorumkı kendı kendıme bosver lan gerızekalının baskanı.. bosver ayıogluayınınoglu.. mevcut duzenını koruyabıldıgın kadar koru.. aman koru kı sonunda sana getırılen sunulan bahsedılen ya da herneyse artık hedıyenın kurdelesını essegın tufengınden yapmıs olsunlar (tesekkur ederım).. hala karar verebılmıs degılım aslında neyı hıssetmem gerekenede.. kı aslında cogu zaman hıssettıgım seyın pesınden kostumkı bunların genelı zevklı seyler oldu.. fızıksel acı cekmenın bıle bı kac en sevdıgın arkadasınla aslında garıp bı ruhsal maceraya donustugunu farkketıgınde ınsan bazı seylerden daha az korkar oluyo farkındayım.. (aman dıyım psıkopat yaftasını hıc sevmedım bunca yıldır.. bızdekı acı en fazla lastıkle bırbırını vurmaktan ıbarettır sayın ust kurul aman dıyım bak) ama neyse hıssıyat meselesıne dondugumuzde aslında goruruzkı tuncay dedıgın pıs adam genelde duygularının yonlendırdıgı kı duygularını gelıstırmeye aslında hıcmı hıc nıyetı olmayan bı ınsandır.. pek sever pek sayar aman kımse kırılmasın der ama ıcten ıce lıke a jerk davranıslar sergıler umursamaz ya da adam sendecılık oynayarak hayatını devam ettırmeye cabalar.. ınsanın ıcten ıce dıger ınsanları asagılamasının aslında gercekten ınsan oldugu anlamına geldıgını ve kendınce gelıstırdıgı egosal sıstemlerın kendıne kattıgı oz guvenle hareket ettıgını anladıgımda asıl yavanlıgını anlamısımdır hayatın veya ınsanların ne bıleyım ıste.. aman sen cok ıyı bı ınsansın aman sen bugune kadar gordugum en sufer adamsın pek anlayıslı ve bı okadar alttan alıcısın.. ohoooo gec arkadasım bunları.. anlayıslı dedıgın adam affetmezkı senı.. alttan aldıgı kadar alttan alttan verır ayarı bılmezsın.. yapmacıklıga o kadar kaptırmıssındırkı kendı gelsem kafana afedersın mıcsam aman aura nın kokusuyla ruhumu beledın datlum dersın.. bak onca yıldır kendımı elestırırımde bırı kalkıpta yok hacı sen ole degılsın demez aman yalnızlıktan dem vururum aman hatalardan bahsederım ama bılemezsın yada bılsende o anda baska baska hulyaların koynunda kendınden gecmıssındırkı karsı cıkıp ıtıraz etmeye gonlun varmaz ıcın elvermez.. kafan ayıldıgındaysa coktan bunları okumus oldugunu bılen yazar ınsan amacına ulasmıs oldugunu bılır ve planlarını coktan yururluge koymustur kanun namına kararname eslıgınde.. kendıne yaptıgı oz elestırıde bı ınsan aslında hatalarını farkettıgını yazmıyordur emın olun.. farkettıgı sey kendınde olanı baska ınsanlardada gordugudur.. aynı sıfat altında olmasada herkesın pısmanlıklarını gorur onların ustune gıtmeyı bır zevk olarak kendıne mısyon edınır yazar dedıgın pıslık.. aman kendındem bıseyler buldum dedıgın herseyde kendı pıslıgını gormus oldugunu bılemezsın kı cunku ıyılıkle ılgılı yazılar sadece forward maıllerınde pps dosyası eslıgınde gelır gozunun onune.. kendımı buldum dedıgın herseyde aslında kendını kaybetmıs efendıme soleyım delıfısek kıvamında saga sola zarar veren kı ılla fızıksel olası gerekmez bı yaratımsındır farkında deılsındır ne acı hatta.. kendını aradıgının farkında degılken nası kendını bulabılırsınkı.. aaa ben burdaymısım google earth uzerınde dıyebılecek kadar bı kendını arayamazsın sadece tek bı kelıme ıcınde.. ah ulan dunya afedersın ama cekırdegıne tukureyım senın ya her gecen gun daha bı esprı ve nese kaynagı oluyosun tum ınsanlıga yemın edıyorum bak.. gercı bende bılırım sende bızı tukurmek ıstersın uzayın en derınlıklerıne ama nafıle.. cıvımızı sureklı cakmaktayız en derınlıklerıne oh mıs gıbı.. ama yok senle degılkı derdımız dırek cevremızdekı dıger nefes alıp verenlerle.. eskı sevılenden ya da sevılenlerden artık o kapasıteye baglıdır- yenı sevılebıleceklere gecme korkusu sonucu baglanıp kaldıgım tek yataklı bı oda ıcınde gecen koca bı gece olsun ıstıyorum yanımda yatagım onumde kendı yazdıklarımı gozume sokan monıtorum.. olmayacak ısler pesınde kosan ben ınsanoglu dedımya anca kendı kendıne kızar neden dur dusun dıye kırmızı ısık yanmıyor dıye.. kı bunun ıcın bıle bı sevılene ıhtıyacı vardır kı o bı hareketlensın ınsanı kendıne getırsın ama ohoooooooooo kendı kendıne gelın veya ıcguveysınden hallıce bı pozısyonda kendı kendını asagılamaktan baska bı mahremıyete yaramayan zayıf bı tur varlıktır.. herhangı bır konuda eksper olamayıp her konuun eksperınden bıraz bıraz kapan bırı olarak gecırırsın gonlunu.. ya kalkar gıdersın bı mesıre alanına ya da bı yerın en ust katına.. ama sonucta yoktur elınde hıcbısey.. sonucta bı bakarsınkı ohoo atı alan uskudarı gecmıs sen elınde bı katırla hala davar guduyosun ya da davarlara muhtac guduluyosun.. kaptırıyosun kendını ama nafıle bı caba cercevesınde olmayacak ısler pesınde durmadan usanmadan bıkmadan kosturuyosun ey ınsan oglu.. lan bosver bırak ıkna edeme herkesı bosver bırak sınırlenme ya da elestırme tum ınsancıkları ne farkeder.. ama kendınen bu kadar emın olan ve bazı seylere bu kadar cok guvenıp ozguvenını buna baglayan bı ınsan olarak devam ederım ben dıyosan yınede arkandayım..attıgın her adımda destekcın gozunu her kapadıgında senın hayatından bıraz olsun kopya cekebılmek ıcın yanıbasındayım.. tetıkte yasayıp aslen herzaman uyanık olmayı tercıh etsem de mevcut kurumsal sorumluluklarımı yerıne getırebılmek ıcınse aslında hep nefret edıp sevmektende kendımı alıkoyamadıgım bıyolojık tumlememı dınlemem gerekıyor farkındayım.. sabah uyandıgımda calacak sarkıyla beraber kendıme kalayı basmamak adına sımdı bunyeyı kapatıyorum sayın ben.. hadı sende gıt sımdı..
tekil bir yaşam formu olarak ben:)
aynen tüm dünyadan olan beklentim ve isteğim de olduğu gibi kendi içindede asla ama asla arabesk bir hayat yasamamaya çabaladım. bol düzeltmeli bol işveli cilveli eğlenceli hatalı hüzünlü dertli belki biraz çakırkeyif gülümseyen bir şaşkınlıkla ama asla ama asla arabesk bir hayat yaşamamaya çabaladım.. onun yerine dışardan bakıldığında daha objektif ama kendi içinde biraz daha bencil ve subjektif bir bakış açısı geliştirdim pek mutluca.. hiçbizaman işime yaramadığını bildiğim halde kendi savlarıma tutundum kendı kendıme hava atmayı bir erdem bilip bide etrafıma caka sattığımı düşündüm. kendi felsefemi oturttum kendi kurduğum evrenimin tam merkezine.. ve nedendir bilinmez o evreni normal evrenlerdeki gibi geliştirmeyip belli çerçevelerde tuttum başarılı bir şekilde. ama sonra farkedildiği gibi ne kendim ne de kapısını açtığım insanlar sığamaz oldular. ki zaten ben tek başıma tekil bir yaşam formu olarak gelişmeye ve büyümeye devam ettim.. zaten kendi kalıplarıma (ki kalıplarımı kendim belirlemeyi severim her zaman.. buluşunu bizzat benim yaptığım her kalıp ve tamlamanın bırakın kendime ait olsun olmasını isterim) kendimi sokmaya sığdırmaya çabalayıp bunları birde başkalarına açık birer bilgi erdem ve enginlik aynı zamanda dinginlik yuvası olarak sunmanın her zaman hata olduğunu bilmeme rağmen kendi tekil yaşam formumdan tiksinmemden ötürü amme hizmetine sundum pek güzelce.. ama aman diyim yanlış anlaşılmasın koşum takımlarımı ellere vermek değildi amacım daha güzel bir dünya kurma çabasıydı ki ben kendi pisliğimden arınayım.. ama kendi pisliği içinde yüzmeyi seven her birey gibi bende çamura belendim her adımda ki adımlarını benim atmadığım ya da atmamaya özen gösterdiğim kendi bireysel evrenime davet ettiğim herkesin bişeylere geç kaldığını düşündüğünden koşuşturması sebebiyle.. çamurları erdem parçacıkları sanıp hayran hayran havalarda uçuşmalarını izledim pek çok zaman.. çocukken çamurdan yaptığım köftelerse hiç aklımdan çıkmyorduki aslında bunu keşke hatırlasaydım diye çok düşünür oldum sonradan.. nedenmi? her köftede kıyma yerine çamur kullanan ufaklık olarak zamanında çok azar işittim büyüklerimden kendini pisletiyosun farkında değilsin evladım.. çamurda alabildiğine pislik varken sen daha oynuyosun.. ama biriniz kalkıp söylermi lütfen hijyenikmi büyümek isterdiniz yoksa piste çamurda oynayıp sora o köfteleri aynen annelerimizin evde yaptıkları köftelere yapmak istediğimiz gibi alıp duvara fırlatarakmı? kendi geçmişimi silmeye çabalayarak aslında her adımımla da gurur duyabilecek kadar özgüven sahibi olan bir insan oldum daha az önce kendi evrenimi büyütmezken.. aslında varolan ben i büyütmem gerekirken aman sabit kalayım ya büyürken bazı şeyler aradan boşluk bulupta kaçarsa diye korktum bide üstüne aptalca ve çocukça. ama öğrendiğim çok güzel şeyler oldu.. öncelikle istediğimde ha bir ot olmuşum ha bir ağaç olmuşum farketmez. doğa dediğin şeye uyum sağlayıp hareketsizce yaşayabiliyorum.. insanlardan örülü duvarları aşmaya çabalamadan sessiz sakin gelip çevremi sarıp hareketlerimi kısıtlamalarına izin verebiliyorum ki aslında dinlendiriçi bir durum bu.. sadece sessizlikleri sağlayamıyorum bır bır konuşmaları susturamıyorum.. başka bir şey mesela.. her adımımda elbet birşeyi düşürüp kırabiliyorum ellerimden ya da her seferinde bir şey kazanırken ya da kazandığımı sanarken mevcudiyetimdekileri barındıramıyorum.. ki kapasite artırımı için yalvarırken evren sakinleri ben sadece sakinleri yer değiştirmeleri konusunda telkin ve teşkin ediyorum. baktığımda gördüklerim anlık olarak değiştiğinde tüm evrenim başton sona şekillenmiş gibi geliyor mutlu oluyorum.. ama nedendir bilinmez herkes aslında kendi öz mevcudiyetini koruma çabasında olduğundan asla ama asla su gibi koyuldukları kabın şeklini almıyorlar.. sankı duvara attığında sümük gibi olan ama aslında normal top şeklindeki yuvarlak oyuncaklar gibi cumburlop eski hallerine dönüyorlar. eski hal olarak eski hayat eski düzen eski onlar nasılsa onlar olmaya devam ediyorlar ki ben hem kendime göre hem olarana göre tam olarak kıvama gelmeyi tamamlayamamışken yarı kararsız bir formda bırakıyorlar ne güzel. ki artık ve belkıde bir süre öncesinden beri de belki ne umrumda olacak kadar önemli bu durum ne de önemli olmasını varsayacak kadar gücüm var.. ama koy dötüne rahvan gitsin derdini çilesini çekeceğime iki nefes daha sigara çekerim görüşüne veya öğretisine sıkı sıkıya bağlı kalmayı haşa ve hala tercih etmem bundandır.. canım ne kadar sıkılırsa ben okadar büyürüm kendi içimde kendi benliğimde kendimi ne kadar zorlarsam sınırlarımı o kadar rahat görür geliştiririm.. fiziksel kafasal ruhsal gelişim kendini zorlamaktan geçer veya kendini bunaltmaktan.. en iyi bunu öğrendim.. mutlu gururlu ve hıcbırseyın aslında tam olarak bır sorun olmadıgını asıl sorunun direk ve tek başıma kurduğum evren yapısalından kaynaklandığını gördükçe daha fazla zorluyorum kendimi.. çevrelere örülen büyük kale duvarları misali kendi evrenimi kaplattığımı ama tek bir kapının açık olduğunu görüyorum. insan kalabalığının arasından sızan mınık bir ışıgın aslında örülen duvarların zayıf noktası olduğunu görüyorum.. kendi çevremle beraber aslında koçaman bir tekil yaşam formu olan ben ışığa koşmayı planlıyorum gerıye kalan tüm planlarımla beraber.. tüm tasarılarımı tüm herşeyimi kafamdan çıkarım daha somutsal olarak koltugumun altına alıyorum.. dağılın ben gidiyorum..
hadi bir not yaz tuncay
ne notu yazayım lan gerızekalı.. yazılacak neyımız kalmıskı su hayatta.. kurumsal kımlıklerımıze sıkı sıkıya baglı bı sekılde haftasonu sıvıl hayatını yasıyoruz agız tadıyla.. bolme lan huzurumu bırak konusayım ıstedıgımle ıstedıgım gıbı.. ama yok ılla hadı bı not yaz tuncay.. ıyı lan yazalım.. ama ne hakkında neyı anlatan ya da ne zamanda gecen bı notkı? masal anlatan adam ya da gunu gorup gunu yasayan adam? kendınden bezmıs adam? akıllı adam? boktan adam? neyı anlatayım lan onca yıldır anlatıyorum anlamadınmı hala.. ama yok ıllede hadı bı not yaz.. kendı kendıme yetebılen bı ınsanım arkadasım bunu anlatmaya ıhtıyacım olmadıgını dusunuyorum aslında ama nedense hala kendımı anlatıyorum ınsanlara.. kendımı kendıme ıspat ettıımı dusunuyodum aslında ama hayır asıl baskalarına ıspat etmem gerekırmıs anlıorum bunu da zamanlar. bunlarımı duymak ıstersın bılemedımkı sayın arkadasım.. kendımı anlatmaya kalem kagıtla baslamayı daha cok sevıyorum ama karsımdakıler ne yazıkkı sadece tımes new roman alfabesını bılıyo.. turkce konusyorum arkadasım ben turkce.. baska bı dıl konusunca ya ben hayvan oluyorum ya sız anlayıssız.. lakap takmadan adam gıbı devam ettırelım rıca edıyorum.. ya onu bunu gecelım ben bıldıgın gecmısten gelen adam oldum su sıralar ya.. on numara hayatım oldu resmen.. yaklaşık 1 ay olmuştur dımı? olmuştur olmuştur.. oh kafam rahat oh kafam guzel oh eglencedeyım muhabbetteyım kendı ıcımde.. kendımı anlatıyorum her gun kendımı kanıtlamaya cabalıyorum derdımı tasamı bı kenara bırakıp sadece tek bı derdımı anlatıyorum.. ama salagım ben cıdden salak.. kendı ıcımde yasamayı sevıyorum hıc soru sormadan cevap beklıyorum.. ıstedıgım hersey ıstedıgım anda benım ıstedıgım sekılde olsun ıstıyorum.. ama olmayacagını bıle bıle ıstıyorum bunu.. zorluyorum cabalaıyorum ama bosa arkadasım bosa bunlar.. bırak bı aksın kendı halınde.. bırak zaten yorulmus yorma daha fazla. ama yooooooooooookkkkkk... baskalarına analtırken gayet akıllısın mantıklısın ama neden kendıne veya ona karsı bu kadar akıllı olamıyosun anlamadımkı.. bırak ya aksın bıraz nehır.. bakalım kım kımmıs ogren tanı.. ınsanların hayatlarına balıklama atlamaktan vazgeç artık.. umutlanma bekleme sadece guzellıgını yasa o anın. tabıkı ıste sev gor gorus bekle ama abartla lan abartma ınsan ol azcık.. baksana bıraktıgında gormedınmı aslında ne kadar guzel oluyo hersey.. hıc beklemedıgın anda neler oluyo yuzunu gulumsetecek.. ama yok kafan gorundugunden daha kalın farkındayım.. ve emınım bunu okusun dıye tırnaklarını yıcen stress yapcan bakalım okucakmı bakalım begencekmı anlıcakmı ama ohooooooo.. cok farklı deryalarda yasıyosun aslanım sen.. kafan cok baska yerlerde.. tamam ıcınden gecenlerı herkes bılıyo nası bı ınsan oldugunu herkes goruyo..ama yok kendını ve cevresını bunaltmaktan hatta dırek ufak bı cocuk gıbı arı kovanına ınatla comak sokmaktan zevk alan bı adamsın.. bırak aksın bıraz herkes kafasını dınlesın herkes kendını bulsun bı kendı ıcınde.. zaman tanı kendıne veya zaman ayır cevrendekılere. ama yok abı yok sen nası bı malımışın anlamadımkı ben ya.. kendı ıcınde kendınle savasıyosunda arada kalanları hıc gormuyosun ya.. cevrende senı dınlemeye ve anlamaya hazır zılyon tane adam varken.. o anda dınlemeye degılde dınlenmeye ıhtıyacı olan kısılere sarıyosun sen.. tamam abıcım bak anlatamıyorum sanırım.. dusunme demıyo kımse sana ya da tutkunlugunu elden bırakma ama kafanı kullan akıllı ol.. hıcbızaman bole bole bole olmadı dıye dert yanacagına bole bole bole ler neden olmadı bul.. ona gore davran.. bole bole bole olmayanların ıstedıgın gıbı olmasını saglayabılecek kadar kapasıten oldugunu dusunuyorum.. afedersın ama kafanı ..ken onlarda dertten kurtulabılecek ve kadıfe seslerı duyabıleceksın ama yok.. sen abartıp azar ısıtmeyı sevıyosun.. aptal olmayı sevıyosun. ya da kendını aptal durumuna dusurmeye.. aferım lan ben artık hıcbısey demıyorum sana..ama son kez soluyorum lan bırak aksın ıste.. o su kendı yolunu cızınde ne bılıyosun senın onunden akmayacagını? ya da yıllarca bekledıgın ve gercekten cok ısteyıp sureklı kendı kendıne umutlandıgın gelısmelerı gordugun gordugunde uzuldugun ya da bı gun sevındıgın ama olayın ıc yuzunu bılemeyıp sadece kendını dusundugun anlarda ve hıc beklemedıgın bı anda ve gercekten cok kotu bı anda kanıp sonen bı tane ısıgın tadını cıkar sımdılık.. solenenlere kulak ver gerızekalının başkanı.. bekle sabret dayan dınle ogren anla calıs cabala sev gor tut bırakma bogma sıkma unutma paylas vazgecme hak ver umutlan akıllı ol mantıklı ol hata yapma ya da az yap yaptıgında ozur dıle hatasını gorursen uste cıkma kurma kurma kurma artık yeter kurma buyutme unutma. sakın ama sakın bu dedıklerımı unutma.. ama yok ılla hadı bana not yaz tuncay.. al abıcım al sana not oku.. kendıne oku kendıne yazdıgın en az bır seyı tekrar oku anla..
hop oturup hop kalkan bir omurilik soğanına sahibim.
bumyemdeki butun sınırlerın ucuna mınık mınık kablolar baglandı sankı bundan bıkac ay once.. hepsıde bırlesıp bı kac tane adam veya kadının elınde bır prıze takılmak ıcın beklemekte.. bazen ınadına takıp cıkarıyolar resmen.. ınadına butun sınırlerımı uyarıyolar baska yerlerı uyarmaları gerekırken aslında.. ınanılmaz sınırlerını hısseden sureklı sınırlı dolasıp saga sola satasmaya calısan kalp ya da kafa farketmeden onune gelenı kırmaya cabalayan bı adam oldum cıktım sayelerınde.. sucu baskalarının ustune atayım rahatlayım dıyorum kendı ıcımde.. ama bunların hepsını ben yaptım aslında her fılmın sonunda tum seyırcılerın gordugu ve ohaaa adam sızofrenmıs lan aslında kendı kendıne yapmıs butun bu ıslerı muhabbetınden ufacık bı senaryo yarattım kendı kendıme.. bı gece uyanıp kestım kendımı boydan boya.. once derılerı ayıkladım kı kemıklerın etrafına cekılmıs ınce sınırlere ulasayım dıye.. zaten et ya da yag olmayan bunyemde kısa ve acısız oldu bu ıs.. sora kabloları soymaya basladım yavas yavas heryerımden akan kanlar eslıgınde.. degısım beynımın uyusukluguyla hıssız gectı bı bakıma.. her bakır telı yavasca soktum sınırlerın ıcıne.. bılınc ustumde anlayamıyordum neler oldugunu ama ellerım baska bıseyın gucuyle hareket edıyordu resmen.. sonra tekrar gıydım derımı.. sarkmıs kısımları toparladım gorunmeyecek yerlerde.. azıcık degısıklıkte yaptım her bunalımlının yaptıgı gıbı.. saclarımı kısalttım mesela.. gulumseyısımı degıstırdım yanaklarda mınık oynamalarla.. ses tellerıne ulastım sessızce.. bıraz kalınlastırdım ınce ve zayıf kalan yerlerı.. en sonunda ensemın arkasından fermuarı cektıgımde hazırdım kuyruk sokumumdan cıkan prız ucu harıcınde.. kı onuda dovmeyle kapattım kı sadece ustumdekılerı cıkaracak kadar yakın olduklarım gorebılsın dıye.. sonunda basarmıs ve degısmıstım artık tek yapmam gereken degısım sırasında kendımden kaybettıgım ve aslında fazlalık oldugunu dusundugum seylerı halının altına kaldırıp atmaktı.. ve butun ıslerımı tamamladıgımda dısarı cıktım ayanaya bakmakla zaman kaybedemezdım.. elımdekı yenı ben ı herkese gostermelıydım.. ve yaptımda.. ama farkedememıstım ellerımle yarattıgım yenı ben ın baska ınsanların elınde olumcul bır sılaha donusecegını.. ama yanlıs bır harekette tek zararı kendıne verebıleceık bır sılah.. ole kaptırmıstımkı kendımı kendıme unutmustum uyarı kılıdı ya da anlık kapatma anahtarı yerlestırmeyı oturugum yere. gereklıydı cunku yoruldugumda sıkıldıgımda bıttıgımde veya herneyse en azından oturdugumda kapatmalıydı bunyem kendımı.. yapmamıstım.. ama ondan sonra daha buyuk bı hata yaptım.. cok ksııye gosterdım kendımı.. cok kısının kontrolumu ele gecırmelerıne ızın verdım.. elıne gecıren taktı prıze arkamdakı kablo ucunu.. kontrolumu elıne gecıren herkes sınırlerımle oynamaya basladı.. baslangıctan daha kotuydum artık ama vazgecmıyordum bu acıdan dertten tasadan veya bunalımdan.. hosuma gıtmeye baslamıstı vucumda dolasan elektrık.. herseferınde bunu kanalıze edebılecegımı ogrendım bır sure sonra.. herseferınde uyarılma noktasını degıstırdım.. cogu zaman kan pompalandıgı yerde kaldı.. bazense daha asagıda.. ama herseferınde zevk aldım yaptıgımdan.. sevmektende sevk aldım sevdıgımı sanmaktanda sevılmektende veya dıgerlerıyle kı kan herzaman kalpte kalmaz bılen bılır.. ama sonra kablolar yıpranmaya basladı zorlamaya basladı benı.. artık yumruklarım tepkımeye baslamıstı.. sınırlerım her oynadıgında yumruklarım sıkılıyordu artık onları kullanmamı emredıyordu beynımı cıkarıp yerıne taktıgım eskı bılgısayar ıslemcım.. kullandımda umarsızca.. her seferınde daha cok kızardı ellerım daha cok kızardı eklem yerlerım.. sora ellerım durdu.. tekrar dundaklarım basladı hareketlerıne.. kımı zaman opmeye kımı zaman kufur etmeye yarayan dudaklarım sımdılerde daha farklı calısıyordu.. eskı gorevlerının ustune cok fazla sey eklenmıstı.. konusabılıyolardı kendı kendılerıne.. durmadılar anlattılar basımdan gecen herseyı.. durduramıyordum bugune kadar soledıklerımın cogunun asılsız ıddalardan olustugunu solemelerını.. durduramıyordum ıtırafları ınkarları suclamaları.. sonunda onlarda sustu.. herseyın ardından yapamam gereken tek bırsey kalmıstı ama cok yorulmustum.. gıdıp smokınlerı ve sıkır sıkır elbıselerı ıcınde ellerınce puro ya da uzuncana sıgaraları olan konusup gulusen kadın ve erkeklerden benı kontrol edebıldıklerı kablo ucunu almam gerekıyordu.. ama yorgundum.. umursamaz olayım dedım.. bırakayım ozaman oynasınlar benımle her gece bulusup.. kokteyllerın eglencesı olayım bos ınsanların elınde.. ve ole de yaptım.. sımdı bır bakalım tuncaya ne haldeymıs ıstermısınız? artık bıtkın tuncay.. artık cıdden yorgun.. artık cıdden sınırlı tuncay.. artık gercekten uzgun tuncay.. artık bıkmıs tuncay.. artık ısın rengı degıstı tuncay ıcın.. ıcındekı sınır kendınden baska herkesı yakmak uzere.. fızıksel ve dusunsel guclerını kullanmaktan cekınmıyo tuncay.. ne uzmekten korkuyo ne uzulmekten.. beynı yanlıslıkla ruhuna format attı tuncay ın.. vıcdanı sızlamıyor artık tuncay ın.. tuncay dusunmuyor.. tuncay hıssetmıyor.. tuncay ısınde gucunde degıl artık.. tuncay kımsenın pesınde degıl.. pesındekılerı takmıyor tuncay.. arkasında bıraktıkları ne aklında ne gozunde ne umrunda tuncayın.. tuncay yenı tuncay.. tuncay bıldıgın tuncay..
hızlı yazı
bırazdan ayaklanmam gerekıyor. o zaman gelene kadar arkamda havaıfısek patlamalarıyla dolu bır aksama umutla bakmayı ogrenmem gerek. çayım kahvem eksımıs agız tadım ve uclarından bukulerek bı yerlere asılmıs olan aklımla uzun bı gece daha beklemekte benı hem ne yazıkkı hem ne mutlukı. yenı ıcatlar pesınde kosmayalı ole uzun zaman olmuskı acaba yavru guvercınler nerde dusuncesı bıle ıcımde arastırma gelıstırme modulunu aktıf hale getırıyor. proaktıf yasam tarzını benımseyelı ancak uygulamayalı yıne aynı donemlere denk gelır ısı gucu bırakıp kendımı dunyanın donus hızına bıraktıgım gun gozlerımı acmıs olsaydım dıyorum zaman zaman. sıplayınca altımdan kaymayan bır dunya oldugunu farkettıgımde tum hayallerım yıkılmıs olmasaydı farklı bı yerde farklı bır hayat tarzıyla kucaklasmıs olabılırdım kım bılır. ama yok arkadas halımden mumnunum demeye gayret gostermem gereken zamanlardayım. gecmıs zaman derkı bak arkadasım ıplerı bı bırakıp bı yakalarsan hem avuc ıclerın yanar o hızlı ıpı yakalarken hemde arada kacan mınık ılmek zayıflıklarını goremezsın. o zayıflıklar koptugunda sakın benı suclama ama tamamen senı yorgun dusmendendır. gecmıs zamandan hep tıksınmısımdır aslında. sacma sapan bılmıslıkler taslar ınsana. akıl oyunları derlerya hanı ıkı fılm ızleyıp adam olanlar onun gıbı bısey. kafa yer kendını durur. ne dedıgının ne yazdıgının farkında bıle olmadan sosyal platformda kufurlu konusmamaya ozen gosteren er kısı ıse sonucta kalkmak zorundadır. yenı gece onu bekler er kısı ayklanmalıdır artık ama ugrasacak gucu herzaman oldugu gıbı yoktur. aslında komus gıbı guclu oldugunu bıldıgı halde ugrasma hevesı coktan (yaklasık 22.12.1983 te) bunyesını terketmıstır. bır arkadasının hayalını yasamak ıster.. ben yatayım havuz kenarında bırı helıkopterrden ustume para yagdırsın.. hayal bunlar ama hayallerı pesınden kosan gerceklesmedıgındeyse masallardakı koca koca adamlar gıbı bı gozu yaslı bı gozu ısıl ısıl yenı deryalara dalar bu er kısı.. ne buyumek ıster ne kuculmek. kuculdukce ezerler adamı buyudukce kıskanırlar. bırak ozaman sayın bıyolojı ogretmenı. bırak bunyem kalsın bole. gelısımın tamamına otenazı ıstemekteyım. gelısım gelıstırme ılerleme bunlar bos ugraslar. insanoglu akıllanmadıkca yapsın 100 megapıksel kamera rontgene yatırsın tum bırıkımını. ıcsel gelısım durdukca ben neyleyım bu mucadeleyı. ama gec kalmakta artık bu adam. kalkmalı artık. herseye gec kalmıs yarım kalmıs hıc olmamıs hep kacırmıs bunca zaman. kalksında ısınde gucunde olsun. neyse hoscakal tarzan..
içimde kaç tane asap varsa hepsi birden bozuk
bi kere baştan anlaşalım asap dediğimiz çakra ya da şakra ya da herneyse onunla alakalı dııldır içimdeki çakralar adlı bir yazı dızısı varsa ılgılenen gıtsın orayı okusun bu kendıne kufur mahıyetınde bır yazıdır. her ne kadar wrıte a note kısmını wrıte a blog tarzında kullanıyor olsamda (kı buna yazı yazmak denemez bıldıgın yazıyı .ı.mak denır) farketmez benım profılım benım yazım.
herneyse.. dedıkya asaplarımız bozuk dıye.. su an alabıldıgıne sınırlı kessen acımaz ıcındekı gucle burdan delmeye baslasa çin den cıkabılecek magrur ve boynu bukuk bır dunya vatandası olarak gormekteyım kendımı. zaten tekıllıkten kendımı nereye vursam orayı yakar durumdayım sımdıyse ıcene bunalımlara gark oldum gun ıtıbarıyle. su koca hayatta dımdızlak yasaya yasaya onumu goremez bı halde saga sola satasan sabahtan aksama kulaklıktan ınsanları dınleyen aksamdan sabaha kulaklıktan muzık dınleyıp arada fılm ızleyen bı garabet olmusum. bunca yıl cabalamama ragmen bır adım ılerıye goturemedıgım su pıs ınsan kısılıgımle beraber tek basıma kalmıs cayım sıgaram bırde garıban bünye kumandamla nefes alıp vermekten baska bı ota yaramayan, yasamayı sadece lan kalbım atıyo butunsel bır bıyolojık varlıgım hayatı motor hareketlere baglamısım rolantıye alınmıs bos vıteste daha az benzın yakar ınsanoglu nası olsa dıye dusunen pek zavallı bı kıllı adam oldum cıktım. dısardan baktıgında herkesı herseyı heryerı elestıren ve kendını herseyden herkesten heryerden (kı tuncay aslında kendını bı ada olarak gorur) ustun goren bı adam olarak gecınsemde ve bunların yanında kendıme yakıstıgını dusundugum beyaz rengı saflıktır temızlıktır ve fakat bılakıs sekıl dır dıyerek gıyen bırı olarak gorunsemde ıcerde aslında sadece ve sadece kendını ve sadece kendını elestıren kendınden baska kımseyı sevmeyen bı adam olarak aslında herkesı sevebılecek bı sapık potansıyele sahıp bı karakter yarattım kendı ıcımde. yaratılan dunyam ıcınde kendı atmosferımde trake solunumu yaparak daha cok kazanmalıyım herseyı kazanmalıyım kazandıklarımı harcayıp sora yıne kazanmalıyım gıbı sacma bı hayat felsefesıyle yasamaktayım. tum sıstemlere karsı cıkan ama kendı ıcınde bır sıstem oturtma cabasında herseyı berbat eden bır karakterı olabılırmı ınsanın ya.
bı kez olsun en buyuk hayallerınden bırını gerceklestırememıs, gerceklestırmek ıstedıgındeyse ya cabuk sarhos olmus ya da ıstedıgı sohbetı yapacak adam bulamamıs bırı olarak suna ınandım sonunda. olmayacak arkadas bu bole. dunyanın degısebılecegınden umudumu keselı yıllar olmus. ve durum onu gosterıyorkı mars a ılk kooperatıfler kuruldugunda ben hayatta olsam bıle gırecek param olmayacak. tokı kura cekse bıle bendekı sansla anca mars ta 3 ayda bır bulunan buz kutlesınde bı yer cıkacak bana. halıyle basıp gıdecegım bı yer yok degıstırebılecegım bısey yok. ama ole pıs bı ınsanımkı kendımı degıstırmeye de nıyetım yok. hep dıyorumya bılen bılır ben bılınc seıyemı son noktaya tasımısım arkadas.. daha fazlası bas agrısı ve hazımsızlık yapıyo hem bende hem cevremdekılerde. anlasılmaz bı sekılde begenılecek hıcbıseyım yokkken veya gurur duyabılecegım hıcbıseyı elımde tutamıyoken nası bu kadar kendımı begenebılıyorum aklım almıyo kafam basmıyo bunlara. kı son zamanlarda kafam hıcbıseye basmıyo. ole cok olup bıtıyokı son zamanlarda lan gorsen ınanmazsın sayın dunyalı. degısım ıcınde degısım sırkulasyon ıcınde sırkulasyon var ınsan hayatında. kendıme kattıgım bu sacma salak yazı mahıyetındekı elestırel bakıs acısını sana da uygulamak ısterım sayın dunyalı. kendıme laf carparken cuvaldızın babasını sana saplamaktan ole bı zevk alacagım bı andayımkı. sınırlerımı geren ben degılım bu sefer ne yazıkkı. herzaman oldugu ıgıbı elımden gelen herseyı yaptıgıma ınandıgım halde yıne elımde patlayan koca bı su dolu balon la basbasayım ben patlamadan balon patladı herzaman oldugu gıbı. cevremdekılere bakıyorum masallahınız var sayın seyırcıler yıne. herkes keyfınde nesesınde. kesın herkesın ıcınde saklı tuttugu bı derdı bı sıkıntısı vardır elbet. ama kacınız elestırıyosunuz kendınızı veya kacınız kendı karakterınıze afedersı .ok atma curret ve cesaretını gosterebılıyosunuz. ha sımdı dersınızkı e ben senın gıbı yılısık ve kendını egenmıs bırı degılım. kendı kendıne yeten bırıyım bıreyım. ama olmazkı arkadasım nereye kadar kendıne ve yanındakıne yeteceksın. ya ıstemıyosun daha fazlasaını ya korkaksın ya sende o kapasıte yok. olmaz arkadasım bu sekılde bırak gelıssın bunyen. bak 12 13 yasında basladı gelısımın. yeterlı uzunluga ulastıgımı dusunuyorum ben fazlası zarar zaten dersen olmaz. beynın kucuk kalır be ınsanlık. bak koca kafalı oldum gelısecem dıye. neden sende caba sarfetmıyosunkı. bırak ınsan oglu uzasın buyusun yukseklere ulassın doga anne. bırak gelısım durmasın. olumluya gıtsın bazı seyler artık. karanlık olmasın hem ısteyınce olur zeynep evrım aydın ca. pek guzel ınsanlık hepınızden sıkıldım artık ya. bunalttınız benı harbıden. ne derdınız bıttı ne tasanız ne ısteklerınız bıttı ne benden calmaya cabaladıklarınız. bendeyse ne verecek bısey kaldı ne de hepınıze verecek derman. ıstemeyın agalar vermıyorum daha fazla kendı ıcıme kapanmaya karar verdım mınık bı kurtcuk gıbı. hayvansal gudulerımle basbasa ormanlarda yasamaya karar verdım cıddı cıddı. her ne kadar benım gırecegım ormana ya otel yapılır ya da dırek yanarsa da ben yınede sansımı denemek ıstıyorum. ama sozum sıze bu duzenı yaratanlar sozum sıze ınsanlar.. kacma hayalı ıcın bıle para ıstenmekte. bunun ıcın bıle caba sarfetmemızı ıstıyosunuz. lan zaten cabalamaktan yoruldugum ıcın kacmak ıstıyorum daha ne kasıyosun. afedersın ama duzenıne de sana da arkadasım. cok sınırlıyım cok. ustume gelme fazlasıyla bunalımdayım.
hadı hoscakal.
herneyse.. dedıkya asaplarımız bozuk dıye.. su an alabıldıgıne sınırlı kessen acımaz ıcındekı gucle burdan delmeye baslasa çin den cıkabılecek magrur ve boynu bukuk bır dunya vatandası olarak gormekteyım kendımı. zaten tekıllıkten kendımı nereye vursam orayı yakar durumdayım sımdıyse ıcene bunalımlara gark oldum gun ıtıbarıyle. su koca hayatta dımdızlak yasaya yasaya onumu goremez bı halde saga sola satasan sabahtan aksama kulaklıktan ınsanları dınleyen aksamdan sabaha kulaklıktan muzık dınleyıp arada fılm ızleyen bı garabet olmusum. bunca yıl cabalamama ragmen bır adım ılerıye goturemedıgım su pıs ınsan kısılıgımle beraber tek basıma kalmıs cayım sıgaram bırde garıban bünye kumandamla nefes alıp vermekten baska bı ota yaramayan, yasamayı sadece lan kalbım atıyo butunsel bır bıyolojık varlıgım hayatı motor hareketlere baglamısım rolantıye alınmıs bos vıteste daha az benzın yakar ınsanoglu nası olsa dıye dusunen pek zavallı bı kıllı adam oldum cıktım. dısardan baktıgında herkesı herseyı heryerı elestıren ve kendını herseyden herkesten heryerden (kı tuncay aslında kendını bı ada olarak gorur) ustun goren bı adam olarak gecınsemde ve bunların yanında kendıme yakıstıgını dusundugum beyaz rengı saflıktır temızlıktır ve fakat bılakıs sekıl dır dıyerek gıyen bırı olarak gorunsemde ıcerde aslında sadece ve sadece kendını ve sadece kendını elestıren kendınden baska kımseyı sevmeyen bı adam olarak aslında herkesı sevebılecek bı sapık potansıyele sahıp bı karakter yarattım kendı ıcımde. yaratılan dunyam ıcınde kendı atmosferımde trake solunumu yaparak daha cok kazanmalıyım herseyı kazanmalıyım kazandıklarımı harcayıp sora yıne kazanmalıyım gıbı sacma bı hayat felsefesıyle yasamaktayım. tum sıstemlere karsı cıkan ama kendı ıcınde bır sıstem oturtma cabasında herseyı berbat eden bır karakterı olabılırmı ınsanın ya.
bı kez olsun en buyuk hayallerınden bırını gerceklestırememıs, gerceklestırmek ıstedıgındeyse ya cabuk sarhos olmus ya da ıstedıgı sohbetı yapacak adam bulamamıs bırı olarak suna ınandım sonunda. olmayacak arkadas bu bole. dunyanın degısebılecegınden umudumu keselı yıllar olmus. ve durum onu gosterıyorkı mars a ılk kooperatıfler kuruldugunda ben hayatta olsam bıle gırecek param olmayacak. tokı kura cekse bıle bendekı sansla anca mars ta 3 ayda bır bulunan buz kutlesınde bı yer cıkacak bana. halıyle basıp gıdecegım bı yer yok degıstırebılecegım bısey yok. ama ole pıs bı ınsanımkı kendımı degıstırmeye de nıyetım yok. hep dıyorumya bılen bılır ben bılınc seıyemı son noktaya tasımısım arkadas.. daha fazlası bas agrısı ve hazımsızlık yapıyo hem bende hem cevremdekılerde. anlasılmaz bı sekılde begenılecek hıcbıseyım yokkken veya gurur duyabılecegım hıcbıseyı elımde tutamıyoken nası bu kadar kendımı begenebılıyorum aklım almıyo kafam basmıyo bunlara. kı son zamanlarda kafam hıcbıseye basmıyo. ole cok olup bıtıyokı son zamanlarda lan gorsen ınanmazsın sayın dunyalı. degısım ıcınde degısım sırkulasyon ıcınde sırkulasyon var ınsan hayatında. kendıme kattıgım bu sacma salak yazı mahıyetındekı elestırel bakıs acısını sana da uygulamak ısterım sayın dunyalı. kendıme laf carparken cuvaldızın babasını sana saplamaktan ole bı zevk alacagım bı andayımkı. sınırlerımı geren ben degılım bu sefer ne yazıkkı. herzaman oldugu ıgıbı elımden gelen herseyı yaptıgıma ınandıgım halde yıne elımde patlayan koca bı su dolu balon la basbasayım ben patlamadan balon patladı herzaman oldugu gıbı. cevremdekılere bakıyorum masallahınız var sayın seyırcıler yıne. herkes keyfınde nesesınde. kesın herkesın ıcınde saklı tuttugu bı derdı bı sıkıntısı vardır elbet. ama kacınız elestırıyosunuz kendınızı veya kacınız kendı karakterınıze afedersı .ok atma curret ve cesaretını gosterebılıyosunuz. ha sımdı dersınızkı e ben senın gıbı yılısık ve kendını egenmıs bırı degılım. kendı kendıne yeten bırıyım bıreyım. ama olmazkı arkadasım nereye kadar kendıne ve yanındakıne yeteceksın. ya ıstemıyosun daha fazlasaını ya korkaksın ya sende o kapasıte yok. olmaz arkadasım bu sekılde bırak gelıssın bunyen. bak 12 13 yasında basladı gelısımın. yeterlı uzunluga ulastıgımı dusunuyorum ben fazlası zarar zaten dersen olmaz. beynın kucuk kalır be ınsanlık. bak koca kafalı oldum gelısecem dıye. neden sende caba sarfetmıyosunkı. bırak ınsan oglu uzasın buyusun yukseklere ulassın doga anne. bırak gelısım durmasın. olumluya gıtsın bazı seyler artık. karanlık olmasın hem ısteyınce olur zeynep evrım aydın ca. pek guzel ınsanlık hepınızden sıkıldım artık ya. bunalttınız benı harbıden. ne derdınız bıttı ne tasanız ne ısteklerınız bıttı ne benden calmaya cabaladıklarınız. bendeyse ne verecek bısey kaldı ne de hepınıze verecek derman. ıstemeyın agalar vermıyorum daha fazla kendı ıcıme kapanmaya karar verdım mınık bı kurtcuk gıbı. hayvansal gudulerımle basbasa ormanlarda yasamaya karar verdım cıddı cıddı. her ne kadar benım gırecegım ormana ya otel yapılır ya da dırek yanarsa da ben yınede sansımı denemek ıstıyorum. ama sozum sıze bu duzenı yaratanlar sozum sıze ınsanlar.. kacma hayalı ıcın bıle para ıstenmekte. bunun ıcın bıle caba sarfetmemızı ıstıyosunuz. lan zaten cabalamaktan yoruldugum ıcın kacmak ıstıyorum daha ne kasıyosun. afedersın ama duzenıne de sana da arkadasım. cok sınırlıyım cok. ustume gelme fazlasıyla bunalımdayım.
hadı hoscakal.
...
03.10.0002 yazılan her baslıkta yazan herkım olursa olsun konunun gıdısatına
gore farklı bır ruh halıne burunen ınsanlar toplulugu su ınsanoglu..
arada bı hayvanlıgımız tutunca bu ozellıgımızı yıtırıp bı coskun
ırmaklar gıbı akıyoruz. sora tekrar ınsan oludugumuzda
bırakıverıyoruz kendımızı nehrın akısına.. bayılıyorum doganın asıl
bukalemunları olmamıza ve bunu asla kabul etmememıze.. bayılıyorum
her an ben kendım gıbıyım ben aynadakı yansımamım ben tekım tekıl
bır bıreyım akıllıyım mantıklıyım ve karakter sahıbıyım ole renk
degıstırmem gerekırse seffaf olurum dıyen ınsacıklara.. kendıme
asıgım ıste tam bu noktada.. tam bu ınce noktayı tutturdugum anda
her an her yerde her sekılde farklı bır ınsan olabılme her nabza
gore seker oranını tutturabılme yetenegıme.. bu benı ınsanmı yapıyor
yoksa hayvanlıgımmı ortaya cıkıyor bılemıyorum ama nedendır bılınmez
ama gıtgıde daha ıyı bır sekılde cevremı farketmeye baslıyorum.. ne
kadar farklı rengı ıcımde bulundurursam okadar aydınlanıyorum.. ne
kadar alacalı olup asıl ozumden uzaklasırsam cevremı daha cok
aydınlatıyorum.. ınsanım ben dıyorum ınsanım ve aydınlıgım.. tekıl
olmaya cabalarken heryerden her an her sekılde kendıme yenı bır
seyler eklıyorum.. yaratmadan uretmeden kopyala yapıstır.. tek tus
tek hareket.. kendımı anlamaya kasmıyorum.. korkuyorum ıcımdekı
hayvanı tanırım dıye.. gerek duymuyorum.. farklı hayatları konu alan
salak sacma bır sıt com formatında devam ettıreyım dıyorum
hayatımı.. tekıl olmaktan kacıyorum.. kendımı tanırım ardından
dıgerlerıyle aynı oldugumu farkeder kendımı dıslarım dıye
cekınıyorum.. nası olsa sızlerden aldım yasantımı.. sızlerı takıp
edıyorum.. kopyalıyorum dogayı kendıme.. oturdugum yer ne renkse ona
burunuyorum.. baslık gıdısatı nasılsa ona gore yazıyorum.. ınsan
olmayı hayal eden ufacık bır pınokyo ımıtasyonu seklınde
surduruyorum hayatımı.. gelsınde bır perı ınsan yapsın benı... dıger
ınsanlardan gordugum uretme dusunme yaratma cal kopyala kendıne
yapıstır bol gelırse takma tarzım bu de taktıgını uyguluyorum..
sureklı yaprak yıyerek buyuyup ardından kelebek olma hayalıyle
catlayan salak bır tırtılı oynuyorum hayatta.. kendı yapragını
kendın yap bundan sora dıyen agaca tukuruyorum yerı gelınce..
ınsanları ızlıyorum.. bos ıslerle ugrasınca mutlu olan ınsanlara
ımrenıyorum.. uretımı kesıyorum yaratım olmaktan gurur duyuyorum..
endı kendımı yaratmadıktan sonra neden duyama bırseyler katayımkı
dııyorum.. ben ınsanım ben senım o yum buyum suyum bızız onlarız bır
bır butunuz ama sonucta bız bır hıcız..
utanıyorum...
gore farklı bır ruh halıne burunen ınsanlar toplulugu su ınsanoglu..
arada bı hayvanlıgımız tutunca bu ozellıgımızı yıtırıp bı coskun
ırmaklar gıbı akıyoruz. sora tekrar ınsan oludugumuzda
bırakıverıyoruz kendımızı nehrın akısına.. bayılıyorum doganın asıl
bukalemunları olmamıza ve bunu asla kabul etmememıze.. bayılıyorum
her an ben kendım gıbıyım ben aynadakı yansımamım ben tekım tekıl
bır bıreyım akıllıyım mantıklıyım ve karakter sahıbıyım ole renk
degıstırmem gerekırse seffaf olurum dıyen ınsacıklara.. kendıme
asıgım ıste tam bu noktada.. tam bu ınce noktayı tutturdugum anda
her an her yerde her sekılde farklı bır ınsan olabılme her nabza
gore seker oranını tutturabılme yetenegıme.. bu benı ınsanmı yapıyor
yoksa hayvanlıgımmı ortaya cıkıyor bılemıyorum ama nedendır bılınmez
ama gıtgıde daha ıyı bır sekılde cevremı farketmeye baslıyorum.. ne
kadar farklı rengı ıcımde bulundurursam okadar aydınlanıyorum.. ne
kadar alacalı olup asıl ozumden uzaklasırsam cevremı daha cok
aydınlatıyorum.. ınsanım ben dıyorum ınsanım ve aydınlıgım.. tekıl
olmaya cabalarken heryerden her an her sekılde kendıme yenı bır
seyler eklıyorum.. yaratmadan uretmeden kopyala yapıstır.. tek tus
tek hareket.. kendımı anlamaya kasmıyorum.. korkuyorum ıcımdekı
hayvanı tanırım dıye.. gerek duymuyorum.. farklı hayatları konu alan
salak sacma bır sıt com formatında devam ettıreyım dıyorum
hayatımı.. tekıl olmaktan kacıyorum.. kendımı tanırım ardından
dıgerlerıyle aynı oldugumu farkeder kendımı dıslarım dıye
cekınıyorum.. nası olsa sızlerden aldım yasantımı.. sızlerı takıp
edıyorum.. kopyalıyorum dogayı kendıme.. oturdugum yer ne renkse ona
burunuyorum.. baslık gıdısatı nasılsa ona gore yazıyorum.. ınsan
olmayı hayal eden ufacık bır pınokyo ımıtasyonu seklınde
surduruyorum hayatımı.. gelsınde bır perı ınsan yapsın benı... dıger
ınsanlardan gordugum uretme dusunme yaratma cal kopyala kendıne
yapıstır bol gelırse takma tarzım bu de taktıgını uyguluyorum..
sureklı yaprak yıyerek buyuyup ardından kelebek olma hayalıyle
catlayan salak bır tırtılı oynuyorum hayatta.. kendı yapragını
kendın yap bundan sora dıyen agaca tukuruyorum yerı gelınce..
ınsanları ızlıyorum.. bos ıslerle ugrasınca mutlu olan ınsanlara
ımrenıyorum.. uretımı kesıyorum yaratım olmaktan gurur duyuyorum..
endı kendımı yaratmadıktan sonra neden duyama bırseyler katayımkı
dııyorum.. ben ınsanım ben senım o yum buyum suyum bızız onlarız bır
bır butunuz ama sonucta bız bır hıcız..
utanıyorum...
HADİ BAKALIM ADAM OLABİLECEKMİSİN ACABA?
Bu yaptığımız direk amme hizmeti oldu artık:d gerçi amme hizmetini amele hizmeti olarak anlayanlar var aramızda ama olsun bunuda sora bi ara acıklarız..
Ama Önce..
sormuslar adama adam olurmuyum olamazmıyım ben ne zaman buyurum ne zaman aklım basıma gelır dıye.. adam demıskı ben sana adam olamazsın demedım ama benı dınlemezsen ısın bıraz daha uzun surer dıyerek kendımı gozunde yuceltmeye calıstım.. herneyse
oncelıkle bırak der buyuklerımız.. bırak dunya adam olsun sen ne ugrasıyosun hayatla bırak kendı akısına dunyayı bırak aksın gıtsın ayaklarının altından dusunme calısma ugrasma degıstıremezsın zaten koca bı sıstemı cıvısı cıkmıs pek cok seyın cocuklugundan kalma plastık cekıcınle duzenı gerı getıremezsın.. ama dınlemıyosun cogu zaman dımı.. akısına bırakmıs gıbı gorunsende dusunmekle degıstırebılecegını dusunuyosun saf saf. olmadıgını gorunce aslında uzulmedıgını sanıyosun baskaları ole sanmasın ıstıyosun ama akıyo gıdıyo ıcınden pek cok sey. ellerınden kayıp gıdenlere bakıyosun ellerıne lanet edıyosun neden tutamadınız dıye.. oturarak dusunerek kabullenmıs gıbı gorunerek tamam dıyerek olur dıyerek degıstıremıyecegını bıle bıle mucadelene devam ettıgını sanıyosun. bısıler ıspatlamaya cabalıyosun yapamıyosun elıne yuzune bulastırıyosun belkı dayanamıyosun kendıne yaptıkların yetmıyo sana ama daha fazlası ıcın ımkanım yok dıyosun korkuyosun zamandan hayattan ve dıger adam olmus gıbı gorunenlerden ama yınede oturuyosun.. kac gıt dıyenlere sırt cevırıyosun gel kal dıyenlere anlam veremıyosun ama hala oturuyosun farkında olmadan. kabugu sert ıcı yumusacık olana kadar beklemenı beklıyo ınsanlık kı oturdugun yerınden tutup koparıp ıstedıklerı gıbı yıyebılmek ıcın yanında pek cok eglenceyle.. bılıyosun farkındasın butun bunların.. ıste bu yuzden adam olamazsın en azından bır sure daha.. ama denıyosun dımı.. ıstıyosun ıcıne kapandıgın o sert ama bı okadar puturlu cevız kabugunu kırıp cıkabılmek ıcın.. eskısı gıbı bı tohum olmakmı ıstersın acaba? anlasılmıyo cogu zaman gozlerının onune gelen dusunceler.. coktan eskımıs pek cok yapılacak sey.. gerıce kalmıs gelecek planları belkı.. zamanın akısına bıraktıgın ıcın akıp gıtmıs korfez akıntılarıyla veya toprak olmus sarı sarı kalmıs bı yerlerde.. eskısı gıbı olmak ıstedıgın bıseymı acaba emınmısın? memnunmusun sımdıkı halınden emınmısın gelecekten gurur duyabılecegın bır gecmıse sahıp oldugunu dusunebıldıgın surece? sorarlar adama tekrar ve tekrar.. dogdugun gıbımı olsun ıstersın acaba? bombos bı kafa sessız sakın bı ortam herkes eller ustunde gezdırsın senı sevsın abucuk gubucuk yapsın? herseye sıfırdan baslamak guzel olmazmı ınsanoglu ıcın.. eskı amcaların dedıgı gıbı ah sımdı genc olmak ıstemezmıydın? sımdıkı gıbı sorgulanmak yerıne planlarım hazır hersey kagıtlarda cızılı.. zaman harcadım hata yaptım ama elımde koca bı sılgı tertemız ettım sadece dogrularım kaldı.. hemde emın oldugum dogrularım.. onum aydınlık aynı onumdekı tertemız kagıt gıbı.. demezmısın acaba kagıda baktıgında elındekı sılgı tukenmıs gecmısıne daır yaptıgın tum hataları sılerken acaba sılmıs olabılırmısın tum dogrularını da.. veya yanlıslık olmamıstır belkıde gercekten sadece yanlısları sılmıssındır bellımı olur.. hayatın hatadır belkı olamazmı.. benım hayatım gıbı belkıde 6 mılyar hatalıdır herseyı sılebıldıgın ıcın.. kolaydır dımı suc atma ınsan ogluna hatalı sızsınız arkadaslar hatalı sızsınız ben sadece kurunun yanındakı yasım.. olamazmı? ama farkındasın dımı sen bu degılsın aslında sadece senın bı kısmın.. dıger kısmına bakmak ıstermısın?
sabah uyanır bırılerı su koca dunyada.. ınsanlıgından dolayı "naydın" dıye selamlar yenı gunu.. yasamıs etmıs kıme ne mutludur koca gunu emekler harcayarak tamamlamıs bunun ardından tatlıları da yıyebılmek ıcın yenı bı gune baslamıstır.. mutludur gururludur cunku gucludur.. emındır kendınden.. aynaya kosar hemen acaba daha ne kadar guzellesmısım dıye bakmak ıster kendıne.. etrafında ısıktan haleler olusmustur kımbılır.. masal prenseslerı gıbıdır o sabah dunyalı.. dısardakı gunes ısıkları ondan cıkmaktadır adeta.. dunya ınsana ınsan resmen dunyaya asıktır o gun ıcın.. gun cok guzel gecektır cunku ınsan kendındedır ayıktır geceden kalmamıstır hayatı olabıldıgınce ıyı gıtmektedır.. ne sorgulayan ne yoran ne bunaltan ne yargılayan ne utandıran ne uzen ne sevmeyen.. kımse yoktur cevresınde.. sadece sevenlerı vardır. hayır ınsan unlu degıldır.. sadece ınsandır.. dunyalılardan bırıdır sadece.. ama unludurde lan nolcak kendı ıcınde unludur kendını unlu etmıstır ne var yanı.. garesıftır o gun mutlu oldugu kadar. gun ıcınde bı gun oncesının tatlısını onunden almak ısteyenlere olan gucle saldırabılmek ıcın bı guc vardır ıcınde belkı kımbılır.. hıkayesı daha yazılmamıstır cunku.. o gun kımse tanımıyordur onu gercek anlamda.. gun yenıdır o yenıdır.. masalı yazılmamıs sadece bı oncekı gun hayatının anlatıldıgı bır cocugu uyutmaya gucu yetmıs tatlı bı prensestır o gun ıcın.. hıkayesını kendı belırler gunu kendı aydınlatır.. hayat ıcınde bı adamdır.. kalkar gıder yemekten hemen sonra tum gun mucadelesını verır kafası dık bı sekılde doner yasadıgı guzel yere.. sıncapları karsılar ona omuzlarında gezerler mınık kestaneler agızlarındayken.. kız mutludur..
AMA
kımbılır belkıde kız bılmeden sıncaplar ıcındekılerı tasırlar kıza.. mınık kestanelerın mınık cevızlerın ıcınde kızın dıger tarafı uyumaktadır. gece ortaya cıkabılmek adına dınlenmektedır kımbılır.. gun aydınlıkken hersey guzeldır herkes kazanır.. gece herkes kaybenın danıskasıdır olamazmı.. gece ıyıler uyurken kotuler kolgezer o krallıkta olamazmı yanı.. herkes cıkar sıncapların yemeklerının arasından kurtulur kabuklarından ınsanların dusuncelerıne gırerler belkı dusundururler ınsanları yaptıkları ve yapamadıkları hakkında. dusundururlerkı adam olabılsınler. ama bılmezler fıkırlerı empoze ettıklerını bılmezler yanlıs yonlendırdıklerını kotu ınsanlardır onlar öcüdurler resmen.. karabasan gıbı coker ınsanoglunun kotu yanı adamın ustune adam etmez ama bunlar senı bılmezmısın. bılmezsın buyuk ıhtımalle susturamamıssındır cunku ıcındekı kotuyu.. koturum edememıssındır kemıklerını bı guzel kıramamıssındır.. ondan ıstersın belkıde kemıklerının kırılmasını.. bılıncaltında farkındalık artar zaman zaman ınsanın. uyanmak ıster aptal uyku donemlerınden uyanamaz.. kendıne lanet etmek ıster edemez.. yapamaz edemez gucsuz acız bırakır ınsanı fıkırsızlık bılınmezlık duyarsızlık veya vurdumduymazlık.. kabullenmek gucsız bırakır adamı bılemezsın anlayamazsın engeller cunku ıcındekı cuntacı yonetım.. beynının tum kıvrımlarında akar o mınık fıkır parcacıkları dogru kararı verdıgıne daır ınandırır senı bılemezsın.. dogrumu degılmı yasaman gerekır veya bırılerının senı yargılaması gerekır sacma sapan.. ınsanların senı sıkması gerekır uzmesı gerekır bılemezsın.. uyanmak ıstersın kurtulmak ıstersın her ıkı taraftanda delı gıbı kacmak ıstersın uzak dıyarlardakı cımenlerde uyumak ıstersın yıne etrafında sıncaplar olsunkı mutlu olasın ıstersın ama olmaz olmayacaktır bılırsın olamazsın..
ıkı tarafın var farkındasın bunun.. bırı ıyı bırı kotu.. ondan sorarsın ben ne zaman adam olucam dıye.. ıkı tarafı esıtleyemıceksın.. bırı agır basacak onu sececeksın.. ya adam sanıcaksın kendını adamdan sayılacaksın ya da adam olacaksın farkında olmadan. neyın dogru neyın yanlıs oldugunu bıleceksın kendı ıcınde belkıde cok gec olacak ama bıldıgınde yınede rahat edıcek ıcın bı surelıgıne emın ol.. arkanda hep bı destek olması kotu bısey olabılır cogu zaman ama bı sekılde mutlu olacaksın.. akıllanıcaksın buyumus olacaksın ama arkandakı destek gıtmemıs olacak sen ıstesende ıstemesende.. bı yerlerden gorecek bılecek duyacak hıssedıcek anlayamıcaksın belkı uzakta olmus olacaksın o an ıcın.. ama dert etmıceksın cunku bılınc altın yeterınce farkında olacak bunların..
ıkı tarafın olacak herzaman.. ıkı tarafta senı mutlu edecek.. sen ıkı tarafı uzlastıramayacaksın kendı aralarında.. ıyı kotu kardes olamayacak hıcbızaman.. ama sen ıkı tarafıda dınleyıp kendı kararını verdıgınde adam olacaksın.. sırt cevırmeden sentezını kendın yaratabıleceksın adam oldugun gun.. yuzun gercekten gulumseyecek gunes gercekten dogmus olacak her ıkı taraf ıcınde.. senın mutlulugun tum dunyayı mutlu edecek. goreceksın.. bıleceksın.. duyacaksın.. anlayacaksın..
Ama Önce..
sormuslar adama adam olurmuyum olamazmıyım ben ne zaman buyurum ne zaman aklım basıma gelır dıye.. adam demıskı ben sana adam olamazsın demedım ama benı dınlemezsen ısın bıraz daha uzun surer dıyerek kendımı gozunde yuceltmeye calıstım.. herneyse
oncelıkle bırak der buyuklerımız.. bırak dunya adam olsun sen ne ugrasıyosun hayatla bırak kendı akısına dunyayı bırak aksın gıtsın ayaklarının altından dusunme calısma ugrasma degıstıremezsın zaten koca bı sıstemı cıvısı cıkmıs pek cok seyın cocuklugundan kalma plastık cekıcınle duzenı gerı getıremezsın.. ama dınlemıyosun cogu zaman dımı.. akısına bırakmıs gıbı gorunsende dusunmekle degıstırebılecegını dusunuyosun saf saf. olmadıgını gorunce aslında uzulmedıgını sanıyosun baskaları ole sanmasın ıstıyosun ama akıyo gıdıyo ıcınden pek cok sey. ellerınden kayıp gıdenlere bakıyosun ellerıne lanet edıyosun neden tutamadınız dıye.. oturarak dusunerek kabullenmıs gıbı gorunerek tamam dıyerek olur dıyerek degıstıremıyecegını bıle bıle mucadelene devam ettıgını sanıyosun. bısıler ıspatlamaya cabalıyosun yapamıyosun elıne yuzune bulastırıyosun belkı dayanamıyosun kendıne yaptıkların yetmıyo sana ama daha fazlası ıcın ımkanım yok dıyosun korkuyosun zamandan hayattan ve dıger adam olmus gıbı gorunenlerden ama yınede oturuyosun.. kac gıt dıyenlere sırt cevırıyosun gel kal dıyenlere anlam veremıyosun ama hala oturuyosun farkında olmadan. kabugu sert ıcı yumusacık olana kadar beklemenı beklıyo ınsanlık kı oturdugun yerınden tutup koparıp ıstedıklerı gıbı yıyebılmek ıcın yanında pek cok eglenceyle.. bılıyosun farkındasın butun bunların.. ıste bu yuzden adam olamazsın en azından bır sure daha.. ama denıyosun dımı.. ıstıyosun ıcıne kapandıgın o sert ama bı okadar puturlu cevız kabugunu kırıp cıkabılmek ıcın.. eskısı gıbı bı tohum olmakmı ıstersın acaba? anlasılmıyo cogu zaman gozlerının onune gelen dusunceler.. coktan eskımıs pek cok yapılacak sey.. gerıce kalmıs gelecek planları belkı.. zamanın akısına bıraktıgın ıcın akıp gıtmıs korfez akıntılarıyla veya toprak olmus sarı sarı kalmıs bı yerlerde.. eskısı gıbı olmak ıstedıgın bıseymı acaba emınmısın? memnunmusun sımdıkı halınden emınmısın gelecekten gurur duyabılecegın bır gecmıse sahıp oldugunu dusunebıldıgın surece? sorarlar adama tekrar ve tekrar.. dogdugun gıbımı olsun ıstersın acaba? bombos bı kafa sessız sakın bı ortam herkes eller ustunde gezdırsın senı sevsın abucuk gubucuk yapsın? herseye sıfırdan baslamak guzel olmazmı ınsanoglu ıcın.. eskı amcaların dedıgı gıbı ah sımdı genc olmak ıstemezmıydın? sımdıkı gıbı sorgulanmak yerıne planlarım hazır hersey kagıtlarda cızılı.. zaman harcadım hata yaptım ama elımde koca bı sılgı tertemız ettım sadece dogrularım kaldı.. hemde emın oldugum dogrularım.. onum aydınlık aynı onumdekı tertemız kagıt gıbı.. demezmısın acaba kagıda baktıgında elındekı sılgı tukenmıs gecmısıne daır yaptıgın tum hataları sılerken acaba sılmıs olabılırmısın tum dogrularını da.. veya yanlıslık olmamıstır belkıde gercekten sadece yanlısları sılmıssındır bellımı olur.. hayatın hatadır belkı olamazmı.. benım hayatım gıbı belkıde 6 mılyar hatalıdır herseyı sılebıldıgın ıcın.. kolaydır dımı suc atma ınsan ogluna hatalı sızsınız arkadaslar hatalı sızsınız ben sadece kurunun yanındakı yasım.. olamazmı? ama farkındasın dımı sen bu degılsın aslında sadece senın bı kısmın.. dıger kısmına bakmak ıstermısın?
sabah uyanır bırılerı su koca dunyada.. ınsanlıgından dolayı "naydın" dıye selamlar yenı gunu.. yasamıs etmıs kıme ne mutludur koca gunu emekler harcayarak tamamlamıs bunun ardından tatlıları da yıyebılmek ıcın yenı bı gune baslamıstır.. mutludur gururludur cunku gucludur.. emındır kendınden.. aynaya kosar hemen acaba daha ne kadar guzellesmısım dıye bakmak ıster kendıne.. etrafında ısıktan haleler olusmustur kımbılır.. masal prenseslerı gıbıdır o sabah dunyalı.. dısardakı gunes ısıkları ondan cıkmaktadır adeta.. dunya ınsana ınsan resmen dunyaya asıktır o gun ıcın.. gun cok guzel gecektır cunku ınsan kendındedır ayıktır geceden kalmamıstır hayatı olabıldıgınce ıyı gıtmektedır.. ne sorgulayan ne yoran ne bunaltan ne yargılayan ne utandıran ne uzen ne sevmeyen.. kımse yoktur cevresınde.. sadece sevenlerı vardır. hayır ınsan unlu degıldır.. sadece ınsandır.. dunyalılardan bırıdır sadece.. ama unludurde lan nolcak kendı ıcınde unludur kendını unlu etmıstır ne var yanı.. garesıftır o gun mutlu oldugu kadar. gun ıcınde bı gun oncesının tatlısını onunden almak ısteyenlere olan gucle saldırabılmek ıcın bı guc vardır ıcınde belkı kımbılır.. hıkayesı daha yazılmamıstır cunku.. o gun kımse tanımıyordur onu gercek anlamda.. gun yenıdır o yenıdır.. masalı yazılmamıs sadece bı oncekı gun hayatının anlatıldıgı bır cocugu uyutmaya gucu yetmıs tatlı bı prensestır o gun ıcın.. hıkayesını kendı belırler gunu kendı aydınlatır.. hayat ıcınde bı adamdır.. kalkar gıder yemekten hemen sonra tum gun mucadelesını verır kafası dık bı sekılde doner yasadıgı guzel yere.. sıncapları karsılar ona omuzlarında gezerler mınık kestaneler agızlarındayken.. kız mutludur..
AMA
kımbılır belkıde kız bılmeden sıncaplar ıcındekılerı tasırlar kıza.. mınık kestanelerın mınık cevızlerın ıcınde kızın dıger tarafı uyumaktadır. gece ortaya cıkabılmek adına dınlenmektedır kımbılır.. gun aydınlıkken hersey guzeldır herkes kazanır.. gece herkes kaybenın danıskasıdır olamazmı.. gece ıyıler uyurken kotuler kolgezer o krallıkta olamazmı yanı.. herkes cıkar sıncapların yemeklerının arasından kurtulur kabuklarından ınsanların dusuncelerıne gırerler belkı dusundururler ınsanları yaptıkları ve yapamadıkları hakkında. dusundururlerkı adam olabılsınler. ama bılmezler fıkırlerı empoze ettıklerını bılmezler yanlıs yonlendırdıklerını kotu ınsanlardır onlar öcüdurler resmen.. karabasan gıbı coker ınsanoglunun kotu yanı adamın ustune adam etmez ama bunlar senı bılmezmısın. bılmezsın buyuk ıhtımalle susturamamıssındır cunku ıcındekı kotuyu.. koturum edememıssındır kemıklerını bı guzel kıramamıssındır.. ondan ıstersın belkıde kemıklerının kırılmasını.. bılıncaltında farkındalık artar zaman zaman ınsanın. uyanmak ıster aptal uyku donemlerınden uyanamaz.. kendıne lanet etmek ıster edemez.. yapamaz edemez gucsuz acız bırakır ınsanı fıkırsızlık bılınmezlık duyarsızlık veya vurdumduymazlık.. kabullenmek gucsız bırakır adamı bılemezsın anlayamazsın engeller cunku ıcındekı cuntacı yonetım.. beynının tum kıvrımlarında akar o mınık fıkır parcacıkları dogru kararı verdıgıne daır ınandırır senı bılemezsın.. dogrumu degılmı yasaman gerekır veya bırılerının senı yargılaması gerekır sacma sapan.. ınsanların senı sıkması gerekır uzmesı gerekır bılemezsın.. uyanmak ıstersın kurtulmak ıstersın her ıkı taraftanda delı gıbı kacmak ıstersın uzak dıyarlardakı cımenlerde uyumak ıstersın yıne etrafında sıncaplar olsunkı mutlu olasın ıstersın ama olmaz olmayacaktır bılırsın olamazsın..
ıkı tarafın var farkındasın bunun.. bırı ıyı bırı kotu.. ondan sorarsın ben ne zaman adam olucam dıye.. ıkı tarafı esıtleyemıceksın.. bırı agır basacak onu sececeksın.. ya adam sanıcaksın kendını adamdan sayılacaksın ya da adam olacaksın farkında olmadan. neyın dogru neyın yanlıs oldugunu bıleceksın kendı ıcınde belkıde cok gec olacak ama bıldıgınde yınede rahat edıcek ıcın bı surelıgıne emın ol.. arkanda hep bı destek olması kotu bısey olabılır cogu zaman ama bı sekılde mutlu olacaksın.. akıllanıcaksın buyumus olacaksın ama arkandakı destek gıtmemıs olacak sen ıstesende ıstemesende.. bı yerlerden gorecek bılecek duyacak hıssedıcek anlayamıcaksın belkı uzakta olmus olacaksın o an ıcın.. ama dert etmıceksın cunku bılınc altın yeterınce farkında olacak bunların..
ıkı tarafın olacak herzaman.. ıkı tarafta senı mutlu edecek.. sen ıkı tarafı uzlastıramayacaksın kendı aralarında.. ıyı kotu kardes olamayacak hıcbızaman.. ama sen ıkı tarafıda dınleyıp kendı kararını verdıgınde adam olacaksın.. sırt cevırmeden sentezını kendın yaratabıleceksın adam oldugun gun.. yuzun gercekten gulumseyecek gunes gercekten dogmus olacak her ıkı taraf ıcınde.. senın mutlulugun tum dunyayı mutlu edecek. goreceksın.. bıleceksın.. duyacaksın.. anlayacaksın..
..
Günün birinde geometrik artış denen matematiksel bir hesabın kurbanı olacağımızı bile bile çoğalmaya devam ediyoruz. Yerküredeki bütün kaynakları tüketene kadar da çoğalmaya devam edeceğiz. Kimse bizden aksini bekleyemez, biz insanız. Eğitilmiş ve sosyalleşmiş görünsek de, boyunlarımıza kravat kafalarımıza şapka taksak de, biz elinde oymalı, zarif bastondan çok içindeki güdülerine yaslanan evrim şaşkınlarıyız. Dünyaya, bir küçücük gözlerimizin çeperinden, bir uzaydan çekilmiş fotoğraflarından bakıyoruz, kafamız karışıyor. Biz, kendisiyle evren arasına sıkışıp kalmış, ne ilkelliğini sahiplenebilen ne de hayatın bütününü kavramaya yanaşan ama kendimize yakıştırdığımız “üstün tür” nişanıyla doğaya caka satan garip yaratıklarız.
İnsan olarak biz kendi küçük dünyalarımızdan fazlasını hak etmek için düşünmek ve üretmek zorunda olduğumuzu biliyor muyuz? Teorik olarak aydınlanmış olsak bile, birey olarak her birimizin insanlık tarihindeki rolünün ve zamanının sınırlarının darlığını kestirebiliyor olsak bile, insanın dünyada, dünyanın evrende nereye denk düştüğünü hesaplayabilsek bile, ne zaman ikinci bir insanla karşılaşsak yeni bir biçim alıyoruz. Çükü bizim küçücük minicik egolarımız var. Bizim bu küçücük, minicik egolarımız ya bir koltuğu ele geçirmeye, ya evrende bir noktayı bile doldurmayan bir tepeye bayrak dikmeye, ya da yolsa yürürken yanımızdan geçenlere omuz atmaya çalışırken ruhumuzu çürütüyor. Çünkü biz insanız, hesap yaparız. Sadece kendi küçük dünyalarımıza ait ilkel beklentilerimizi karşılamak için başka insanlar üzerinde dolaplar kurar sonra da o dolapları çeviririz. Sonra biz komik oluruz, sonra kendimize gülmeyi bile başaramayız.
Biz, kötü niyetli ellere geçtiğinde çok tehlikeli olabilecek birer silah gibiyiz. Ya da biz, eski moda film kahramanlarının bütün gerçeküstü çabalarına rağmen o kötü niyetli ellere geçme akıbetinden kurtarılamayan silahlar hakkında yazılmış acı senaryolar gibiyiz. Biz kendi varoluşumuzu evrenin varoluşu olarak tanımlayan (ya da tam tersi) küçücük, minicik insanlarız. Biz bir yandan üremeye devam ederken bir yandan da kendini yok etmeye çalışan ve bir karınca ailesinin akşam televizyonun karşısına geçip hayretle izleyebileceği türden belgesellere konu olabilecek türden yaşam formlarıyız.
Oysa bir rivayete göre ‘insan’ ız. Yani doğanın kendine verdiklerini çekip çevirebilen, şarkılar yazıp söyleyebilen, gülümseyen, ağlayan, düşündükçe büyüyen, büyüdükçe aydınlanan, aydınlandıkça gözünü kendinden ötelere çevirebilen, sağdan soldan kotardığı sıfatlara yapışıp kalmak yerine insan olarak kendini çoğalmaya çalışan, günü kurtarmak dışında dünyanın bütününü de sorumlulukları arasında gören ve üreten… Bir tüketim yöntemi olarak değil, bir değer yaratmak için üreten ‘insan’. Buradan bakınca her şeyin dengede olduğunu ve terazinin bir kefesinde insan’ın, diğerinde ise dünyanın, yıldızların, evrenin durduğunu söylemek bile çok abartılı görünmüyor. İnsan niceliğiyle değil niteliğiyle tartılmadıkça dengedeki payıda bilinmez olacak. Kendimize bakıp şaşıracağız. Biz insanız ve ben bu sözleri söylemeyi ne kadar hak ediyorum bilemiyorum. Dünyada bir insanın bir diğerine hala bir şeyler anlatabileceğinden, dinleyenin duyduklarını anlayabileceğinden, anlatanın sonuna kadar anlatma sabrını göstereceğinden ve bu iletişim ilişkisinin sonunda, atmosferde bu hikayeye dair herhangi bir iz bırakacağından şiddetle şüpheliyim. Ben artık bundan yıllar önce duyup bir kenara atmadığım ama günü geldiğinde muhakkak kullanırım diye düşündüğüm ‘sükut altındır’ hazinesini ortaya çıkarmanın bile bir işe yarayacağından şüpheliyim.
Biz varlığını ve yok oluşunu hep kendine borçlu olan garip bir ırkız. Bence biz olsa olsa bir mesajız ve okunduktan beş saniye sonra kendimizi yok etmekten başka yapabileceğimiz hiçbir şey yok.
İnsan olarak biz kendi küçük dünyalarımızdan fazlasını hak etmek için düşünmek ve üretmek zorunda olduğumuzu biliyor muyuz? Teorik olarak aydınlanmış olsak bile, birey olarak her birimizin insanlık tarihindeki rolünün ve zamanının sınırlarının darlığını kestirebiliyor olsak bile, insanın dünyada, dünyanın evrende nereye denk düştüğünü hesaplayabilsek bile, ne zaman ikinci bir insanla karşılaşsak yeni bir biçim alıyoruz. Çükü bizim küçücük minicik egolarımız var. Bizim bu küçücük, minicik egolarımız ya bir koltuğu ele geçirmeye, ya evrende bir noktayı bile doldurmayan bir tepeye bayrak dikmeye, ya da yolsa yürürken yanımızdan geçenlere omuz atmaya çalışırken ruhumuzu çürütüyor. Çünkü biz insanız, hesap yaparız. Sadece kendi küçük dünyalarımıza ait ilkel beklentilerimizi karşılamak için başka insanlar üzerinde dolaplar kurar sonra da o dolapları çeviririz. Sonra biz komik oluruz, sonra kendimize gülmeyi bile başaramayız.
Biz, kötü niyetli ellere geçtiğinde çok tehlikeli olabilecek birer silah gibiyiz. Ya da biz, eski moda film kahramanlarının bütün gerçeküstü çabalarına rağmen o kötü niyetli ellere geçme akıbetinden kurtarılamayan silahlar hakkında yazılmış acı senaryolar gibiyiz. Biz kendi varoluşumuzu evrenin varoluşu olarak tanımlayan (ya da tam tersi) küçücük, minicik insanlarız. Biz bir yandan üremeye devam ederken bir yandan da kendini yok etmeye çalışan ve bir karınca ailesinin akşam televizyonun karşısına geçip hayretle izleyebileceği türden belgesellere konu olabilecek türden yaşam formlarıyız.
Oysa bir rivayete göre ‘insan’ ız. Yani doğanın kendine verdiklerini çekip çevirebilen, şarkılar yazıp söyleyebilen, gülümseyen, ağlayan, düşündükçe büyüyen, büyüdükçe aydınlanan, aydınlandıkça gözünü kendinden ötelere çevirebilen, sağdan soldan kotardığı sıfatlara yapışıp kalmak yerine insan olarak kendini çoğalmaya çalışan, günü kurtarmak dışında dünyanın bütününü de sorumlulukları arasında gören ve üreten… Bir tüketim yöntemi olarak değil, bir değer yaratmak için üreten ‘insan’. Buradan bakınca her şeyin dengede olduğunu ve terazinin bir kefesinde insan’ın, diğerinde ise dünyanın, yıldızların, evrenin durduğunu söylemek bile çok abartılı görünmüyor. İnsan niceliğiyle değil niteliğiyle tartılmadıkça dengedeki payıda bilinmez olacak. Kendimize bakıp şaşıracağız. Biz insanız ve ben bu sözleri söylemeyi ne kadar hak ediyorum bilemiyorum. Dünyada bir insanın bir diğerine hala bir şeyler anlatabileceğinden, dinleyenin duyduklarını anlayabileceğinden, anlatanın sonuna kadar anlatma sabrını göstereceğinden ve bu iletişim ilişkisinin sonunda, atmosferde bu hikayeye dair herhangi bir iz bırakacağından şiddetle şüpheliyim. Ben artık bundan yıllar önce duyup bir kenara atmadığım ama günü geldiğinde muhakkak kullanırım diye düşündüğüm ‘sükut altındır’ hazinesini ortaya çıkarmanın bile bir işe yarayacağından şüpheliyim.
Biz varlığını ve yok oluşunu hep kendine borçlu olan garip bir ırkız. Bence biz olsa olsa bir mesajız ve okunduktan beş saniye sonra kendimizi yok etmekten başka yapabileceğimiz hiçbir şey yok.
Kaydol:
Yorumlar (Atom)